“Steeds vaker hoor ik dat ik toch liever nog een dag extra kan werken en meer kan verdienen in plaats van dat vrijwilligerswerk,” zegt ze. Ik kijk haar stomverbaasd aan en zeg: “Huh, ik dacht juist dat mensen dat als voorbeeld zouden nemen!”. Niets bleek minder waar. Sterker nog: het laatste verwijt dat zij naar haar hoofd geslingerd kreeg was dat zij vooral niet moest denken dat ze Moeder Teresa is. En dat ze al dit werk doet om zichzelf goed te voelen, sterker en beter dan anderen!
Ik zag aan haar ogen dat dit haar pijn heeft gedaan. En ik begrijp dat omdat deze vriendin altijd vanuit oprechte betrokkenheid doet wat ze doet. Haar verdriet heeft mij geraakt. Wat is hier aan de hand? Zijn wij zo koel geworden dat wij deze liefdevolle vrouw niet meer kunnen waarderen? Of overdrijf ik en is medemenselijkheid nog volop aanwezig?
Ik hoop het zo en toch zie ik te veel voorbeelden, ook bij mijzelf, waar argwaan centraal staat. Ik wil niet leven in een land waar de bereidheid om de andere mens te zien in alle imperfectie is verdwenen en dat maakt dat ik zelf in actie moet komen en daarom dien ik een motie van liefde in.
Ik dien een motie van liefde in om de samenleving aan te sporen om te investeren in de ander. Liefde is immers een diepe acceptatie van elkaar. Het gaat om sympathie en warmte. En dat kan pas als wij weer leren houden van ons zelf. Het begint bij jezelf. Wie ben ik en wie wil ik zijn? Wil ik echt diegene zijn die vriendinnen de maat neemt omdat zij iets doet vanuit haar hart voor de ander? Waar is mijn hart gebleven dat ik dat zo negatief zie? Hoe kan ik mijn eigen hart eerst helen? Hoe kan ik mijzelf gewoon goed vinden met al mijn onvolkomenheden? Mezelf liefhebben om van daaruit de ander lief te hebben?
Boosheid, onzekerheid en verwarring zijn ons niet vreemd en het gesprek durven voeren dat het leven niet altijd makkelijk is, zou kunnen helpen. Mijn pijn is jouw pijn, het is onze pijn. Wat helpt is dat erkennen en aandacht geven en van daaruit elkaar bemoedigen naar lichtheid. Samen durven vragen naar onze imperfecties, zonder meteen te oordelen.
Ik zit vol fouten en jij ook. En ik zit vol liefde en jij ook. Een motie van liefde doet ons constateren dat het kan. Dat wij allemaal liefdevol zijn en dat vaak even zijn vergeten. Dat wij constateren dat het niet moeilijk is en dat wij altijd weer kunnen beginnen. Gewoon met alvast een glimlach te schenken aan de eerste onbekende persoon die je vandaag tegenkomt. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat er allerlei stoffen vrijkomen bij een glimlach: serotonine en dopamine. Die verbeteren ons gevoel en onze stemming, en zie daar de eerste stap naar de liefdevolle ontmoeting. Ontmoeten om liefde te omarmen.
Een motie moet op een meerderheid kunnen rekenen, wil er iets mee gedaan worden. Daartoe moet een Kamerlid veel voorwerk doen. De komende tijd ga ik op zoek naar die meerderheid. En ik hoop dat de lezer van deze column met mij mee wil doen!