Het is een ode aan ouderschap en aan het blijven zingen te midden van geschreeuw. “Voor ons gaat dit lied over het dagelijkse leven als ouder,” zegt Anouk. “Het herinnert ons eraan dat, ongeacht onze achtergrond, onze stemmen in essentie hetzelfde zijn. Ze dragen dezelfde liefde, dezelfde hoop, dezelfde angsten, maar maken ook dezelfde geintjes.”
In oktober 2023, na een optreden met het Charivari trio, zaten Anouk Dorfmann en haar medemuzikanten in de kleedkamer. Ze spraken over Israël en Gaza en de impact ervan op de wereld om hen heen. Ze voelden de dringende behoefte om iets te creëren dat tegenwicht bood aan “het geschreeuw en de roep om een kant te kiezen.” Dorfmann noemt het “een lied voorbij politiek, iets dat bruggen sloeg in plaats van muren bouwde, met de kinderen in gedachten als de dappere dromers van later.”
Dorfmann: “We hopen dat we, met alle stemmen die hebben meegedaan, wat schoonheid de wereld in kunnen brengen. En wat zou het toch mooi zijn als op een bepaald moment alle ouders hun kinderen alleen nog maar hoeven te waarschuwen voor het verkeer of een hete pan… We blijven dromen!”
Bijzondere samenwerking
Voor deze bijzondere samenwerking werd Anouk Dorfmann gekoppeld aan Haytham Safia, een Palestijnse Ud-speler. Samen vonden ze eenheid in de universele taal van muziek en gingen ze de studio in. Met Dries van Elten (audio) en Rein Peeters (video) werd een indrukwekkende opname gemaakt. Het publiek werd opgeroepen om deel te nemen aan het project, wat resulteerde in een hartverwarmende clip waarin talloze stemmen samenkomen in een herhalende refreinzin aan het einde van het lied.
