Eerst een bekentenis:
Toen ik voor het eerst iemand over ‘handelingsperspectieven’ hoorde praten had ik geen idee wat dat waren. Natuurlijk, ik kon me er een voorstelling bij maken, maar als journalist ontwikkel je een – soms ietwat overdreven – allergie voor wollige begrippen. Zeker voor begrippen die helder en concreet lijken, maar dat helemaal niet zijn. Google het woord handelingsperspectief maar eens…
Inmiddels wil iedereen in elke training handelingsperspectieven. Het maakt niet uit waar de cursus over gaat en of de deelnemers begrijpen waar de cursus over gaat als ze maar weglopen met een handjevol handelingsperspectieven.
Natuurlijk zijn concrete handvatten belangrijk, maar zeker bij meer complexe veranderprocessen zoals meer divers, gelijkwaardig en inclusief worden als organisatie, ga je er niet komen met een paar handelingsperspectieven op zak. Daarvoor heb je juist ook ONThandelingsperspectieven nodig: (zelf)reflectie en bewustwording.
Het is exemplarisch voor dit tijdsbestek waarin we wel bestek willen hebben, maar geen tijd hebben om het te leren gebruiken. Soms moet je ONThandelen om te kunnen handelen. Maar ja, dat zijn dan weer niet de handelingsperspectieven waarmee we tevreden weglopen uit een cursus.
Deze gedachtegangen verschenen eerder als post op LinkedIn.
