Er is al vaak gediscussieerd over het veranderen van deze belachelijke wet, maar er is nog nooit iets aan gedaan. Dit is tekenend voor de politieke atmosfeer in Israël. Sommigen vinden dat de Israëliërs die ervoor hebben gekozen om buiten Israël te gaan wonen geen invloed meer uit mogen oefenen op de samenleving of politiek. Maar veel Israëliërs die in het buitenland wonen voelen zich zeer betrokken bij Israël en de toekomst van het land.
Net als veel andere Israëliërs twijfelde ik er al een tijdje over om naar Israël te vliegen om te kunnen stemmen bij de verkiezingen. Op het allerlaatste moment besloot ik naar Tel Aviv te vliegen. Vooral om persoonlijke redenen, maar ik was ook erg blij dat ik mijn stem uit kon brengen. Zoals ik al schreef in mijn vorige blog; in deze verkiezingen gaat het om verandering in de Israëlische regering, en om eindelijk Benjamin Netanyahu als premier te vervangen.
De sfeer op straat in Jeruzalem, Tel Aviv en in de rest van het land is dezelfde als die ik al proefde op social media. Ik kan me geen verkiezingen zoals deze herinneren. Het voelt echter dan ooit, en alsof iedereen echt geeft om de uitslag. Mensen willen verandering zien, echte verandering. Ze maken zich zorgen over de toekomst van het land, de toekomst van hun kinderen.
Nu, 48 uur voordat de verkiezingen van start gaan, lijken de politici volledige uitgeput na lange weken vol debatten interviews en het overtuigen van de kiezers. De competitie is flink. Op Facebook en Twitter is het debat meer verhit dan ooit, en iedereen spreekt over de verkiezingen. Zelfs in mijn familie is de sfeer soms om te snijden! Iedereen heeft zijn eigen mening, niet iedereen heeft dezelfde ideologie, maar als er één ding duidelijk is, is dat de meerderheid van de mensen zich realiseert dat Netanyahu moet vertrekken. Vanuit het linker-. rechter- en centrumkamp zijn velen het hier over eens, het is tijd voor verandering!
Maar de partijen en kandidaten spreken nauwelijks over de oplossing voor het conflict met de Palestijnen en de bezetting. Het lijkt haast alsof ze dit extreem belangrijke onderwerp proberen te vermijden, en het publiek proberen te verenigen met hun beloften op sociaal-economisch gebied. Onderwerpen op het gebied van veiligheid verdelen de Israëliërs, dé manier om stemmen te trekken is om te praten over de sociaal-economische issues die op de agenda staan.
Maar op conceptueel niveau is dit naar mijn mening een zeer groot probleem. Ik vind het moeilijk om te zien hoeveel mensen en politici ervoor kiezen om de sociaal-economische omstandigheden los te zien van de bezetting en van vraagstukken op het gebied van veiligheid. Want het oplossen van het conflict betekent dat er ook andere problemen kunnen worden opgelost. Als we niet al onze energie en middelen investeren in veiligheid, komt er ruimte en geldvrij voor onderwijs, gezondheidszorg en andere voorzieningen. Maar goed, dit is natuurlijk een theoretische discussie. Eerst is het zaak om ervoor te zorgen dat de huidige regering wordt vervangen. Maar laten we niet vergeten wat de eerste missie van de nieuwe regering zou moeten zijn: het beëindigen van het conflict.
Deze column is vertaald door Een Ander Joods Geluid en is ook te lezen op de website www.eajg.nl.
