Stel: wij zijn niet meer tolerant, wij verdragen elkaar niet langer, maar zien elkaar werkelijk als een aanwinst op deze wereld. Wat zou er dan mogelijk worden aan daden van compassie, aan vrede?
Zuid-Afrika
De jonge witte theologe Bianca Botha uit Zuid-Afrika is op haar tweede dag in Nederland geraakt door de woorden hierover van Karen Amstrong. In haar werkelijkheid, waar het recente verleden van apartheid nog diepe sporen trekt, is deze houding van het waarderen van de ander een belangrijke stap naar een samenleving waarin ieder mens telt.
Veelkleurigheid
Janneke Nijboer geniet van de veelkleurigheid en de vele culturen van de bezoekers in het besef dat buiten de muren van de Domkerk er vaak zo veel verdeeldheid is onder mensen.
Onecht
Sergio Felter verenigt allerlei immigratiestromen in zichzelf, als product van zijn voorouders. Hij draagt daarmee veel geschiedenis met zich mee. Compassie vanuit bepaalde religies is de gangbare denkwijze. Er zijn echter ook mensen die zich tot het woord compassie aangetrokken voelen vanwege de universele verbondenheid. Het interview met een bezoeker, die zichzelf als onecht kind beschouwt, raakte hem het meeste. Wat is onecht? Onecht is als je jezelf verloochent en dat was niet het geval. Het liefst was Sergio meteen naar hem toen gelopen om zijn compassie te tonen. Met een tracing vrijwilligersverleden bij het Nederlandse Rode Kruis had hij wellicht een steentje kunnen bijdragen in zijn zoektocht.
Vrede en vrijheid
In de pauze praten wij met elkaar en is er verwondering over hoe gemakkelijk ontmoetingen tot stand kunnen komen als er werkelijk waardering is voor elkaars anders zijn. Als wij elkaar slechts zouden tolereren, zou ons gesprek slecht oppervlakkig verlopen. Wij kijken elkaar in de ogen en ontdekken dat hoe anders wij ook zijn, wij op deze plek in vrede en vrijheid kunnen spreken over de zwarte bladzijden in de geschiedenisboeken die zijn geschreven. Slavenhandel, kolonialisme, antisemitisme en apartheid geschreven wit op zwart, heeft de ene mens rijk gemaakt, de andere arm. Wij oefenen tijdens de New Connections Day de blijdschap dat wij voor elkaar een aanwinst zijn. Al pratend rakelen wij deze lastige geschiedenissen op, waardoor wij zo moeilijk, buiten de muren van de Domkerk, blij zijn met de vluchteling, met de witte mens, die werkelijk wil verbinden en contact zoeken in de gekleurde wijken van Kaapstad, of met de vrouw om de hoek die niet meer uit haar huis komt omdat ze depressief is.
De mooie woorden van compassie en goedheid krijgen glans deze vrijdag, door alles wat er gezegd en gezongen wordt, door deze ontmoeting die grenzen afbreekt en mensen mensen doet zijn.
Ontroerend om te lezen. Dank voor de mooie woorden.