Geert Wilders, kopiist van de islam

Geloofsafval in de islam

Pleegt een moslim geloofsafval dan wacht hem de dood. Maar wat is een moslim en in welke gevallen is er sprake van geloofsafval? Een moslim is iemand die de islamitische geloofsbelijdenis, hij werd boven al genoemd, “Er is geen God dan Allah en Mohammed is zijn profeet” aanvaardt en ernaar leeft. Het mag geen verbazing wekken dat er sprake van geloofsafval is als je je niet langer houdt aan de basis van diezelfde geloofsbelijdenis: het geloof in Allah als enige God, en het aanvaarden van zijn profeet, zoals verwoord in de Koran. De enigheid van God, en het accepteren van de profeet zijn dus essentieel. Afvalligheid daadwerkelijk vaststellen is echter zo eenvoudig nog niet. Maar er is uiteindelijk in de Sharia, de islamitische wet, in voorzien middels een complex proces dat diverse stadia kent en dat eindigt met het toepassen van het principe van takfier. Takfier is een Arabisch woord dat na het voorvoegsel ‘ta’, drie medeklinkers bevat: k-f-r. Deze drie vinden we ook terug in het Nederlandse woord kaffer, dat dan ook van het Arabische woord kaafir is afgeleid, wat ongelovige betekent. Takfier is het mechanisme dat gebruikt wordt om definitief vast te stellen of een moslim in overtreding als murtadd, afvallige en dus kaffer, ongelovige, moet worden beschouwd. Tijdens het proces wordt ernstig onderzocht wat de intentie van de potentiële zondaar was en als het bewust de bedoeling was het geloof te verloochenen, volgt de onvermijdelijke doodstraf.

Jihadi-salafisten

Jihadi-salafistische stromingen binnen de islam hebben een zeer enge interpretatie van takfier. Zij zijn namelijk van mening dat omdat er maar één wet bestaat en dat is de islamitische wet, de Sharia, dientengevolge alle menselijke wetten tot het domein van de koefr, het ongeloof, behoren. Zou een islamitisch land haar wetten gebaseerd hebben op andere wetten dan de Sharia, zoals het geval is in Turkije, dat haar burgerlijke wet gebaseerd heeft op de Zwitserse, dan maakt dat land zich schuldig aan shirk, polytheïsme. Het dienen van een andere wet dan de goddelijke gaat immers in tegen de eenheid van Allah zoals verwoord in de islamitische geloofsbelijdenis. Om bij het voorbeeld van Turkije te blijven: de machthebbers van het land zouden dan afvalligen en dus kaffers, ongelovigen, zijn omdat zij een wet van menselijke hand hebben aanvaard en deze toepassen. Sommige groepen stellen zelfs dat gedeeltes van de wetgeving van een land als Saoedi-Arabië, dat toch claimt een waar islamitisch land te zijn, van mensenoorsprong zijn en dus koefr. Binnen jihadi-salafistische stromingen is een hieruit volgende discussie ontstaan of, indien een staat en een overheid in feite kaffers zijn, de burgers van dat land dat ook zijn. Deze groepen gaan echter niet zo ver alle gewone moslims van, bij voorbeeld Turkije en Saoedi-Arabië tot ongelovigen te verklaren. Zo wordt geredeneerd dat de gewone moslims er ook weinig of niets aan kunnen doen dat hun machthebbers hen zo misleiden. Een meer praktische redenen is van calculerende aard. Als de gewone moslims allemaal als kaffers worden beschouwd, houd je weinig moslims over. Bovendien maak je je niet populair onder de massa’s, die je uiteindelijk ook wilt bereiken. Ze richten daarom hun peilen in de eerste plaats op de machthebbers, die hun volken misleiden en pas later komen de grotere massa’s aan de beurt om de ware islam te omhelzen. Het gebruik van takfier is in deze streng islamitische kringen volledig uit de hand gelopen. De jihadi-salafistische groepen delen, het principe van de tafkier op hun manier toepassend, de moslimwereld in ‘ware’ moslims in zoals zij, de ‘polytheïstische’ machthebbers en de rest van de moslims, die, naar de letter van hun opvattingen, de naam moslim eigenlijk niet verdient.

