Het wordt een openhartig gesprek over haar eigen ambities en haar individuele relatie met Allah (God). En over de balans tussen feedback uit de gemeenschap en het vertrouwen op eigen kennis en kunde en die van haar naasten.
Creativiteit is altijd een rode draad in Lamiae’s leven geweest. “Het is iets wat al zo lang in mij zit. Ik kan me niet één dag herinneren dat ik niet geobsedeerd was door cartoons, Comic Books, met alles wat visuele media is.” Toch duurde het tot haar negentiende voordat ze er voor koos om een carrière in de kunst na te streven. “Ik had in eerste instantie voor het onderwijs gekozen, omdat veel ouders met een migratieachtergrond graag willen dat je een stabiele baan hebt. Maar ik merkte toen al dat ik nog zoekende was en begon te experimenteren met andere dingen.”
Deze autodidactische aanpak leidde haar naar de studie Communicatie en Multimedia Design in Utrecht, waar ze de kans kreeg om diverse disciplines te verkennen. Het was tijdens haar afstudeerstage bij Amsterdams kunstcollectief LFMC (Lowrey Foley McClane) dat alles in een stroomversnelling raakte. “Voor het eerst werkte ik met mensen van kleur die al gevestigd waren in de creatieve industrie en die mij begrepen. Dat gaf me echt een duwtje in de juiste richting.”
Kunst als verhaal
Na haar studie ging Lamiae fulltime freelancen. Het duurde niet lang voordat ze besloot een stap verder te gaan en haar eigen creative agency op te zetten, genaamd Lameiae. Haar doel? Andere talenten dezelfde kansen geven die zij heeft gekregen. “Ik kies freelancers afhankelijk van het project. Zo geef ik mensen de kans om te groeien, net zoals ik die kans heb gehad.”
Voor Lamiae is kunst niet alleen een vorm van expressie, maar ook een middel dat verder reikt dan woorden. “Het is een manier om mensen te verbinden, vooral als taal tekortschiet.” Ze noemt Nina Simone’s uitspraak “An artist’s duty is to reflect the times” als inspiratiebron en benadrukt het belang van positieve representatie in haar werk. “Ik wil geen verhalen vertellen vanuit pijn. Ik richt me liever op kracht.”
Hoe zien we dit terug vanuit islamitisch perspectief? “Mijn intentie probeer ik altijd puur te houden. Ik creëer geen beelden die anderen negatief afschilderen of in conflict zijn met mijn geloof.” Haar laatste project, een comic genaamd HIA (wat ‘zij’ betekent in het Arabisch) met een moslima als hoofdpersonage, illustreert dit perfect. “Het draait om haar realiteit zonder dat haar geloof expliciet centraal staat. Het is gewoon een deel van wie ze is.”
Lamiae vindt het geen goed idee om mensen alleen uit te nodigen vanwege hun herkomst. “Soms word je benaderd omdat je een ‘exotisch’ perspectief hebt. Ik maak daar grapjes over, maar het kan frustrerend zijn als dat het enige is wat mensen zien.” Toch ziet ze het als haar verantwoordelijkheid om deze stereotypen te doorbreken en anderen te inspireren. “Ik probeer mensen samen te brengen en te laten zien dat er ruimte is voor diversiteit binnen de kunstwereld.”
Een moslim-kunstenaar maakt continu afwegingen tussen wat het individu misschien ‘cool’ vindt en wat men zich permitteert in de ogen van God. Lamiae’s aanpak wordt geleid door intentie, een waarde die diepgeworteld is in de Islam. Ze reflecteert kritisch op haar werk en leert constant bij. “Ik heb dingen gemaakt toen ik jonger was waar ik nu anders over denk. Het is een leerproces.” Deze introspectieve houding stelt haar in staat om trouw te blijven aan haar waarden terwijl ze ook blijft groeien als kunstenaar.
Een voorbeeld hiervan is het Al-Namla project waaraan ze vorig jaar met The Creative Muslim Club en Comfy Community – een collectief dat zich toelegt op het bieden van gemeenschapszorg voor jongvolwassenen – heeft gewerkt.
De Mier
Al-Namla betekent in het Arabisch ‘de mier’, en verwijst naar een parabel die veel wordt verteld aan kinderen. Lamiae: “De hoofdrolspeler in dit verhaal is een klein miertje dat probeert een enorm vuur te blussen. Op zijn weg spreekt hij vogels en olifanten en inspireert hij alle andere dieren van het bos om ook in actie te komen tegen onrecht.”
Het onrecht waar ze zich tegen verzetten is in sommige verhalen de brandstapel waar de Profeet Ibrahim (Abraham) (vrede zij met hem1) op wordt gegooid, zo legt ze uit. “Dit omdat hij zich verzette tegen de aanbidding van beelden onder zijn volk. Voor moslims is het niet toegestaan om afbeeldingen te maken van profeten.”
In dit project wilde Lamiae bijvoorbeeld geen afbeelding maken van een profeet of verwijzen naar een fictief verhaal dat zo dicht bij de overleveringen in de Koran staat. “Daarom heb ik ervoor gekozen om te spreken van een vriend van God in plaats van een profeet. Een parabel is immers niet statisch en zo koos het team ervoor een eigen draai aan het verhaal te geven.”
De afwegingen die moslim-kunstenaars maken gaan niet alleen over samenwerkingen met niet-islamitische bedrijven of partijen, maar veel meer over een individuele verantwoordelijkheid die je voelt om de relatie tot Allah te onderhouden en de geschriften puur te houden. Elke vorm van vervaging van de Koran of van de overleveringen wordt dan met de grootste zorgvuldigheid benaderd.
Hierin staat ze gelukkig niet alleen. In twijfelgevallen kan Lamiae terugvallen op haar ouders en omgeving. Het helpt misschien ook dat haar vader een imam is, waar ze vaak terecht kan met theologische en religieuze vraagstukken.
Toekomst en ambitie
Op de vraag naar haar grootste ambities is, blijft Lamiae bescheiden maar vastberaden. “Ik wil kansen creëren voor andere kunstenaars, vooral voor mensen van kleur en voor moslims. Daarnaast wil ik bijdragen aan kunst en educatie binnen de islamitische gemeenschap.”
Of het nu gaat om freelancen, het opzetten van educatieve projecten, of het investeren in landen als Soedan en Palestina en andere landen waar meer aandacht voor zou moeten zijn, Lamiae wil met haar werk het verschil maken. Ze ziet haar werk als een individuele uiting van een collectieve beweging.
