Hij is Palestijn, geboren in Jeruzalem. Studeerde architectuur, werkte in het bezette gebied in Israël, en liep helemaal vast in de structuur van dat moment. Weg wilde hij, vrij zijn! In Engeland ontmoette hij Truus. Hij ging met haar mee naar Nederland waar ze samen een gezin stichtten en drie zonen kregen: Emile, Yasin en Karim.
“Vanuit de Internationale school Eerde naar de Internationale Schakelklas van Landstede Groep verloor ik nooit het kind uit het oog”, vertelt Nabil. “Bij de één was het materiële in overvloed, bij de ander ontbrak het daaraan. Hoe controversieel het ook mag lijken, ik zag geen verschil in beide. Iedereen heeft behoefte aan aandacht, liefde en zelfvertrouwen.”
Waar hier het individu centraal staat, vroeg ik me af of er iets te leren viel van de collectieve samenleving. Is er een brug te slaan tussen enerzijds de grote bemoeienis met het individu en aan de andere kant de betrokkenheid van een ander? Zou het Afrikaanse gezegde “It takes a village to raise one child” een plek kunnen krijgen in dit mooie westerse land, Nederland?”
Met die gedachte en de notie dat sommige jongeren het moeilijk hadden, zocht ik naar een oplossing. Ik zag collega’s met pensioen gaan. Hun jarenlange ervaring lekte weg uit de school, terwijl die nog zo helpend zou kunnen zijn. Hun skills en betrokkenheid kunnen behouden, ook na hun vertrek en verbinden aan de behoefte van de jongeren op school. Zo is Maatje op Maat ontstaan.”
Op een kameel door de woestijn
“Ik vergelijk Maatje op Maat wel eens met een reis op een kameel door de woestijn. In z’n eenvoud is ook de complexiteit verborgen. Er in geloven is een drijfveer, maar geen garantie voor succes. Velen hebben het nodig om eerst te kunnen zien voordat ze er in geloven. De weg was vol tegenslagen die overwonnen moesten worden. Is de inzet van een Maatje ten behoeve van de student een bemoeienis in het werk van de mentor/coach, of juist een gewaardeerd partnerschap? Is het een kans of een bedreiging? Word je in de ogen van de leerlingpopulatie gezien als een ‘loser’ als je die hulp aanvaardt? Durven studenten zich überhaupt kwetsbaar op te stellen en hulp te vragen? En … hoe wordt de kosten-batenanalyse gemaakt? Kunnen de softe gegevens hard gemaakt worden? Allemaal uitdagingen die met het geduld van een kameel getrotseerd moesten worden. De reis gaat door, we houden koers, met geloof en overtuiging en vanuit waardenvol-werken om nog vele andere jongeren te bereiken die dat extraatje kunnen gebruiken om het verschil in hun leven te kunnen maken.
Maatje op Maat is een succes geworden. Studenten worden aan de ene kant behoed voor schooluitval en aan de andere kant laat Maatje op Maat studenten boven zichzelf uitstijgen. We laten ze zien waartoe ze in staat zijn.”
“Tien jaar geleden, toen Maatje op Maat vijf jaar bestond, hebben we Stralende bronnen gemaakt, een boek waarin we de verhalen vertellen van enkele studenten en hun maatjes. Over wat een maatje kan betekenen in het leven van iemand, welk verschil het maakt. En wat het een maatje zelf brengt om maatje te zijn.
Nu zijn we tien jaar verder. We hebben vijf “sterren”, oud-studenten, opgezocht die hun weg hebben gevonden in het leven, om hun verhalen te horen. We wisten hoe moeilijk ze het hebben gehad. Hoe was hun weg? Wat was – en is – hun kracht? Wie in hun omgeving hebben geholpen om te komen waar ze nu zijn? Wat kunnen anderen van ze leren?”
“Landstede Groep is een waardengedreven organisatie. Vanuit die waarden heb ik altijd gewerkt. We zoeken de ontmoeting, we willen ontwikkelen, we werken aan een brede persoonlijke vorming en we zijn betrokken. Dit boek wil een manifestatie van die waarden zijn. Via de verhalen, de getuigenissen, willen we laten zien hoe wij deze waarden in de praktijk brengen. En op die manier ook weer andere mensen inspireren.
Deze verhalen zijn ook bedoeld als erkenning voor de maatjes die zoveel energie, tijd, liefde en geduld hebben geïnvesteerd in degenen met wie ze een tijdje hebben opgelopen in het leven. Want zo zie ik de rol van de maatjes bij ons, als een soort Emmaüsgangers. Ze lopen als het ware een tijdje mee, met compassie en zonder oordeel, en later gaat ieder weer zijns weegs.”
Werken vanuit intuïtie
Weer terug naar Nabil zelf. Hij is tenslotte degene die de maatjes om zich heen heeft verzameld. Vijftien jaar lang gemiddeld honderd maatjes op jaarbasis en in die tijd is er nooit een wervingsadvertentie geplaatst! “Dit is de kracht van de menselijke betrokkenheid, mond-tot-mondreclame, maar vooral van de goodwill in de samenleving.
“De match maken tussen de student en een maatje blijft een “magisch moment”, een bijzondere ontmoeting. Daar waar de student gespannen is voor de kennismaking met het maatje, is het maatje zelf ook gespannen voor de ontmoeting. Zo mooi om te zien! Maar met humor en een duidelijke intentie ontstaat er een echte ontmoeting”, aldus Nabil.
“Hoe ik het succes van Maatje op Maat voor elkaar heb gekregen? Ik werk vanuit mijn intuïtie. Bij alle gesprekken die ik voer met maatjes zoek ik naar de intentie waarmee ze willen deelnemen. En die heb ik ook altijd gevonden. Ik bouw op ieders kracht, ieders talent en ga voorbij aan de minpunten die er natuurlijk ook zijn. Of liever: ik zie ze wel, maar ze hinderen mij niet. Als de intentie van de ander goed is, komt het goed.
Wat ze er thuis van vinden? Werk en privé is voor mij één organisch geheel. Mijn hart en ziel. Ik hop van de ene magie in de andere. Wie liefde geeft, raakt immers niets kwijt. Ik heb een grote bron van liefde in mij. Die raakt nooit uitgeput.”
“Een lintje voor die man!”
Op 24 april 2020 is ir. Nabil Sahhar MA bij Koninklijk Besluit benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Het initiatief hiertoe is genomen door twee maatjes van Maatje op Maat, vanuit de gedachte “Die man verdient een lintje! Nou, dan zorgen we daar toch voor?”
En zo geschiedde.
Dit interview is oorspronkelijk gepubliceerd op 22 februari 2022 en opnieuw geplaatst in het kader van de Nieuw Wij Zomerherhalingen.
Fantastisch! Meer dan verdiend! Ik ken Nabil sinds ik bij hem in de klas en internaat zat. Een absolute held, die alle kids hun balans, mentale staat, zelf veezekerheid zo goed in de gaten hield, en zo veel van zijn eigen tijd en energie stopte in de ‘opvoeding’ buiten de lessen om. Hij was niet alleen een hele goede leraar, meer dan alleen in wiskunde, maar voor velen ook een stief-vader. Ik ben zo blij voor hem dat hij dit lintje heeft ontvangen – en zo terecht als je zijn leven bestudeert. Proficiat Nabil, ik weet zeker dat al de kids die jij zo goed en liefdevol ‘groot’ hebt gebracht, super trots en blij voor je zullen zijn!