Wat weet u over de Nakba? Elk jaar, wanneer Israël de oprichting van de natie herdenkt, herdenkt het Palestijnse volk de Nakba, wat Arabisch is voor catastrofe. Waarom het een catastrofe was? In slechts een paar weken tijd werden meer dan 500 Palestijnse dorpen ontvolkt en werden ongeveer 750.000 mensen dak- en thuisloos gemaakt. Tot op de dag van vandaag mogen noch die verdreven generatie, noch hun nakomelingen terugkeren naar hun huizen en dorpen.
Velen zijn hun huis ontvlucht met hun sleutels nog op zak, in de veronderstelling dat ze spoedig weer naar hun huis zouden terugkeren. Voor ons Palestijnen was het een diep traumatische ervaring die ons tot op de dag van vandaag bijblijft en die, inderdaad, voortduurt. Dit is nu niet de plek om alle kwesties uit te diepen, maar het volstaat om te zeggen dat onze Nakba nog niet tot een einde is gekomen, vanwege het ontbreken van een oplossing voor de huidige situatie. De catastrofe duurt voort in de bezette Palestijnse Gebieden en delen van Israël, waar Palestijnse huizen, dorpen en natuurlijke hulpbronnen nog steeds groot risico lopen.
Tweeënzeventig jaar na de Palestijnse Nakba, heeft de nieuwe Israëlische regering, bestaande uit een coalitie van de rechtse Likoed-partij onder leiding van premier Netanyahu en de “gematigde” Blauw Witte partij onder leiding van Ganz, een rampzalige beslissing genomen.
Eenzijdige beslissing
Wie het nieuws heeft gevolgd, weet dat het de Israëlische regering drie verkiezingen en politieke spelletjes heeft gekost om de huidige regering eindelijk te vormen. Deze eenheidscoalitie werd niet verwacht door het Israëlische stemgerechtigde publiek, en veel mensen verwachten niet dat ze het zullen volhouden – maar voorlopig is politiek politiek!
Een belangrijk agendapunt voor deze nieuwe regering is de annexatie van meer dan dertig procent van de Westelijke Jordaanoever – een gebied met honderden Palestijnse dorpen en gemeenschappen, daartoe aangemoedigd door de huidige Amerikaanse regering. Daarbij is het zeker dat duizenden hectares land, huizen en natuurlijke bronnen van de Palestijnen worden geconfisceerd op het moment dat Israël zijn ‘soevereiniteit’ over hen uitbreidt. Droevig genoeg slaat elke keer als Israël weer een eenzijdige beslissing neemt over het Land een nieuwe nagel in de doodskist van het vredesproces en de tweestaten-oplossing, die al lang geleden had moeten worden gerealiseerd.
Als een evangelische leider die geboren en getogen is in dit door conflicten verscheurde land, bedroeft het me enorm om te zien hoeveel kansen er in mijn leven zijn gemist om een overeenkomst te bereiken die had kunnen leiden tot vrede en gerechtigheid voor iedereen in het Heilige Land.
Het is zeker ook erg pijnlijk om te zien hoeveel evangelische leiders uit andere delen van de wereld zich vijandig opstellen tegenover elke overeenkomst die tot een rechtvaardige vrede voor beide naties zou kunnen leiden.
Het is op zijn zachtst gezegd teleurstellend. Ik heb al verschillende artikelen over dit onderwerp geschreven, waarin ik uitdrukte dat zoveel van die zogenaamde “evangelische leiders” hier niet hebben geholpen om die vrede te bereiken.
In plaats daarvan moedigen ze de Amerikaanse regering aan om groen licht te geven voor de Israëlische agressie en om een veto uit te spreken over alles wat de VN probeert te doen om de Israëlische mensenrechtenschendingen jegens ons volk te stoppen. In plaats van te helpen vrede te brengen, zijn ze een van de leidende stemmen die olie op het vuur blijft gooien.
World Evangelical Alliance
Omdat men soms de neiging heeft om alle evangelicalen op een hoop te gooien, wil ik mijn vrienden eraan herinneren dat vele evangelische leiders van de World Evangelical Alliance enkele jaren geleden opkwam voor de tweestatenoplossing en deze belangrijke verklaring aflegden:
‘De bijbel leert duidelijk dat God verlangt naar gerechtigheid en vrede voor alle mensen. Wij zijn van mening dat de principes over rechtvaardigheid die door de Hebreeuwse profeten zo krachtig worden onderwezen, van toepassing zijn op alle naties, inclusief de Verenigde Staten, Israël en de Palestijnen. Daarom zijn we genoodzaakt om te werken aan een eerlijke, onderhandelde oplossing voor zowel Israëli’s als Palestijnen. We besluiten om ijverig te werken aan een veilige, duurzame vrede en een bloeiende economie voor de democratische staat Israël. We besluiten ook om te werken voor een levensvatbare permanente, democratische Palestijnse staat met een bloeiende economie die economische kansen biedt aan al zijn mensen. Wij zijn van mening dat de weg voorwaarts is voor de Israëli’s en de Palestijnen om te onderhandelen over een eerlijke, tweestaten-oplossing.
