Waarom doet u mee met de 24-uurs Keti Koti dialoog-estafette?
Ik ervaar de Keti Koti dialoog als heel belangrijk in het gesprek over het slavernijverleden. Ieder jaar weer opnieuw herinnert Keti Koti ons er aan dat we dit hoofdstuk nooit kunnen afsluiten.
Hoe vindt u dat wij omgaan met onze slavernijgeschiedenis?
Nederland gaat heel, heel erg moeizaam om met haar slavernijverleden. Behalve hier en daar wat symboliek en een enkel klein stapje van de overheid houdt de grote samenleving door middel van onwetendheid en door het bewust onwetend willen blijven haar slavernij op heel grote afstand. Dit in de hoop dat het verleden vanzelf wel zal verdwijnen. Zij doet dit overigens met meerdere duistere momenten uit het verleden.
Wat moet er gebeuren om ook in dit verband te komen tot een ‘nieuw wij’ in Nederland?
Wij moeten niet alleen op of rond 1 juli met de mond belijden maar iedere dag van het jaar beseffen wat de slavernij was. Wat ons heeft bewogen om zo om te gaan met de medemens. Hoe de slavernij tot en met vandaag doorwerkt binnen de gemeenschappen en tussen de gemeenschappen onderling. En welke verantwoordelijkheden wij dragen om de schade van toen weg te werken in het nu.
Het feit dat ‘de nederlander’ moeilijk met zijn slavernijverleden omgaat heeft niet zozeer met onwil te maken alswel met het feit dat het geschiedenisonderwijs weggesaneerd is. Ik heb als ambachtschoolleerling in 1963 een werkstuk over de slavernij gemaakt. Gewoon een simpele ambachtschoolleerling. Mijn leraar zijn na de beoordeling :’helaas Rondje, ik kan je maar een tien geven. Ga mij dus niet vertellen dat er moeite is over het slavernijverleden bij De Nederlander. Er zijn veel Nederlanders die er moeite mee hebben. Een iets andere kijk. Net zoals er mensen zijn die wegkijken als je het over Syrië, Gaza of ‘jullie bondgenoot ‘ Saoedi Arabië heeft. Deze wereld wordt geregeerd door opportunisten. Ik kan rustig een discussie over slavernij aan met vele deskundigen. Ik ben namelijk nog iemand van het degelijke ouderwetse onderwijs zonder pretpakket.
Ron van Urk.
Slavernij kwam (en komt) mondiaal voor. De Romeinen hielden slaven, de door ons zo bewonderde Grieken deden eraan, de Kwakiutl van Canada hadden slaven, Afrikanen hielden slaven die ze aan Europeanen doorverkochten, de Arabieren waren beruchte slavenhalers; die gingen zelf op jacht. En de IS is recent begonnen met de rëinstitutie van de slavernij in zijn eigen omgeving.
Wat betekent in boven gegeven context dat ´ons´ in: ´´we gaan moeizaam om´´ enz. Zijn wij dat?
En gaan andere volken minder moeizaam met hun slavernij-geschiedenis om? Of juist meer? En wat is in dit geval ´moeizaam´? Is dat dat je je minder aantrekt van je slavernij-Geschiedenis, of juist meer wroeging voelt?
Gaarne toelichting van Lody van de Kamp.
* Ik denk dat hier het verleden van de slavenhouders centraal staat, maar dit had scherper moeten worden aangegeven. Of niet!
Moeite met slavernijverleden? Liever moeite met analyse, inzicht en taalgebruik. Slavernij in Suriname etc. heeft niet bestaan.
Laten we het hebben over werken onder bedreiging van geweld met wapens tegen een ander die geen wapens heeft en dus machteloos is om een eerlijke strijd te voeren. Dat kan je volgens de Nederlandse taalregels niet definiëren als slavernij.
Dus laten we de discussie een andere naam geven, (misschien dwangarbeid, terrorisme, etc.)dan zijn we onze moeite met slavernij gauw kwijt.