Nadya voelt zich niet Nederlands maar ook niet Hindoestaans. “Op jonge leeftijd kreeg ik het gevoel dat ik anders was. Anders dan mijn klasgenootjes op school omdat ik er niet Nederlands uitzie. Maar ook anders dan mijn Hindoestaanse familie omdat ik geen Hindoestaans spreek. Regelmatig voelde ik mijzelf aan beide kanten er net niet helemaal bij horen.”
Dit tweeluik is Nadya’s persoonlijke zoektocht naar waar ze bij hoort, naar wie ze is?
Uitzending: Zondagen 10 december en 17 december om 13.45 uur bij de NTR op NPO 2
Nadya, om te beginnen heb je een prettig koppie en een mooie huidskleur.
Ten tweede blijkt door je ouders dat liefde óók kan tussen verschillende culturen.
Jij bent het resultaat van die liefde.
En tenslotte: voor je ouders en jou, zal het niet altijd makkelijk zijn, maar het geeft je ook bijzondere kansen: Je kunt van binnenuit onderzoeken welke waarden van beide culturen bij jou passen, je kunt zonder meer “een bruggetje” zijn en een voorbeeld voor anderen.
Je bent uniek, maar toch ook gewoon een mens met de andere mensen.
Je bent absoluut geen uitzondering in je gevoel “er niet helemaal bij te horen”:
*Wat dacht je van al die Turkse en Marokkaanse mensen, die hier al een leven lang wonen, maar die zich nog steeds vreemdeling in dit land, maar nu ook in hun land van herkomst voelen?
*Wat dacht je van mensen met een lichamelijke of geestelijke tekortkoming?
*Zo heeft íéder mens specifieke dingen, waardoor hij/zij wel eens het gevoel van afgescheidenheid ervaart.
Heus, jij redt het wel!
Herkenbaar, mijn moeder is Engels/Nederlands mijn vader 1/4 Indische 3/4 Nederlander. Niemand is halfbloed, raar woord. Dubbelbloed ook niet. Je bent datgene wat je moedertaal is en waar je geboren bent en de cultuur die je in je hebt en hebt meegekregen in je opvoeding. En waaruit je ook vanuit leeft met al zijn gewoontes.
Dag Nadya,
Net heb ik op t.v. een uitzending gezien over “je zoektocht naar je andere helft”.
Nu begrijp ik je beter, denk ik.
Jij bent op zoek naar “jouw bron(nen)”.
Je bent -als kind- volledig meegetrokken in het Nederlandse seculiere bestaan.
Je ervaart gemis, leegte, verdriet èn boosheid, omdat je vader, een Surinaamse hindoestaan van origine, je “in de steek” heeft gelaten door je de verbinding met zijn persoon en zijn “roots” te ontzeggen.
Hopelijk kun je langzamerhand gaan begrijpen, accepteren en vergeven (dat lijkt heel “vroom”, maar is wel waar.)
Hij kon niet anders.
Ik hoop dat je (zonder camera erbij) de kans grijpt om met zijn tweeën verder te praten.
Ook met de hindoestaanse familie kun je -nu, als volwassene- een nieuwe en andere relatie opbouwen.
Niets hoeft, maar alles is mogelijk!
(Al is alles veel gecompliceerder, dan ik me kan realiseren waarschijnlijk.)