Is dit een mens?
De laatste opmerking, dat in ieder mens racisme zit, is raak. Ook Primo Levi zei het al in zijn Is dit een mens in woorden die alle zeggingskracht uitdrukken die er maar is: ‘Veel mensen, en volken, zijn min of meer bewust de mening toegedaan dat “elke vreemdeling een vijand is”’.
Maar wat heeft het feit van het in ieder mens verborgen racisme te maken met tijden van crisis? Betekent dat dan dat antisemitisme in tijden van welvaart en voorspoed niet de kop op steekt? Een blik op de geschiedenis leert ons dat dat niet het geval is. Antisemitisme is van alle tijden en van alle omstandigheden. Daarin sloeg de minister de plank akelig mis.
Het virus dat in elk mens verborgen zit, wordt niet zozeer door economische omstandigheden getriggerd, althans niet in de eerste plaats, maar vooral door religieuze overtuigingen.
Het antisemitisme van het christendom
Wie het boek De geschiedens van de Joden leest van Simon Schama stelt vast dat antisemitisme in Europa in de eerste en laatste plaats ontstond en groeide door de dogma’s van de katholieke kerk. Het verwijt van de kerk aan de joden bestond daarin dat de laatste Christus gedood hadden. Paradoxaal genoeg verwachtte of eiste diezelfde kerk dat diezelfde joden diezelfde Christus als verlosser zouden aanvaarden zodat het Heilsplan met God, dat voorzag in de bekering van de joden, bewaarheid zou kunnen worden. Niet geheel onbegrijpelijk zagen de joden daar niets in. En toen de joden zich aan het bankbedrijf als inkomstenbron wijdden omdat hen de toegang werd ontzegd tot heel veel andere beroepen, werd hen later verweten afpersers en woekeraars te zijn. En dat gebeurde in goede en in slechte tijen. Sla Schama er maar op na.
Lees hier verder.
Bron: TPO
Mooi stukje. Laten we niet in de valkuil trappen om de schuld bij één partij te leggen. De afsluiting vind ik daarom hoopgevend: in elke vreemdeling schuilt een vijand. Daar weten joden ook alles van, met hun definiëring van goyim. Dit mechanisme stamt uit de tijd dat ras, volk en stam waartoe je behoorde nog van essentieel belang waren. Hoe joden daar nu mee omgaan weet ik niet. Christus en Mohammed hebben hier in ieder geval openingen geboden (“hebt uw vijand lief” en “God verdeelde de mensheid in volken opdat zij van elkaar kunnen leren”). Het gaat meer om interpretatie van bronteksten en keuzes dan om die teksten zelf.