We roepen alle evangelicalen, alle christenen en iedereen van goede wil op om de komende maanden met ons mee te werken en trouw te bidden voor een rechtvaardige, duurzame tweestaten-oplossing in het Heilige Land. We roepen alle betrokken regeringen op om ijverig aan dit doel te werken. En we sluiten een verbond om te bidden voor de leiders van alle naties die zich met deze inspanning bezighouden, in de hoop op de zegen voor hen van onze Heer, die zei: ‘Gezegend zijn de vredestichters’.
Terwijl we ijveren en bidden, worden we gesterkt door de waarheid dat Christus op een dag zal terugkeren om zijn overwinning op zonde en onrecht te voltooien, en we worden bekrachtigd door de wetenschap dat Hij, totdat Hij terugkomt, ons oproept om de dingen te steunen die vrede bevorderen en gerechtigheid voor iedereen in het Heilige Land. ‘
Ik ben van mening dat deze stemmen terecht het ware hart van de evangelische beweging vertegenwoordigen en ik zou willen dat meer evangelische en andere christenen over de hele wereld ook zo’n moedig standpunt zouden innemen. Inderdaad, ik kan alleen maar hopen en bidden dat meer van hen over dit onderwerp zullen schrijven en spreken in de geest zoals hierboven is uiteengezet, in plaats van hartstochtelijk een systeem te handhaven dat de ene natie boven de andere stelt en een agenda propageert die een garantie is voor méér onrecht en méér lijden voor de twee volken.
Terwijl we het tweeënzeventigste jaar van de Nakba markeren, roep ik christenen over de hele wereld op om ons Palestijnen te helpen, om onrecht te verwerpen, en om tezamen met ons zich profetisch uit te spreken tegen de systemen die lijden en strijd veroorzaken voor een zwak en bijna hulpeloos volk. Ik verzoek hen om met mij mee te bidden voor het volgende:
- Dat de Israëlische leiders tot bezinning zullen komen en wijs zullen handelen jegens de Palestijnen.
- Dat er geen land meer wordt gestolen van de Palestijnen en dat in plaats daarvan een rechtvaardige en billijke overeenkomst wordt bereikt die eerlijk is voor iedereen.
- Dat geweld van alle kanten stopt en dat onschuldige levens worden gespaard.
- Dat vluchtelingen en armen worden opgevangen en dat hun lijden zal afnemen.
Beraam geen kwaad tegen elkaar
Ik sluit af met deze krachtige woorden van de Heer Zelf, en bid dat mijn medegelovigen over de hele wereld ze net zo serieus zullen nemen als andere delen van de Bijbel:
Dit is wat de HEER de Almachtige zei: ‘Dien ware gerechtigheid; toon medelijden en medeleven met elkaar. Onderdruk de weduwe of de vaderloze, de buitenlander of de armen niet. Beraam geen kwaad tegen elkaar’ (Zacharia 7: 9,10).
Ik vind het vreselijk wat daar allemaal gebeurt. Ik hou van Israel en Israel doet mij ook pijn en verdriet. Daar ontmoette ik mijn vriend Mohammed en we hebben gescholden op elkaar, gevochten, gehuild en elkaar niet los gelaten. Hij leidde mij een wereld binnen, voor mij totaal onbekend en andersom. Jaren later, ik was al lang weer terug in Nederland, (heb drie jaar als verpleegkundige gewerkt in ziekenhuis en bejaardenhuis) schreven wij de novelle: De Staat Palestina uitgeroepen op 14 mei 2048 (2009 Uitgeverij Gopher door Binjamin Shalom en Mohammed Salaam) In kleine oplage uitgegeven in Ivriet en Arabisch. Wij pleiten daarin dat Joden, christenen, moslims samen bidden, samen zingen samen elkaar en het land hoeden; onze ogen op elkaar en het land gericht houden; elkaar en net land tot vrede zijn. Wij geloven dus dat vrede kan komen wanneer Joden, christenen en moslims zich daar daadwerkelijk gezamenlijk voor inzetten, zowel binnen als buiten Israel/Palestina.
Als Jood geloof ik dat het onmogelijke, mogelijk kan worden: dat Joden, christenen en moslims elkaar en het land Israel/Palestina tot vrede kunnen zijn.
.
weer terug in Nederlan