De behoefte aan betrouwbare informatie op het terrein van dialoog en samenwerking tussen moslims en christenen blijft. De redactie besloot daarom alle uitgebrachte nummers van Begrip op een CD en een website te plaatsen. Daarmee wordt een omvangrijke hoeveelheid informatie op het terrein van dialoog en samenwerking voor een breed publiek digitaal toegankelijk. De CD en de website komen in de loop van dit jaar beschikbaar.
Begrip is een uitgave van het Secretariaat van het Rooms-Katholiek Kerkgenootschap (SRKK). In de redactie participeert ook de Protestantse Kerk Nederland.
Op bovenstaande foto de redactie van Begrip met staand v.l.n.r. Nico Landman, Alper Alasag, Ton Crijnen, Hans Haafkens, Simon Lambregs, Berry van Oers. Zittend v.l.n.r. Esther Struikmans, Piet Reesink, Gé Speelman.
Bron: RKK
Ach gossie, kijk ze daar nu eens op die foto: oud geworden gedurende hun periode van inzet om meer begrip te kweken.
Ze hebben hun best gedaan.
Wat me wel opvalt, is dat ik tussen al die koppies geen één mogelijke
Marokkaan of Turk ontwaar. Dat is eigenaardig, want die foto moet recent zijn genomen. Het begrip is kennelijk gevormd door overleg tussen katholieke vriendjes en vriendinnetjes.
Niet dat dat veel uitmaakt, maar er staat wel degelijk een man met Turkse achtergrond op de foto.
Ja Abdu’r, ik zie het nu. Alper Alasag. Ik zag hem ten onrechte aan voor een katholieke Limburger of Brabander. De namen heb ik net ontdekt. Zo zie je maar hoe belangrijk namen nog steeds zijn. (Al zeggen die ook niet meer alles, zeker bij gemengde huwelijken).
Jammer, het laatste tijdschrift over en d.m.v. dialoog!
Jammer? Misschien…
Deze groep heeft in zijn tijd, op zijn manier zijn best gedaan.
Maar de tijd schrijdt voort…
De oprichtingstijd (1974) van het tijdschrift valt ongeveer samen met de tijd dat ik in het onderwijs ging werken.
Wat een problemen gaven die eerste Turkse en Marokkaanse gezinnen!
Niet door de kindjes of de families, maar door de onmogelijkheid met elkaar te communiceren, door het wederzijdse onbegrip, door de onbekendheid met elkaars cultuur.
Al struikelend hebben we elkaar leren kennen.
Het was een moeilijke, maar ook insprerende tijd.
Toen ik wegging uit die buurt, was de school geheel “zwart”, maar er was heel wat bereikt op integratie gebied.
Er ontstond toen net weer een nieuwe beweging: een groep Nederlandse moeders ronselde in de buurt Nederlandse kinderen om op onze school te plaatsen. Mooi!
Inmiddels woont hier al de 3de en 4de generatie buitenlanders.
De meesten van deze groep spreekt perfect Nederlands.
Niets lijkt in de weg te staan om probleemloos met elkaar om te gaan door ons recht op godsdienstvrijheid en de bekendheid inmiddels met elkaar.
Toch “lijkt” echter verschil in geloof, een wig te drijven.
Maar dat heeft andere oorzaken:
ANGST is de grootste boosdoener volgens mij.
De toevloed van zoveel nieuwe mensen op drift, met wéér andere onbekende culturen, andere mentaliteit…
Gevolgen daarvan: naar binnen keren van landen, religies en mensen; jongere generaties slaan blind om zich heen met snelle, ondoordachte woorden of geweld; ouderen van allerlei achtergrond zijn teleurgesteld en herkennen hun land niet meer; elke traditie lijkt verkeerd en moet anders.
Bij alles wat NU gebeurt, denk ik: Dit gaat ook weer voorbij!
Alles is tijdelijk!
“Van oude mensen en dingen die voorbij gaan”…
Ach ja…