Ik droom van een wereld met een hart,
een hart dat klopt voor alle mensen,
zonder onderscheid.
Ik droom van een wereld,
waarin iedereen kan zijn wat zij waard is,
beeld van God,
uit en tot liefde geboren,
hoe dan ook.
Ooit ontdekte ik: ik ben homo,
ik was amper 13 jaar.
Het was 1982 of zo.
Het was geen blijde ontdekking.
Toch is er geen moment in mijn leven geweest
dat ik heb gedacht:
mag dit wel van God,
zou Hij nog van mij houden?
En er is ook geen moment geweest dat ik dacht:
er is dus geen plaats voor mij in de kerk.
God bleef mijn God en de kerk mijn kerk,
tot op de dag van vandaag.
Ik droom van een kerk
waarin dit voor iedere gelovige lesbo, homo, bi en trans zonneklaar is:
hier aanbid ik mijn God, want dit is mijn kerk.
Dat ik nooit meer hoef te horen hoe twee mannen werd gevraagd weg te blijven uit de kerk
zodat zij tijdens het avondmaal geen aanstoot zouden geven.
Dat ik nooit meer hoef te horen hoe een kerkelijk jeugdorganisatie
haar trouwe vrijwilligster wegstuurde, alleen maar omdat zij lesbisch was.
Dat ik nooit meer hoeft te horen hoe een jongen zijn plek in de praiseband verloor,
omdat hij openstond voor een relatie met een andere jongen.
Ik droom van een kerk
die echt kerk wil zijn,
achter Jezus aan,
die iedereen uitnodigde op zijn weg,
de bontste stoet van mensen ooit gezien.
Wow wat een prachtig verhaal van Wielie Elhorst. Ontroerend. Ook ik ontdekte in mijn tienerjaren mijn homoseksueel zijn. Maar ik heb dat nog bijna 10 jaar verzwegen voor de buitenwereld. Tot mijn moeder op ’n bepaald moment ontdekte dat mij iets dwars zat. Toen kwamen eerst de nodige ”waterlanders” en daarna heb ik zo goed en zo kwaad als ’t ging verteld dat ik bij mezelf ontdekt had dat ik op jongens viel en niet op meisjes. Ik was/ben dus Homo. Maar omdat mijn vader Priester was, dacht ik altijd dat dit niet geaccepteerd zou worden, thuis. Dit bleek een vergissing. Sterker, ze namen het me bijna kwalijk dat ik dit zo lang verborgen gehouden had. Toen legde mijn vader mij uit hoe hij over het geloof en de kerk dacht en hoe hij iedere Mens belangrijk vond, of die nou van mannen of van vrouwen houdt. Kortom, voor mij een hele opluchting. En sindsdien maak ik er ook geen probleem meer van. Als mensen mij vragen hoe het zit vertel ik ze gewoon dat ik homo ben. Ik schaam me er NIET meer voor. Dat was in mijn jeugd dus nog wel zo!