De kinderen van Douma; kan ik er wat aan doen?

Het ongemak in de ogen kijken

Weer een gifaanval in Syrië. Dit keer op Douma. En daarna de vergelding. Wereldmachten vechten in Syrië hun strijd over de ruggen van onschuldige mannen, vrouwen en kinderen. Hier op 3286 kilometer afstand van Douma heb ik de neiging om weg te kijken. Want wat kan ik er aan doen?

Door het dagelijkse nieuws word ik steeds weer naar de schuldvraag getrokken. Wie is hier de slechterik, wie de goede? Trump, Poetin, Erdogan, Assad? Nooit ‘wij’, altijd ‘zij’ zijn de oorzaak van de ellende. Wordt het geen tijd, dat ‘wij’ elkaar bemoedigen om het ongemak in de ogen te kijken? Hoe verbonden zijn wij met de mensen van Syrië? En waar blijkt dat uit?

Gedachten zijn krachten

Alles begint bij mij zelf, bij de muren die ik heb opgericht tussen mijzelf  en de mensen in Syrië, omdat hun leed te groot voor mij is. Tussen mijzelf en de wereldleiders, die ik eng vind. Maar ik geloof, dat gedachten krachten zijn en dus dat het uitmaakt als wij dagelijks onze aandacht richten, in gebed of meditatie, op het midden oosten en op de muren rondom ons.

Wat kan ik doen?

Als je er even voor gaat zitten is het niet moeilijk om concrete acties te bedenken. Bijvoorbeeld het financieel steunen van het werk van organisaties als Unicef, die actief zijn in de regio. Maar ook hier in Nederland kan je bijdragen aan een klimaat waar die ander zich welkom voelt. Bijvoorbeeld door mee te lopen tijdens de ‘Nacht van de vluchteling’ van 16 op 17 juni a.s. In december riepen Christa Anbeek en Joost Röselaers het kabinet op vluchtelingenkinderen een warm welkom te bereiden: “Wij willen graag dat je blijft!” Daarbij herinnerden zij de politici eraan, dat het aankomt op het vóórleven van de joods-christelijke waarden waarover zij spreken:

Op tal van plekken klinkt in de Bijbel de oproep om de weduwe en de wees te beschermen, de hongerige te voeden en je naaste lief te hebben als jezelf. Dat draag je niet uit met woorden, maar met daden! Leef deze waarden vóór, dat biedt de beste kennismaking voor mensen die er onbekend mee zijn. Alleen daden kunnen de bedoeling achter woorden demonstreren.

Helaas is sinds de oproep van Anbeek en Röselaers de pardon regeling nog niet versoepeld. Wel hebben ruim 80.000 mensen de petitie ‘Ze zijn al thuis’ getekend en worden in 158 gemeenten campagnes gevoerd. Dat kan je ook doen, denkend aan de kinderen van Douma. Help de 400 in Nederland gewortelde kinderen met hun ouders een warm welkom te bieden. Teken de petitie ‘Ze zijn al thuis’ en start een campagne in de gemeenten waar die nog niet wordt gevoerd.