Ik doe dit werk nu zo’n drie jaar. Eerst was ik tolk-vertaler Spaans. Nu haal ik zwerfafval op. Het oude brood van iemand anders is mijn dagelijks brood. Het lijkt misschien niet zo belangrijk werk, maar ik vind van wel. Het is toch een soort visitekaartje.
Ik heb mijn draai gevonden op straat. Ik ben de hele dag in touw. Ik heb twee routes en daar varieer ik op. Vaak zijn er ook kinderen die naar mijn grijper kijken en die vragen: hoe doet u dat nou, meneer? Dan laat ik dat zien. Af en toe willen ze er dan mee spelen, maar sommigen gaan er ook heel serieus zelf mee aan de slag.
Taakstraf
Het leuke is dat je buiten bent in de vrije natuur. Per week loop ik heel wat kilometers. Maar ik ga nu op vakantie. Dan moet een ander het overnemen. Mijn karretje is niet zo geliefd bij mijn collega’s, geloof ik. Ze zien op tegen die einden lopen. Maar ja, het is wel goed voor de gezondheid.
Mensen denken ook wel eens dat het een taakstraf is, maar dat is het absoluut niet. Deze taak is voor mij geen straf. Wij hebben allemaal een functie als mensen, en de één vult dat zus en de ander vult dat zo in. Het was even een knoppie dat moest worden omgeschakeld, maar ik doe dit werk met heel veel plezier.
Weggooien
Ooit vond ik een portefeuille. Die lag op straat. Er was wel geld uit, maar goed, ik ga daar dan mee naar het stadskantoor. Zij hebben die mensen opgespoord. Het bleken toeristen te zijn en toevallig stond ik er de volgende dag ook bij dat de mensen die portefeuille terugkregen. Dat vind ik dan leuk.
Ik vind het belangrijk dat de mensen zien dat je het werk met plezier doet. Je maakt een praatje, je zegt goeiemorgen, en ze zeggen wat terug, lekker weertje, goed prima. Heel eventjes, het hoeft geen uren te duren, twee of drie zinnetjes. Dat doe ik in die zin ook wel bewust. Gewoon eventjes aardig zijn tegen iemand. Kost niets, een beetje vriendelijkheid. Soms krijg ik ook wel eens wat. Dan zegt iemand: bel even aan straks, kom langs voor een kopje koffie, gezellig. En dan zit je daar even in je middagpauze. Ik ben wel iemand die van gezelligheid houd.
Ik vind dat mensen veel weggooien. Bij flats liggen soms kledingstukken en weet ik veel wat. Mensen gooien hun lunch weg, de verpakkingen, het half opgedronken drinkyoghurtje, of de energiedrankjes. De blikjes bier en nog veel meer. De grond wordt bevuild, eigenlijk gooi je dus vooral je eigen milieu te grabbel. De wereld stopt niet bij je eigen voordeur, die gaat verder, he?
