Zich vol passie en met een positieve instelling inzetten voor de samenleving zit de 28-jarige Haagse in het bloed. In dienst van de Koninklijke Marechaussee verzorgde Sabra de beveiliging van de koninklijke familie en maakte ze op Schiphol deel uit van een eenheid die terrorisme bestrijdt. In 2013 werd ze door haar werkgever op non-actief gesteld en sprak de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD) van een arbeidsconflict. Aanleiding waren vermoedens dat Sabra ‘gevoelig is voor beïnvloeding door radicale moslims’.
Sabra denkt dat de MIVD uit angst heeft gehandeld en uit ‘voorzorg’ een uitgebreid onderzoek is gestart. ‘Het is gebruikelijk dat na een verandering in je persoonlijke levenssfeer een onderzoek wordt gestart door de MIVD’, vertelt ze. ‘Daarnaast zou ik een nieuwe functie gaan bekleden binnen de Koninklijke Marechaussee. Naar mijn mening is de echte reden geweest om een groot onderzoek te starten dat ik een paar jaar geleden praktiserend moslim ben geworden terwijl ik een in hun ogen gevoelige functie had.’ Echt begrijpen doet ze het echter nog steeds niet. ‘Toen ik de brieven met de inhoudelijke verklaring thuis ontving vroeg ik mij in eerste instantie af of het wel over mij ging en of er geen fout gemaakt was. Voor mij kwam dit als een grote verrassing.’
Onwetendheid
Na het onderzoek concludeerde de MIVD dat Sabra haar functies niet langer kon uitvoeren. Hierop besloot Sabra een rechtszaak te beginnen. In afwachting van haar proces, dat nog steeds loopt, zocht ze de media op en kwam ze onder meer terecht bij Pauw en Witteman. ‘De reden dat ik de media heb opgezocht is niet zozeer de non-actiefstelling op zich’, legt Sabra uit, ‘maar de reden die naar mijn idee achter deze non-actiefstelling schuilgaat.’ Volgens de Haagse is er veel sprake van onwetendheid binnen Defensie. ‘Sommige collega’s hebben nog nooit een moslim gezien of gesproken, ze kennen de islam en moslims alleen van tv. Dat is niet bevorderlijk voor het beeld dat ze hebben.’ Ook worden zaken soms verkeerd geïnterpreteerd. ‘Waar zij soms iemand als radicaal zien, zie ik een broeder of zuster die slechts de islam praktiseert’, aldus Sabra.
Ondanks het feit dat er nog steeds geen uitsluitsel is in haar zaak, wacht Sabra geduldig af en blijft ze positief. ‘Ik ben altijd doorgegaan en heb nooit achterom gekeken. Ik blijf positief en mijn verwachting is dat ik in het gelijk zal worden gesteld. Voor mij is dit een beproeving waar ik mijn tevredenheid uit kan halen. Een deur sluit niet voordat een andere deur geopend wordt.’
Door haar vertrouwen in dit islamitische gezegde besloot Sabra om niet stil te zitten, maar te ontdekken welke andere talenten en mogelijkheden ze had. ‘Een militair kan je niet thuis laten zitten’, stelt Sabra, ‘en dus ging ik op zoek naar manieren waarop ik iets kon betekenen voor de (moslim)gemeenschap. Ik vroeg mezelf af: waar ben ik goed in?’ Met een achtergrond in kickboksen en taekwondo en het besef dat er in Den Haag geen mogelijkheden bestonden waar vrouwen ongestoord konden sporten, besloot Sabra voor zichzelf te beginnen. Ze geeft nu wekelijks les aan een groep vrouwen, waarvan een deel ook moslim is.
Partij van de Eenheid
Tijdens haar schorsing kreeg Sabra steun van de Partij van de Eenheid. ‘Ze ondersteunden mij door het geven van mediatrainingen’, licht ze toe. De PvdE, in 2010 voortgekomen uit Islam Democraten, heeft een islamitische grondslag en probeert moslims in Den Haag te ondersteunen. Doordat Sabra in contact stond met de partij werd haar gevraagd of ze misschien niet op de lijst wilde komen. ‘Toen besloot ik dat ik mij kandidaat wilde stellen. Op deze manier zou ik nog meer kunnen betekenen voor de gemeenschap en voornamelijk voor de vrouwengemeenschap’, vertelt ze. Afgelopen maart werd Sabra van kandidaatsraadslid benoemt tot fractievertegenwoordiger.
Sabra is zich bewust van haar meerwaarde voor de Haagse politiek. ‘Ik weet wat er speelt onder de vrouwen in de moslimgemeenschap. Nu ik fractievertegenwoordiger ben, kan ik deze problemen bespreekbaar maken, zoals de discriminatie waar vrouwen mee te maken krijgen in het openbaar vervoer. Gesluierde vrouwen, met of zonder gezichtsbedekking, ervaren dat chauffeurs soms doorrijden als zij bij een halte staan te wachten. Je merkt dat andere partijen in de gemeenteraad niet op de hoogte zijn van dit soort problemen. Ik zet punten op de agenda die anders niet op de agenda komen.’ Andere thema’s waar Sabra een bijdrage aan heeft geleverd zijn het uurtje vrouwenzwemmen in Den Haag en discriminatie op arbeidsplekken. Ik richt mij overigens niet alleen op moslimvrouwen’, benadrukt ze, ‘maar ik wil opkomen voor alle vrouwen.’
Als gesluierde vrouw wil Sabra graag stereotypen doorbreken. ‘Ik voel me zeker wel serieus genomen, zowel door mijn partij als door andere partijen. Het feit dat een moslimvrouw voor vrouwenrechten opkomt, komt anders over dan wanneer een moslimman dit doet. Natuurlijk is mijn politieke activiteit ook een mooie vorm van da’wah, het uitnodigen naar islam.’
Politieke landschap
Sabra vertelt hoe prettig ze het vindt dat er bij de PvdE geen discussie bestaat over haar geloof: de islam is de grondslag, leidraad en inspiratie van de partij. Dit is ook de reden dat ze zich met niet-islamitische partijen minder verwant voelt. ‘Persoonlijk vind ik dat grote politieke partijen vaak in hokjes denken en op die manier de multiculturele werkelijkheid uit het oog verliezen. Afgelopen jaren gaat het vaak over religie, terwijl er andere aspecten zijn die aan de orde moeten komen zoals de aanpak van mensenhandel, prostitutie en pedofilie.’ Een brede kijk op en betrokkenheid bij problemen dus, maar wel met speciale aandacht voor de moslimgemeenschap.
In haar werk put Sabra ook uit haar eigen ervaringen, in het bijzonder haar schorsing. ‘Ik ken het gevoel er alleen voor te staan en het moeten doorstaan van onrecht’, legt Sabra uit. ‘Juist op zulke momenten wil ik dat de politiek er is en op zulke momenten zal ik er ook zijn. Er worden nu nog veel te veel moslims niet vertegenwoordigd en op deze manier kan ik daar een steentje aan bijdragen en zorgen dat rechten worden nageleefd.’
Dit artikel werd ook gepubliceerd in het juni-nummer (2015) van magazine ‘De Linker Wang’ tijdschrift voor politiek met compassie. Kijk voor meer informatie, een gratis proefnummer of een (proef)abonnement op www.linkerwang.nl.
