Met een auto vol spullen rijd ik naar de afvalstortplaats. Voor mij een nieuwe ervaring. Eenmaal daar aangekomen sta ik spullen te sorteren tussen allerlei mensen die ik anders niet zou tegenkomen. Er staan containers voor hout, metalen, plastic, papier, textiel, kringloop. Ik krijg van een medewerker op mijn kop omdat ik iets bij ‘metaal’ heb gegooid dat bij ‘kunststof’ hoort. Er komt een andere medewerker aanlopen die mij ziet treuzelen met een glas-in-loodraampje in mijn hand. Hij heeft duidelijk iets van een beperking. “Ik wil het niet weggooien”, vertel ik hem. Enthousiast stelt hij voor dat ik het mee kan nemen als kunstwerk boven de bank in mijn nieuwe huis. Hij brengt mij op een geweldig nieuw idee.
Een oudere meneer spreekt mij aan. “Ben je ook aan het verhuizen?” Hij kijkt mij aan met heldere, natte ogen waar een wereld achter schuilgaat. Ik zie in zijn ogen dat hij dapper heeft moeten zijn. We spreken wat over periodes afsluiten op weg naar een onbekende toekomst. Hij rolt een sigaret en zegt: “Ach weet je, hoe de toekomst eruit ziet, dat weten we niet, maar het komt altijd goed.” We kijken samen het terrein over de horizon van de polder in. Alsof hij mij hoort denken zegt hij erachteraan: “pas op hè, het is altijd anders dan je verwachten zou, maar het komt wel goed.” Wat een wijze woorden.
Gelukkig ben ik
Ik rijd lichter terug naar huis. Niet alleen bevrijd van alle spullen maar ook van mijn getob. De korte, onverwachte en verrassende ontmoetingen verlosten mij uit mijn gepieker, uit mijn te kleine universum, mijn privé koninkrijkje. De mooiste ontmoetingen worden ons gegeven.
Zoek liever eerst het Koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, en dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden. Ik geloof dat ik iets van het levensgeheim op het spoor kom.
Want ja, gelukkig ben ik wanneer ik minder met mijzelf bezig ben. Gelukkig ben ik wanneer ik in de wond van een ander durf te kijken en niet terugdeins. Gelukkig ben ik wanneer ik mij kan laten helpen. Gelukkig ben ik wanneer ik in een verhardende wereld zacht durf te zijn en niet terugschrik voor kwetsbaarheid. Gelukkig ben ik wanneer ik blijf vertrouwen en hopen. Gelukkig ben ik als ik mijn machteloosheid en verwarring kan laten klinken. Gelukkig ben ik, gek genoeg, ondanks of zelfs dankzij mijn hier en daar gehavende hart.
Ja, leg dat maar eens uit. Deep stuff hoor, dat Koninkrijk. Die andere, nieuwe wereld waar al eeuwenlang over verhaald wordt. Het is een toekomst waar ik naar verlang. Een toekomst die veel dichterbij blijkt dan ik vermoeden kan.
Hoe raakt het woord, het beeld van Koninkrijk jouw leven?
Een kleine bijdrage aan het thema ‘koninkrijk’
Het is van Gerard Reve:
“Dat Koninkrijk van U, weet U wel, wordt dat nog wat?”
…..” Hoe raakt, het woord, het beeld van Koninkrijk jouw leven…?
Bij mij kwam onmiddellijk het visioen van Jesaja boven drijven. Dat de wolf, het lam, de panter, het bokje, het kalf en de leeuw zich naast elkaar kunnen vlijen, geweid door een kleine jongen.
Je kan wel aan God vragen: ” …….wordt dat nog wat …? Maar ik denk dat het verwezenlijken van dat Koninkrijk inzet vraagt van ons zelf.
In dat kader zie ik ook wel paralellen met het opruimen van ‘oude meuk’, zoals te lezen valt in het, mooie persoonlijke verhaal van Klaartje.
Oud zeer, oude dogma’s, vast willen houden van dat wat veilig ( heilig 😉 ) voor je voelde ……
En vanuit die ontstane ‘leegte’, ( = ruimte ) opnieuw kijken naar waar je eigen verantwoordelijkheden liggen.
En vooral blijven geloven/vertrouwen dat het mogelijk is. Wellicht met kleine stapjes, maar ook het kleinste zaad ( begin ) kan uitgroeien tot iets groots en moois.
Klaartje heeft in elk geval mij weer een vruchtbaar zetje gegeven in hopelijk de goede richting. 😉
Met het minder met jezelf bezig zijn,dat je beschrijft in je tekst, bedoel je daarmee; minder bezig zijn met mijn ego ? Wat je verder benoemt als zaken die je gelukkig maken heeft, in mijn beleving, alles te maken met jeZelf.
Het Koninkrijk ligt waarschijnlijk voorbij onze persoonlijke maskerades. Dichterbij dan onze ademhaling.