Xena is opgevoed met het idee dat religie gelijk staat aan vrouwenonderdrukking, discriminatie van homoseksuelen, veroorzaker van oorlogen enzovoorts. Kortom, alleen maar ellende. Deze overtuiging zorgde voor een gevoelsmatige afstand tussen Xena en haar tot de islam bekeerde broer.
In de film zoekt Xena uit hoe het kan dat haar broer, terwijl ze in hun opvoeding dezelfde normen en waarden hebben meegekregen, een totaal andere weg is ingeslagen. Hij is gelukkig als moslim, maar hangt nu een godsdienst aan die haar vreemd is en soms zelfs angst inboezemt door denkbeelden die lijnrecht tegenover die van haar staan.
Van kinds af aan lievelingsbroer en -zus, wil ze hem weer begrijpen en probeert ze zonder (voor)oordelen naar het nieuwe leven van haar broer te kijken. Voor haar een spannende tocht, waarbij ze zichzelf dwingt met hem in gesprek te gaan en met eigen ogen te zien wat haar broer in zijn geloof vindt.
Donderdag 20 december om 21.45 uur op NPO 3. Om een indruk te krijgen van de film: klik hier.
Xena beschouwt zichzelf als feministisch, ruimdenkend en progressief . Maar kan niet accepteren dat haar broer tot de islam is bekeerd.
Xena blijkt in de praktijk echter niet progressief of feministisch te zijn. Ja, misschien wanneer zij in de jaren ’70 en ’80 geleefd had. Maar in onze moderne tijd gelden nieuwe normen. En worden andere eisen aan progressieven en feministen gesteld. Eén daarvan is dat zij zich open dient te stellen voor de islam. Pas dan kan zij met recht stellen: “ik ben links én voor de vrouwenbeweging”.