Ik heb het natuurlijk over ritueel slachten. Weer of geen weer, ver weg of dichtbij, het maakte niets uit. Overal waar we onze stem konden laten horen, hebben we dat gedaan. Soms in alle rust, soms met veel emotie, boosheid en frustraties. Zelfs in mijn eigen partij was het voortdurend ‘dierenwelzijn’, ‘dierenwelzijn’ en nog eens ‘dierenwelzijn’. Geen haan die kraaide naar de godsdienstvrijheid die een grondwettelijk recht is. Alle genoemde gevoelens passeerden opnieuw de revue toen ik hoorde dat alle fracties in de Tweede Kamer uiteindelijk gewoon hun standpunt vasthielden over het verbod op onverdoofd slachten.

En de partijen die toch een beetje onder druk van hun achterban stonden – waaronder mijn eigen partij die tijdens een ledenvergadering ook nog een zwaar advies aan haar broek kreeg om dit wetsvoorstel niet te accepteren -, kwamen met een nietszeggende oplossing. Namelijk een amendement op het wetsvoorstel van Marianne Thieme: “We willen de religieuze groepen tegemoet komen”. Hun opmerking hierbij was: “Godsdienstvrijheid waarborgen”. Kern van het amendement is dat de minister op aanvraag, en voor een periode van vijf jaar, ontheffing van het verbod kan verlenen mits de aanvrager op basis van onafhankelijk vastgesteld bewijs aantoont dat het welzijn van de slachtdieren bij de rituele slacht niet in grotere mate wordt benadeeld dan bij de gewone bedwelmde slacht het geval is. Nee, geen oplossing richting de moslim- en joodse gemeenschap maar een zoethoudertje zolang het duurt.

Wat als onafhankelijk niet onafhankelijk is? Hoe bewaak je dit alles? Kort door de bocht is de uiteindelijke handreiking richting ons: “Beste joden en moslims, shop maar gewoon in het buitenland”. Punt! Want Nederland is een diervriendelijk land. Nederland zet zich in voor de vijf procent van de dieren die hier geslacht worden en dan alleen om de laatste drie minuutjes van het leven van het dier, hè? Want langer dan die drie minuutjes kunnen we niet vriendelijk zijn. En ook voor de overige 95% van de dieren wordt het moeilijk, want dat vergt gewoon teveel energie. Die mogen tijdens het transport doodgetrapt worden en onder erbarmelijke omstandigheden vetgemest worden. Ja, die 5%, dat is prima. Laten we gewoon moslimmetje en joodje pesten, want dat is makkelijk scoren!

Dit is wat er volgens mij feitelijk aan de hand is! Terwijl er een grondwettelijke recht is op godsdienstvrijheid, gaat de hele Tweede Kamer daar lekker aan voorbij! Hoe leg je dit aan de achterban en kiezers uit? Aan al die leden die overal aanwezig waren om hun onvrede hierover te uiten? Aan al die leden die hun argumenten en emoties neerlegden en van de Tweede Kamer-fracties telkens te horen kregen dat dierenwelzijn belangrijk is en dat ze dat maar moeten accepteren.

Wat wilden de dames en heren van de politiek eigenlijk horen? Na elk debat hoorde ik hetzelfde: “Ik heb geen nieuwe argumenten gehoord, dus wij blijven bij ons besluit”. Wat konden we doen? Voor hun eigen ogen een dier slachten, de laatste seconden van het dier opnemen en hun proberen te overtuigen dat het dier niet lang lijdt? Natuurlijk niet, ze hoefden helemaal niet overtuigd te worden. De beslissingen waren in de fracties al lang genomen. Toen vanuit de achterban boze reacties binnen kwamen, hebben ze alleen maar voor een uitlaatklep gezorgd, zodat we wat stoom konden uitblazen. En als klap op de vuurpijl kwamen ze met een amendement. Hiep hiep hoera! Nou, hier zijn we dus helemaal niet blij mee.

Zijn ze nu echt zo naïef in de Tweede Kamer om te denken dat de kiezers dit over drie jaar zullen zijn vergeten? Dit wetsvoorstel gaat namelijk verder dan het verbod op onverdoofd ritueel slachten. Het gaat vooral over de beperking van de godsdienstvrijheid. Deze godsdienstvrijheid is een van de meest fundamentele beginselen die we hebben in onze kikkerlandje en waar andere landen een puntje aan kunnen zuigen! In de Nederlandse godsdienstvrijheid komt met het verbod op onverdoofd ritueel slachten dus een barstje. Een barstje dat wellicht een scheurtje zal worden. Wat dit scheurtje zal veroorzaken? Misschien een verbod op de besnijdenis, de hoofddoek of keppeltjes? Alleen al als ik hier aan denk, komen de frustraties spontaan weer naar boven. Een, twee, drie, vier, vijf, zes… Nou, ik denk niet dat tot tien tellen nu genoeg is!

Canan Uyar is raadslid in Amsterdam. Ze heeft zitting in diverse cliëntenraden en is wekelijks te horen in het programma Spirit&Co bij NCRV-radio. Bovenstaande tekst werd eerder geplaatst op Nieuwemoskee.nl.

Canan Uyar

Stadsdeelcommissielid PvdA Amsterdam-Noord

Profiel-pagina
Nog geen reactie — begin het gesprek.