De VVD gelooft in kapitalisme, het CDA in conservatisme, D66 in zelfbeschikking en de ChristenUnie noemt zich christelijk-sociaal. De mix van deze vier dromen zal leiden tot een centrumrechts beleid waarbij thema’s uitgeruild worden. Het visioen ontbreekt. En zoals de Spreuken-dichter in de Bijbel het zo treffend zegt: ‘Zonder visioen, verwildert het volk’.

Voor GroenLinks bleek de ideologische bandbreedte van een kabinet met VVD en CDA te groot. Het laat zien dat GroenLinks ergens voor staat. Compromissen sluiten is goed, maar als je meer dan driekwart van je eigen programma moet inleveren, waar blijf je dan? Anderzijds: er moet wel een kabinet komen. En als je dan aan tafel zit,  kun je dan niet beter gaan meeregeren? Voor GroenLinks viel het kwartje naar links, maar het zou goed zijn als D66 en ChristenUnie samen nog wat duurzame punten weten te verzilveren.

Compromissen sluiten is goed, maar als je meer dan driekwart van je eigen programma moet inleveren, waar blijf je dan?

Het nemen van verantwoordelijkheid is volgens sommigen een deugd waar het GroenLinks aan ontbreekt. Zo schreef EO-journalist Bertine Moenaff: “De ChristenUnie is een partij waar mensen geloven dat nederigheid een deugd is, het kleine wordt geëerd en geven beter is dan nemen. Met zo’n grondhouding durft Segers wél stappen te zetten naar een onzekere uitkomst.”

Dit stoort me. Alsof GroenLinks geen stappen durfde te zetten. En het ‘compromisme’, zoals Marianne Thieme (Partij van de Dieren) dat zo treffend noemt, wordt hier door Moenaff tot deugd verheven. Zelfopoffering als het ultieme geloof. Het is een vrome gedachte. Maar ik denk dat Segers ook wel beseft dat zo’n houding in de weerbarstige politieke werkelijkheid uiteindelijk niet de weg is. Wel is de achterban van zijn partij conservatiever dan de top en minder gericht op duurzaamheid, sociaal beleid en vluchtelingen. Zelfs de PVV snoept kiezers weg bij de ChristenUnie. Dat geeft hem speelruimte.

Segers staat bekend om zijn geloof in Jezus. Over Jesse Klaver zijn toespelingen gemaakt alsof hij een soort Jezus zou zijn. ‘Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld’. Dat is volgens de Bijbel een uitspraak van Jezus. Het zijn woorden die steeds door mijn hoofd schieten tijdens de formatie. Want hoe sterk en verleidelijk zijn ijdelheid, behoudzucht en de behoefte aan macht? En hoe kwetsbaar is de weg van verandering, gericht op solidariteit, duurzaamheid en vrede?

Theo Brand-2

Theo Brand

Eindredacteur

Theo Brand is journalist en politicoloog en werkt bij Nieuw Wij als eindredacteur. Religie, levensbeschouwing en politiek zijn …
Profiel-pagina
Al 4 reacties — praat mee.