“Voor een stad als Zwolle is deze jaarlijkse viering enorm goed. De maatschappij verruwt en dat merken wij als moslims,” zegt Mehmet Karadeniz, voorzitter van de moskee. “Ik hoop dat de positieve ervaringen die mensen hier opdoen positief uitpakken en werken als een olievlek.”
Sinds 1981 woont Karadeniz in Nederland. Hij heeft de onverdraagzaamheid in Nederland zien toenemen. Niet alleen jegens zijn eigen geloofstraditie, maar tegenover religie in algemene zin. “Het is ook jammer dat er zoveel kerken dichtgaan. Geloof geeft richting aan mensen.”
Pelgrimage
Intussen stroomt de moskee vol. Voor niet-moslims voelt het bijzonder om de schoenen uit te doen en op de grond te zitten. Na de openingswoorden wordt Psalm 121 gezongen, op de melodie die voor Nederlandse protestanten zo vertrouwd is: ‘Ik sla mijn ogen op en zie de hoge bergen aan, waar komt mijn hulp vandaan?’
De drie voorgangers zijn Ahmet Erik, dominee Margo Jonker en Ingrid Petiet namens respectievelijk moskee, kerk en synagoge. Rond het thema ‘pelgrimage’ klinken lezingen uit de diverse heilige boeken. De imam vertolkt samen met drie anderen een lied over de Haddj.
Jiddisch lied
De voorgangers vertellen over hun eigen pelgrimstocht en wensen elkaar vrede toe. ‘Hoe kan ik op weg gaan met God en met mensen? Juist in de ontmoeting kunnen we iets ontdekken van God.’ Dan klinkt door de moskee een Jiddisch lied, ingezet door Ingrid Petiet. Veel aanwezigen zingen mee. En na een ander lied en de vredeswens vult de moskee zich met het lied Shalom Chaveriem.
Simon Haazen (29) begeeft zich tussen de anderen naar de uitgang en toont zich onder de indruk. “Hier in Nederland was ik nog nooit in en moskee geweest. Mooi om iets te proeven van verschillende religies. Ik geloof dat het samen kan. Voor mij is er niet één waarheid.”
Jonge vrouwen
Merve Üzüm (21) is één van jonge vrouwen die opvallen met hun lichtrode hoofddoek. “Ik vond het prachtig. Het is mooi dat in zo’n chaotische wereld mensen met verschillende religies toch in vrede samen kunnen komen.”
De afgelopen vijf jaar bezocht zij de jaarlijkse interreligieuze vredesviering in Zwolle die telkens in een ander godshuis plaatsvindt. “Dankzij de vieringen ben ik in verschillende kerken en ook de synagoge geweest.” Üzüm vertelt dat zij in het dagelijks leven studeert aan de lerarenopleiding op hogeschool Windesheim en daarnaast voorzitter is van de vereniging van jonge vrouwen in de moskee. Elke zaterdag geeft ze in de moskee les aan meisjes van zes tot negen jaar. “Ik vertel ze over de verschillen en dat acceptatie en respect belangrijk zijn.”
Flinke ruzie
Na afloop staan in een lokaal naast de moskee koffie, thee, broodjes en lekkernijen klaar. Het is druk en er wordt intensief nagepraat. “In Zwolle hebben we geluk met een heel open Turkse gemeenschap,” vertelt Ingrid Petiet van de Zwolse synagoge. Ruim twintig jaar is ze nu betrokken bij SLAG in Zwolle en de interreligieuze ontmoetingen. “Wat we doen is natuurlijk heel betrekkelijk. Maar alles begint klein. Binnen de kerngroep van SLAG maak ik soms ook flink ruzie met iemand van de moskee, maar wij gaan altijd in vrede uit elkaar.”
“Voorwaarde voor echt contact is dat je elkaar goed kent en daardoor ook de confrontatie durft aan te gaan,” vervolgt Petiet. “Als je de ander als gelijkwaardig ziet is er ruimte voor frictie en is er ook vertrouwen dat het goed komt. Het klinkt tegenstrijdig, maar werken aan vrede gaat niet zonder ook ruzie te durven maken.”
Prachtig initiatief!
Zijn er buiten de moslims, christelijke studenten en leden van kerken, en een joodse vrouw ook nog andere groepen in SLAG aktief, zoals mormonen, bahá’ís, ahmadiyya-moslims . . .