Dit is alweer twee weken geleden en ik ben mijzelf tegengekomen in inderdaad teveel praten en ook in te weinig luisteren.
Om meer inhoud te geven aan de taak, ging ik op zoek naar boeken en artikelen over het belang van luisteren en van het goede gesprek en kwam daarbij in die zoektocht mijn eigen LEF-gesprek tegen. Een methode die ik bedacht, samen met leraar Mihai Popai van de Open Scholengemeenschap Bijlmer tijdens de discussies rondom Charlie Hebdo. En die ik vervolgens samen met een aantal jongeren uit het MBO nader uitwerkte en waar wij zelfs de nationale televisie mee haalden.
Luisteren, empathie en feedback/flexibiliteit waren onze ingrediënten voor een echt gesprek. Niet praten om een heleboel woorden te verplaatsen, maar praten nadat er geluisterd is naar de ander. Een oprechte oefening in empathie door de vraag te stellen “wat beweegt jou om dit standpunt in te nemen?” en dan jouw oordeel uitstellen en echt luisteren.
Om daarna te oefenen in flexibiliteit om eigen vastgeroeste standpunten in te ruilen als de ander een beter punt heeft. Steeds vanuit de gedachte dat wij allemaal, stuk voor stuk, het waard zijn om naar geluisterd te worden en bevraagd te worden. Uit de vele gesprekken die wij voerden, trokken wij de conclusie dat juist ook bevraagd worden helpt om bij begrip te komen.
Deze methode is zeker niet feilloos en toch gaf het ons een mooi houvast om dieper te praten dan wij tot dan toe hadden gedaan. Praten om te begrijpen en niet alleen maar om je eigen stem te horen en jouw ego te strelen. De ander net zo belangrijk maken als jijzelf bent, en dan genieten van het gesprek omdat er tien lagen dieper wordt gegraven naar dat wat de ander beweegt en wat jou kan spiegelen om een leuker mens te worden.
Een aantal van die jongeren besloot zelfs LEF-ambassadeur te worden en wat hebben wij een mooie tijd gehad! Andere jongeren werden uitgedaagd om met ons een LEF-gesprek te voeren. En vooral heb ik ook oprecht genoten van de uitkomsten die altijd compleet anders waren dan wij konden bedenken, juist omdat goed luisteren onverwachte uitkomsten brengt waardoor het echte gesprek kan plaatsvinden.
De door mijn zus opgelegde challenge is wat mij betreft nog maar net begonnen omdat ik hoor en zie dat ik nog veel meer moet gaan luisteren en daarna nog veel meer echt moet gaan praten. Praten om te verbinden, praten om te helen. Praten om de boel die ooit bij elkaar gehouden werd, weer bij elkaar te brengen. Dus nee, wij praten niet te veel, maar wij hebben te weinig lef om het échte gesprek aan te gaan.
Wie heel goed en op basis van veel onderzoek de goede manier van luisteren beschreven heeft is Carl Rogers. Zie https://www.openoog.com/rogers.html