Dat is nou precies wat mij deze avond bij Zinnig-Noord weer duidelijk wordt. Terwijl de band ‘Wolken’ zich klaarmaakt, staar ik naar de dikke buik van de zangeres. Ik kan een glimlach niet onderdrukken als ik me bedenk wat er aan die buik vooraf moet zijn gegaan (hint: het is geen bord spaghetti). Wolken leidt de avond prachtig in. De combinatie van de warme regen buiten met de samenzang die in het Tuinhuis klinkt, zorgt voor een zwoele toon aan het begin van de avond.
De coachende houding van Marli Huijer (hoogleraar publieksfilosofie aan Erasmus Universiteit en voormalig Denker des Vaderlands) spreekt erg aan. Ze houdt een korte bespreking van haar onderzoek naar het huidige ‘hokjes’ denken wat betreft geaardheid en seksualiteit: de notie dat we onszelf en anderen constant dwingen een bekentenis te doen. “Ik dacht het altijd al bij jou” of “Wat is het beste moment om uit de kast te komen?”: dit soort opmerkingen laten zien dat we bezig zijn met definiëren van de ander. En onszelf! Het punt dat Huijer maakt is dat we door die ‘hokjes’ nog steeds niet echt seksuele vrijheid ervaren. Je houdt van het een, of van het ander. Ook heeft seksualiteit volgens Huijer altijd met grenzen te maken. Ze moedigt het publiek nadrukkelijk aan om voor zichzelf te bepalen: waar ligt jouw grens? Richt je tot je geliefde(n), zoek samen uit wat voor jullie belangrijk is. Verken je grenzen, verken ze rustig, misschien een keer te snel, leer daarvan. Bevrijdend om er zo tegenaan te kijken. Toch denk ik wel dat duidelijke richtlijnen ook rust kunnen geven. Een meer rigide perspectief. Bijvoorbeeld vanuit een bepaalde religieuze context.
Het werk van kunstenaar Sebastian Holzhuber raakt ook sterk aan het thema ‘bevrijding’. Met zijn fotografie neemt hij ons mee door zijn reis met een voormalige non, waar hij een hechte vriendschap mee ontwikkelde. Na jaren strenge kloosterorde leerde zij op latere leeftijd haar lichamelijkheid kennen en omarmen. De foto’s zijn ontroerend omdat ze kwetsbaarheid en kracht samen in een beeld vangen. Holzhuber zet hiermee ascetisme en seksualiteit naast elkaar, maar hij laat ook de schoonheid van het conflict tussen geest en lichaam zien. Een conflict dat voor iedereen herkenbaar is.
Uit het publiek klinkt een opmerking over het verschil tussen seks en beminnen: seks is genieten, maar toch meer lijfelijk. Beminnen is echt pure aandacht hebben voor elkaar. Mijn buurvrouw sluit zich hier bij aan: “De engelse term zegt het voor mij: to make love”. Voor sommige mensen kan het samensmelten met een geliefde zelfs een spirituele of religieuze ervaring zijn. Twee mensen die samenkomen en het Goddelijke daarbij aanwezig voelen.
Over spiritualiteit gesproken: Thabo Hollanders maakt indruk met zijn workshop over verbinding. Hij neemt de zaal mee in oosterse wijsheden en het concept van yin en yang: mannelijk en vrouwelijk, volledig in balans. Daarna doen we een oefening in het ‘echt zien’ van de ander en ook jezelf toelaten. Weer die aandacht dus! De jongen die ik vervolgens 5 minuten in de ogen staar is even verrast als ik over het effect hiervan. Het ongemak (we barstten een paar keer in lachen uit), verandert al snel in een zekere rust die over ons heen komt. Op het moment dat we onze ogen moeten sluiten, mis ik zelfs zijn ogen. De ogen van een wildvreemde! Een keer wat anders, zo met iemand verbinden in plaats van met de wifi. Want zeg nou zelf: hoe vaak maken we nog oogcontact met elkaar of met vreemden, in plaats van met onze smartphone?
Nog een persoonlijke noot. Ik groeide op in een protestantse gemeente. Daarin lag de nadruk wat betreft seksualiteit op de veilige relatie. Daarnaast had ik veel vrienden met een niet-religieuze achtergrond. Daar werd de regel ingevoerd dat als iemand van de groep ‘het gedaan had’, we taart zouden eten. Echt een initiatie ritueel: het volwassen worden (wie zegt trouwens dat dat niet religieus is…). Allemaal leuk en aardig, maar wel een beetje verwarrend. Aan de ene kant uitstellen, aan de andere kant het hier en nu en het vieren. Het heeft me ertoe gebracht al jong hierover na te denken. En volgens mij ontkomt niemand, maar dan ook niemand aan die Grote Verwarring (ofwel ons hele leven).
Maar toch, goed dat ik bij Zinnig-Noord dan even met andere mensen gedachten kan uitwisselen. Over een wezenlijk onderwerp als seksualiteit. Met getrouwden, verliefden en singles. “Geef je bloot, maar houd je kleren aan”. Want na zo’n avond weet je altijd weer even: de mens heeft een zoekende aard, ik ben niet de enige.
Kom op 10 oktober en 28 november ook naar de Tolhuistuin in Amsterdam. Zinnig-Noord heeft weer prikkelende vragen op de agenda staan: ‘Hebben wij nog idealen?’ en FOMO! Dat wil je niet missen. Klik hier voor meer informatie.
