“Steeds meer bedrijven en instellingen naar klooster”

Het Dominicanenklooster in Huissen wordt bewoond door een steeds kleiner wordende gemeenschap. Is dat erg?

“De communiteit is de laatste jaren inderdaad kleiner geworden en gemiddeld ook ouder geworden. Een aantal paters is gelukkig nog zeer actief met het begeleiden van programma’s, en met boeken en liederen schrijven en met lezingen. Dat is de realiteit en tot nu toe is dat geen probleem. Een jaar geleden is er een novice toegetreden (eind 50). Dat geeft natuurlijk een fantastische stimulans voor de toekomst. De samenhang tussen de communiteit en het centrum, waar ongeveer 25 mensen werken en 20 mensen als vrijwilliger actief zijn, is nog steeds enorm. Voor de toekomst is de vraag wel belangrijk in welke vorm de leef- en werkgemeenschap in het klooster zich ontwikkelt.”

Tegelijkertijd neemt het aantal naar verdieping zoekende individuen toe de laatste jaren, ook in kloosters. Zet deze ontwikkeling zich de komende jaren door denkt u? 

“We denken zeker dat dat zich voortzet. Mensen zoeken, steeds meer los van de kerk als instituut, plekken om zich te bezinnen. Tegelijkertijd merken we ook dat meer en meer groepen hier komen om zich samen te bezinnen. Dat zijn steeds meer bedrijven of instellingen en zeker ook maatschappelijke en ideële organisaties. De bezinningsvragen spelen ook meer op de werkvloer en men wil deze vragen ook meer delen.
In totaal ontvangen wij jaarlijks 25.000 gasten in het klooster. Het aantal gasten is de afgelopen jaren fors gestegen. Dat komt omdat we actiever naar buiten zijn, maar ook omdat de vraag groeit. Tegelijkertijd speelt ook mee dat er minder kloosterlijke plekken komen waar mensen terecht kunnen. Dat vind ik een hele slechte ontwikkeling, maar is ook de realiteit.”

Is het erg als er in Nederland over 30 jaar geen kloostergemeenschappen meer zijn?

“Ik denk dat het er met name om gaat dat er leef- en werkgemeenschappen blijven bestaan die zelf zodanig leven en het ook delen met de maatschappij dat zij geloven in een nieuwe wereld en in een liefdevolle en menselijke samenleving. Die gemeenschappen ontwikkelen zich de komende jaren in allerlei vormen hoop ik. Dat geloof ik ook. Het is zo enorm stimulerend om te mogen werken op zo’n plek als deze en te ervaren hoe goed deze plek voor mensen is en met name ook voor mensen die kwetsbaar zijn.”

Jullie bieden ook programma’s aan voor de individuele zinzoeker. Wat kan wel in jullie klooster en wat niet?

“Ik kan niet duidelijk zeggen wat er niet kan hier in huis. We verwachten wel van onze gasten dat ze respect hebben voor alle andere gasten én voor dit huis. Verder zijn ze vrij om hun eigen programma in te vullen. Onze eigen programma’s zijn allemaal gericht op bezinning, bezieling en bijdragen aan een liefdevollere samenleving. Daarbij is het principe om je eerst zelf te bezinnen, vervolgens zelf met hart en ziel te leven en dat vervolgens door te geven en zo bij te dragen aan een liefdevollere samenleving. Dat is niet beperkt tot een bepaald geloof of religie. We staan open voor alle religies en geloven die hierop gericht zijn.”

Hoe zorgen we voor meer wij-gevoel in Nederland? Kunnen kloostertradities ons iets leren?

“Naar mijn idee is het belangrijk om los van de verschillen naar elkaars hart te blijven kijken en ook los van instituten en religies te blijven geloven in die nieuwe wereld, die nu al volop gaande is, ook al zou je dat niet altijd zeggen. Als we authentiek en vrij kunnen leven en als we durven te worden zoals we bedoeld zijn, dan kunnen we met z’n allen in Nederland een prachtige samenleving hebben. Dan zijn we niet meer zo bezig met zekerheid zoeken en met beschermen van onze bezittingen. Dat is zeker niet makkelijk, maar wel een prachtig pad.”