Scholieren zitten in een leeftijdsfase waarin ze op eigen benen gaan staan en ze hun persoonlijkheid ontplooien. De school is de plaats waar zij veel van hun tijd doorbrengen te midden van leeftijdgenoten die in dezelfde situatie verkeren. Een ideale situatie voor deze ontplooiing, want jezelf worden kun je niet op je eentje. Je hebt anderen nodig, lotgenoten, aan wie je je kunt optrekken, die je een spiegel voorhouden, met wie je via vallen en opstaan de omgang met anderen en met jezelf leert. Dit proces, dat enkele jaren duurt, is voor elke scholier spannend en wordt omgeven met onzekerheden. De school dient te zorgen dat ieder zich er veilig voelt. Bij alles wat er gebeurt zal zij aandacht hebben voor deze persoonlijke vorming van haar leerlingen.
Dat een school haar leerlingen een cijfer geeft voor vakken is goed. Het laat de leerling zien hoe hij er voor staat in een vak. Het belang dat aan de hoogte van het cijfer wordt gehangen, mag uiteraard niet ten koste gaan van de aandacht voor de persoon die dat cijfer haalt. Natuurlijk willen scholieren net als zo velen in de samenleving beter zijn dan hun leeftijdgenoten. Ze worden elkaars concurrent in plaats van bondgenoot. Twee belangrijke uitingen van prestatiedruk, anonimiteit en concurrentie, bevordert deze school dan, in plaats van deze tegen te gaan.
Ik neem aan dat de school dit niet wil, gezien het feit dat zij juist in het kader van de persoonlijke vorming jaarlijks een paar dagen met een groep leerlingen naar ons klooster komt, waar ze beschikken over een eigen gebouw. Ze koken zelf, slapen op de zolder, en zijn ook in de groepsruimte steeds op elkaar aangewezen. De groepen bestaan uit ongeveer twintig scholieren. Een vast onderdeel is een gesprek in kleine groepen op de kamer van een kloosterling.
Alle zes waardeerden het zeer dat hun school hen in schooltijd deze mogelijkheid bood om intensief een aantal dagen samen op te trekken. Eén bracht het raak onder woorden: ik ben hier wijzer geworden. Dat ze over deze dagen een verslag moeten schrijven vonden ze logisch, maar dat ze voor dit verslag een punt krijgen, irriteerde ieder mateloos. En terecht. De persoonlijke vorming druk zich uit in verhalen waar je wijzer van wordt. Dat kan niet in punten worden weergegeven.
