Lichtvoetige generaties

Kleinkinderen hebben is een herhaling van de tijd dat je zelf kinderen had, is genieten van die kleinkinderen en niet de uiteindelijke verantwoording hebben. Als hun ouders, je eigen kinderen, een beroep op je doen, kun je haast niet anders dan positief reageren. Als je niet goed oplet, is er al gauw een opadag of omadag, een dag in de week, in de veertien dagen of in de maand waarop de zorg voor het kind aan jou wordt toevertrouwd. Menige grootouder wil niets liever.

‘Men’ zegt dat het vroeger allemaal beter was met de verbondenheid van een oudere en een jongere generatie. Is het mogelijk dit met feiten en getallen te staven? Wat mijzelf betreft, heb ik nooit de vader van mijn vader en de moeder van mijn moeder gekend. Voor zover ik weet hebben noch de vader van mijn moeder noch de moeder van mijn vader iets bijgedragen aan mijn verzorging.

Het heeft iets vanzelfsprekends dat grootouders zich mogen bemoeien met hun kleinkinderen. Hun kinderen zeggen daarmee dat zij hun ouders vertrouwen en bedanken voor de zorg aan hen besteed. Hun zorg voor de nieuwste generatie is een vorm van terugbetaling aan de grootouders: wij zorgen voor onze kinderen, jullie kleinkinderen, zoals jullie voor ons gezorgd hebben. Zij doen hun ouders recht. Op hun beurt bevestigen de grootouders dat hun kinderen volwassen zijn en dat aan hen de zorg voor kinderen kan worden toevertrouwd. Zij doen hun kinderen recht. Er is een gerede kans dat eens de kleinkinderen hun ouders en grootouders recht zullen doen.

Een zwaar woord als gerechtigheid is hier op zijn plaats. Verantwoordelijkheid en solidariteit zijn andere grote woorden in deze context. Er kan van alles mis gaan tussen de drie generaties. Dan zijn die woorden onmisbaar. Maar ik hoop dat deze woorden niet gebruikt hoeven te worden. En dat het plezier en de vreugde die mensen uitstralen wanneer zij grootouder worden, genoeg is om te doen wat goed is.

Kortom, wat meer roomse vreugde en wat minder protestants gevoel van verantwoordelijkheid. Misschien wat minder islamitische gerechtigheid en wat meer christelijke vrijheid. Wat meer seculiere onbekommerdheid en wat meer gelovig vertrouwen. Maar U mag ook voor andere woorden kiezen.