Sohail Yafat wil ex-gevangenen in Pakistan helpen

De droom van de Pakistaanse mensenrechtenactivist is de oprichting van een healing center waar ex-gevangenen praktische hulp en therapie krijgen. Zijn plan is dat over vijf jaar het centrum geopend is en dat de overheid ziet dat het werkt. Sohail: “Mogelijk kunnen er dan meer centra komen en krijgen ex-gedetineerden de steun en hulp waar ze recht op hebben. Dat is niet alleen goed voor de mensen en hun families, maar voor heel mijn land.”

Zijn eigen ervaringen achter de tralies vormen de basis voor zijn inzet. Tussen 2001 en 2011 zit hij vast, opgepakt op basis van vage verdenkingen. Hij zou illegaal een wapen op zak hebben. Later hoort hij dat hij iemand zou hebben vermoord. Een eerlijk proces en een advocaat komen er niet aan te pas.

“De grond zakte onder mijn voeten weg,” zegt hij. In de gevangenis wordt hij ten opzichte van de andere gevangenen veel minder goed behandeld omdat hij christen is. Zowel in zijn land als in de gevangenis vormen christenen een minderheid. Voor wie geen moslim is, is het leven zwaarder, ook binnen de gevangenismuren. Islamitische medegevangenen hebben bijvoorbeeld een gebedsruimte, maar christenen niet.

Sohail zet zijn verbale talenten in en weet christelijke gevangenen te verenigen. Hij ontdekt dat van de vijfduizend gevangenen er zeventig christen zijn. “Ik wilde met hen samenkomen, hen toespreken en hoop geven. Uiteindelijk lukt het een kerstfeest te organiseren.” Dat dwingt respect af binnen de gevangenis en zijn aanzien groeit. Uiteindelijk komt er zelfs een kerkzaal in het complex.

Toch duurt het dan nog twee jaar voordat hij vrij man is en nog zeven jaar voordat hij met terugwerkende kracht wordt vrijgesproken van alle aanklachten. Desondanks komt hij nergens aan het werk. Ook zijn huis is hij kwijt. Tot overmaat van ramp verliest hij zijn vrouw en pasgeboren kind in het kraambed, terwijl zij altijd in hem en zijn onschuld was blijven geloven. “Ik zat niet meer opgesloten, maar dit was de meest zware periode van mijn leven.”

Gelukkig zijn er mensen om Sohail heen die hem helpen. Via het Britse Barnabas Fund krijgt hij een woning. En zijn schoonfamilie koppelt hem aan een nieuwe vrouw met wie Sohail inmiddels drie kinderen heeft. Ook komt Sarah Belal van de organisatie Justice Project Pakistan op zijn weg. Vanuit deze organisatie kan hij werken aan zijn idealen die uitgroeien tot zijn levensmissie: ex-gedetineerden op weg helpen.

“Die hulp is nodig voor álle ex-gedetineerden, of ze nu terecht of onterecht vast hebben gezeten,” zegt Sohail. “Iedereen verdient een nieuwe kans.” De mensenrechtenactivist was van half april tot begin juli dit jaar in Zwolle om op adem te komen, steun te verwerven voor zijn missie en ideeën op te doen. Dat gebeurde op uitnodiging van de organisatie Shelter City (zie kader onderaan).

In Zwolle bezocht hij onder meer de vrouwengevangenis en de reclassering om zich te laten inspireren. En op hogeschool Windesheim leerde hij van een docente over psychomotorische therapie, wat belangrijk is om mensen vooruit te helpen.

Sohail vindt in de periode dat hij in Zwolle verblijft, onderdak bij Martin Vosjan, lid van de Oosterkerkgemeente die hem meeneemt naar de kerk. Enkele weken later is Sohail prominent aanwezig in de viering. Daar vertelt hij over zijn ervaringen en zijn missie. Voor Sohail staan hoop en menswaardigheid centraal, ze vloeien voort uit zijn christelijk geloof dat een sterk inclusieve inslag heeft.

Hij vertelt dat hij in de gevangenis getuige was van ernstige mensenrechtenschendingen zoals martelingen. Hoewel hij ook zijn eigen trauma’s moest verwerken, motiveerde hij zichzelf om sterk te zijn en andere gevangenen te begeleiden. Hij vertelde hen over zijn geloof en beloofde God dat hij gevangenen zou blijven helpen als hij zelf weer vrij mocht komen.

Zo brengt hij met anderen pakketten naar gezinnen van gevangenen. Zij lijden onder de detentie van hun man en vader, die meestal kostwinner is. “Het hele gezinsleven gaat kapot en vooral de kinderen zijn slachtoffer. Wij geven die pakketten niet als liefdadigheid, maar namens degene die in de gevangenis zit,” aldus Sohail. “Daarmee maak je het gezin blij en ook trots op hun man en vader.”

In de kerk schuift Sohail ook even aan bij de kinderkring. Hij beantwoordt vragen. De kinderen willen vooral weten hoe het was in de gevangenis. Hij vertelt hoe hij de andere gevangenen kon steunen en zegt tegen de kinderen: “Jij kunt het verschil maken. Door wat jij doet, kan de wereld een beetje mooier worden.”