Esther vertelt dat er wereldwijd meerdere Kindermusea zijn, waar jonge kinderen spelend leren. De eerste werd al in 1890 opgericht. Nadat ze zelf tijdens een vakantie met haar kinderen zo’n museum in Miami had bezocht, was ze gegrepen door het concept: “Een manier van leren waar ik achter sta.” Haar zoon werd volledig geboeid door de werking van het kompas op het cruiseschip in het museum: “De hele vakantie bleef het kompas het leidende thema in zijn spel en belevenissen.” Toen ze besloot werk te maken van zo’n spelend-leren gelegenheid op Curaçao, lag het voor de hand om qua naam ook aan te sluiten, al roept die naam soms vragen op. Rohani: “Children’s Musea zijn een begrip. Zo maken we deel uit van de community van kindermusea en blijven daarmee op de hoogte van ontwikkelingen en ideeën.”
Het Kindermuseum bestaat inmiddels vijf jaar. De initiatiefnemers zijn zeker drie jaar bezig geweest met de uitwerking van hun plannen. Esther: “Toen ik voor het eerst met mijn ideeën kwam was de reactie: Dat is onmogelijk.” Voor alles moest de voorbereidingscommissie zélf zorgen en dat doet de in het leven geroepen Stichting nog steeds. Visie en missie, huisvesting en onderhoud, PR en fondsenwerving, personeel en vrijwilligers, Rohani hoeft zich geen moment te vervelen. En het mag gezegd: De uitvoering van de plannen is geslaagd!
Huisvesting op historische plaats
Het museum is gevestigd in het huis en de tuin van de overleden mevrouw Ena Dankmeijer-Maduro. Haar vader, Monqui Maduro, liet een unieke collectie ‘Antilliana’ en ‘Judaïca’ na en wilde dat zijn verzameling boeken en foto’s toegankelijk werd voor een breed publiek. In 1974 werd door zijn vrouw en dochter Ena een Stichting opgericht, die op het terrein van Landhuis Rooi Catootje de prachtige Monqui Maduro bibliotheek liet bouwen. Het Landhuis wordt ook beheerd door de Stichting en is onder de naam Mongui Maduro Museum toegankelijk voor publiek. In de zoektocht naar een onderkomen voor het Children’s Museum kwamen de initiatiefnemers in contact met deze Stichting en konden het huis van Ena huren. Esther: “Ena had zelf geen kinderen. Ze wilde, net als haar vader, graag iets betekenen voor de maatschappij en voor kinderen in het bijzonder. Onze doelstelling sloot prachtig aan bij haar wens.”
De schaduwrijke tuin is een wezenlijk onderdeel van het museum. Grappig zijn de hangende schommelstoelen om tussendoor even te chillen. Rohani: “Op Curaçao kun je altijd buiten spelen en er zijn meerdere gelegenheden waar kinderen dat ook met elkaar kunnen doen. Daar staan vaak speelattributen die het kind fysiek in actie laten komen. Bij ons nodigen de attributen binnen en buiten uit tot aanraken en onderzoeken wat je er allemaal mee kunt.” Esther vertelt dat er vaak pittige prijzen worden gevraagd voor de gelegenheden waar je met kinderen naar toe kunt gaan. In de doelstelling van de Stichting staat daarom expliciet verwoord dat het museum er is voor álle kinderen, ongeacht het inkomen of de achtergrond van de ouders. Speciale (fundraisings) programma’s maken dat mogelijk. Het museum is ook toegankelijk voor kinderen met een verstandelijke of lichamelijke beperking.
De staf doet er dus van alles aan om zoveel mogelijk kinderen hier te laten spelen, en dat met succes. Kinderdagverblijven, internaten en scholen worden uitgenodigd om een schoolreisje te maken naar het museum. Vaak is het vervoer een belemmering. Een bus huren is duur en scholen hebben weinig budget, net als veel ouders. Esther vertelt dat ze in het weekend wel met een bus een wijk ingaan en via de buurtcoördinator ouders en kinderen vragen mee te komen. Je zou denken dat zo’n uitstapje met beide handen wordt aangegrepen, maar dat is lang niet altijd het geval: “De moeder, vaak zijn het de moeders, werkt zes dagen per week en heeft alleen op zondag tijd voor het huis, de was, haar haar en haar nagels.” Esther en Rohani begrijpen het wel.
Visie
“Het Kindermuseum draagt bij aan de ontwikkeling van cognitieve, fysieke en sociaal-emotionele vaardigheden en aan de creatieve ontwikkeling van kinderen, zodat zij later kunnen bijdragen aan het welzijn en de welvaart van de gemeenschap.” Bovenstaande visie (vrij vertaald) is leidraad voor de Stichting en de staf van het museum. Hoe zit het met de visie van de onderwijsinstellingen op Curaçao?
Esther heeft ruime ervaring in het onderwijs. De basis- en de middelbare school heeft ze, net als haar kinderen nu doen, doorlopen op Curaçao en ze heeft er les gegeven op een middelbare school. Ze zegt: “Net als in Nederland is men hier ook vaak prestatiegericht. De cijfers en de scores zijn het belangrijkst.” Daarnaast is er de belemmering van een overheid die te weinig geld uittrekt voor goed onderwijs, waardoor met name de sociaal zwakkere gezinnen en hun kinderen niet vooruit komen.
Rohani geeft het voorbeeld van een groepsleidster die de kinderen die ze begeleidde regels wilde opleggen, zonder dat de situatie daarom vroeg. “Kinderen krijgen soms weinig ruimte om te experimenteren en zichzelf te zijn.”
Kinderen, ouders en leerkrachten zijn enthousiast over het Kindermuseum. Kinderen komen graag terug, want er zijn altijd andere dingen om te doen in de 17 ontdekhoeken. Ouders en leerkrachten leren hun kinderen beter kennen als ze zien welke ontdekkingen ze doen en waar ze na het bezoek over blijven praten. Het museum verzorgt ook workshops voor (aanstaande) leerkrachten. Zo hoopt het Children’s Museum een bijdrage te leveren aan het welzijn van kinderen en hun opvoeders op Curaçao, en heeft daarin een unieke plaats verworven.
Ina Huisman woonde van 1978 tot 1993 op Curaçao, kreeg daar vier kinderen en werkte voor onder andere Advocatenkantoor Zielinsky, Radio Holland en het Antilliaans Bijbelgenootschap.
Dit artikel verscheen onlangs in De Linker Wang.