Geert Wilders kampioen takfier

Geert Wilders beschouwt de islam niet als een religie maar als een totalitaire, agressieve ideologie waarvan de aanhangers erop uit zijn de wereld te veroveren, deze te islamiseren en overal de Sharia in te voeren. Maar ook Geert Wilders wordt geconfronteerd met de consequenties van zijn eigen opvattingen. Daarover schrijft hij in zijn boek Marked for Death. Islam’s War Against the West and Me, dat in 2012 verscheen. Voldoen alle moslims ter wereld aan zijn interpretatie van de gevaarlijke ideologie van de islam? Zijn alle moslims bezig met het veroveren van de wereld om de islam met geweld te vestigen en de Sharia te laten heersen? Wilders is hier realistisch en stelt in zijn boek vast dat ‘de meerderheid van de anderhalf miljard moslims op de wereld, niet volgens de Koran handelen’ en daarom nog niet tot agressieve acties zijn overgegaan. Er zijn heel wat ‘gematigde’ moslims, zo stelt Wilders enigszins opgelucht vast. Zijn we hiermee aan het eind van zijn redenering gekomen? Geenszins. Meerdere malen ventileert Wilders de opvatting, niet alleen in zijn boek maar ook in zijn speeches en in het Parlement, dat hij alles tegen de islam heeft, maar niets tegen moslims. Dat doet hij ook in zijn boek. Maar daarin gaat hij nog wat stappen verder. Redenerend dat de islam een levensgevaarlijk ideologie is, dat moslims, Allah zij dank, nog niet helemaal door hebben hoe gevaarlijk, en deze niet-zo-bewuste moslims dus als ‘gematigd’ te boek mogen worden gesteld, poneert Wilders de stelling dat de laatste eigenlijk helemaal geen moslims zijn. Je bent pas echt moslim als je je volledig bewust bent van de agressieve en totalitaire ideologie van de islam en er 100% naar handelt. Wie dat niet doet, is geen moslim. Zo past Wilders zelf dus ook het principe van de takfier toe. Wie zich niet 100% houdt aan de regels van de agressieve  islam, is helemaal geen moslim. Door uit te gaan van wat hij beschouwt als de meest extreme vorm van islam bepaalt hij, net als de jihadi-salafisten wie een ‘ware’ moslim is. Er is echter wel een verschil. De jihadi-salafisten gaan niet zo ver alle gematigde moslims als kaffers te beschouwen; Wilders gaat evenwel verder en ontneemt de ‘gematigde’ moslims hun religieuze identiteit volledig. Hij is daarmee kampioen tafkier.

Het bizarre is dat hiermee het spel niet uit is. Want stellen de jihadi-salafisten  enerzijds en Wilders anderzijds vast dat er feitelijk maar heel kleine aantallen ‘ware’ moslims zijn, hun aandacht gaat ook uit naar de meerderheid der al-of-niet moslims. Want jihadi-salafisten vinden dat ook deze massa’s vroeger of later de islam dienen te aanvaarden zoals zij hem zien. En voor Wilders geldt dat iedere ‘gematigde’ cq. ‘niet’-moslim een potentieel gevaar is en blijft, omdat hij zich elk moment bewust kan worden van de volle omvang van de vernietigende ideologie van de islam en ernaar kan gaan handelen. Wilders neemt de ‘ware’ moslims en jihadi-salafisten de afgedwaalde moslimmachthebbers op de korrel, maar beiden bereiden tegelijkertijd een campagne voor tegen de ‘moslims-die-eigenlijk-geen-moslims’ zijn. Hun beider takfier vertoont griezelig veel overeenkomsten.

‘Niet-moslims’ zijn uiteindelijk toch moslims

Hoewel Geert Wilders dus van mening is dat gematigde moslims eigenlijk helemaal geen moslims zijn, stelt hij in zijn bovengenoemd boek ook, dat: ‘Als de moslims zich nu maar eens los konden maken van het juk van de islam, als zij nu eens zouden ophouden Mohammed als rolmodel te nemen, en afkwamen van de gehate Koran, dan zouden ze tot fantastische dingen in staat zijn’, en: ‘Als zij zich los konden maken van de islam, dan zouden ook zij welvarende en vrije landen kunnen worden’. Wilders noemt hier twee sleutelelementen van de islam: de Koran en de profeet. Geven moslims die op, dan komt het allemaal goed. En daar zit hem de kneep. Dit kan namelijk niet anders dan alle moslims aangaan, zowel de in Wilders’ ogen ‘niet-moslims’ als de ‘ware’ moslims. Voor beide groepen zijn de Koran die de eenheid Gods predikt, en de profeet immers de basis van hun geloof, zoals boven aangegeven? Verloochent een moslim die, dan is de persoon in kwestie een afvallige. Wilders beweert dan wel alles tegen de ‘islam’ te hebben en niets tegen ‘de moslims’, met zijn voorstel de Koran en de profeet te verzaken, valt hij door de mand: hij heeft in feite alle moslims in het vizier, jong en oud en overal ter wereld, in zijn streven de wereld islamvrij te maken. We zien hier hetzelfde mechanisme als bij de jihadi-salafisten. Ook zij hebben de ‘gewone’ moslims als het erop aankomt wel degelijk op het oog. De bedoelingen van beide partijen zijn in beide gevallen onplezierig. Of de gewone moslims worden een Talibanachtige moslim of ze dienen hun geloof in hart en houding op te geven.

