Nu wordt in onze samenleving toch vooral de vrouw aangespoord om te emanciperen. Zij is immers degene die moet studeren en werken, eigen keuzes moet maken, en gewoon onafhankelijk moet zijn. Want de theorie zegt dat de man daar al sinds de schepping dominant in is geweest. Een streven waar ik honderd procent achtersta en zelf meiden en vrouwen om me heen vaak ook probeer te stimuleren daarin (ja, ik word best vaak een feminist genoemd).
Alleen is er toch een ding waar ik mijn hart over moet luchten. En dat is dat mannen vaak dit proces willen en weten te saboteren. Want hoe graag veel vrouwen zich ook willen ontwikkelen en op hun eigen benen willen staan, dan is er nog altijd de man die dit toch een minder aangename ontwikkeling vindt. Elke avond een kant en klare warme maaltijd die zorgvuldig is voorbereid is een wens die iedereen wel een beetje koestert (zeker ik).
De steun van een man in het emancipatieproces is cruciaal. Uiteindelijk eindigen de meeste vrouwen met een man en dan is het belangrijk dat mannen het proces van eigen keuzes nemen ook volledig onderbouwen om de emancipatie succesvol te laten verlopen. Dus een stukje mannenemancipatie. Het is namelijk vooral de vrouw die aangespoord wordt om verandering te brengen in haar denkwijze. Alleen, de edele heer mag ook wel eens een opfriscursus gebruiken in zijn bovenkamer voor dit onderwerp (en ook vele andere dingen, maar daar ga ik nu niet op in).
Er worden al mannenemancipatie-cursussen aangeboden in het land, omdat vrouwen hun man hebben ingehaald, de man eigenlijk maar een geïsoleerd leven leidt en zijn vrouw daardoor ook probeert op te houden. Ja, er zijn ook vrouwen die graag thuis zitten en de kinderen verzorgen, koken, wassen en dit heerlijk vinden. En dat is ook helemaal prima (mits dit hun eigen keuze is). Dat is de discussie namelijk ook helemaal niet. Het gaat erom dat mensen, man of vrouw, hun eigen keuzes moeten maken. Dat is in mijn ogen waar het echt om draait: sekseloze emancipatie.