Een geheime agenda: taqijja

Jihadi-salafisten worden regelmatig beschuldigd van het plegen van taqijja. Taqijja is het in de islam toegestane gedrag je moslim-zijn te verloochenen als je leven als moslim bedreigd wordt. Er is echter geen algemeen geldende overeenstemming over de toelaatbaarheid en regels van het principe binnen de islam. Taqijja is evenwel de laatste jaren een geheel eigen leven gaan leiden, en het betekent volgens veel islamcritici nu zoveel als de dubbele agenda die in principe alle moslims zouden hebben om overal de islam te verspreiden en de Sharia in te voeren terwijl ze deze agenda desgevraagd zouden loochenen. Of zoals Wilders het in zijn boek verwoordt: “Taqijja –liegen voor Allah- staat een gelovige toe zijn ware intenties te verhullen om de zaak van de islam te bevorderen’. Een vorm van taqijja is, aldus Wilders, wat de 11 septemberkapers toepasten: zich voordoen als westerlingen, om de ongelovigen te treffen. Maar taqijja hoort niet alleen bij moslims, het hoort ook bij Geert Wilders zelf. Immers, hij verkondigt te pas en te onpas dat hij niets tegen moslims heeft, maar alles tegen de islam. Maar zoals bovenstaand al uit de doeken werd gedaan, is dit een valse voorstelling van zaken. De oproep de islam te doen verdwijnen uit onze dreven, is feitelijk een oproep om moslims, zowel de ‘gematigde niet-moslims’ als de ‘ware’ te doen verdwijnen. En zo blijkt dat jihadi-salafisten en Geert Wilders weer een eigenschap delen: taqijja. Het voeren van een geheime agenda om het verhulde doel te bereiken: een wereld vol met islam dan wel een wereld zonder islam.

Wilders, kopiist van de islam

Er zijn nog meer overeenkomsten tussen beiden. Islamitische rechtsgeleerden maken op grote schaal gebruik van het mechanisme van qijas, het redeneren middels analogie. Staat er in de Koran dat een moslim geen gamr (wijn) mag gebruiken, omdat het een benevelende werking heeft, dan hebben de islamitische rechtsgeleerden op de vraag of een moslim bier of whisky mag drinken, naar analogie van het wijnverbod, geconcludeerd dat ook het drinken van bier en whisky verboden is. Beide dranken hebben immers ook een benevelende werking.

In bovenstaande analyse stel ik vast dat jihadi-salafistische groepen en Geert Wilders takfier en taqijja toepassen. Geert Wilders is echter de kopiist, want de islam was er al voor Wilders er was. Hij heeft zich zo sterk op zijn vijand gericht, dat hij zich vereenzelvigd heeft met haar manier van redeneren en nadenken. Wilders redeneert analoog aan de islamitische opvattingen: hij past qijas toe, zelfs tot en met de vlag.

Splinter en balk

De vermeende islamiseringsagenda van de jihadi-salafisten is een recept voor groot maatschappelijk onheil en dat toont ons ook de realiteit in landen en gebieden waar zij het voor het zeggen hebben. De agenda van Geert Wilders betreffende het kwaad dat islam heet, is er bij uitvoering echter ook een die rampzalige gevolgen zal hebben. De ene partij wil een wereld gedomineerd door islam en dus door moslims, en de andere wil een wereld vrij van islam, en dus vrij van moslims.

Dat de jihadi-salafistische moslims niet gehinderd worden door enig relativeringsvermogen om hun agenda op te stellen en waar mogelijk ten uitvoer te brengen komt omdat zij fundamentalistische gelovigen zijn. Religie in zijn extreme vorm claimt nu eenmaal per definitie absolute waarheden en relativering past daar niet in. Dat is overigens geen excuus, maar wel een vaststelling. Geert Wilders moet echter beter weten. Hij is politicus, en mag juist daarom in staat worden geacht te relativeren, ook  waar het om de islam gaat. Dat doet hij echter niet. De blauwdruk van zijn benadering van het ‘islamprobleem’ heeft hij rechtstreeks geleend van de moslims van het meest fundamentalistische type en hem zelfs nog aangescherpt.

In feite zijn beide partijen two of a kind, waarbij Geert Wilders degene is die zijn tegenstander de splinter in het oog opmerkzaam wil maken, maar zelf niet doorheeft dat hij een balk in zijn oog heeft.

Terecht moet elke extreme vorm van religie belet worden haar agenda te realiseren, maar dat kan nooit door er een net zo extreme vorm van politiek tegenover te stellen.