Eigenlijk is dit waarvoor ik terug zou gaan het huis in, als er brand was. Het zijn de boekjes die ik geschreven heb voor mijn vier kinderen terwijl ik zwanger was. Zo goed als ik kon. Niet van de zoveel centimeter en de zoveel kilo, maar wat ik voelde. Ik heb ze willen vertellen hoe we elkaar ontmoet hebben. Ik wilde ze heel bewust, alle vier, laten weten dat ze gezien waren.
Ik ervoer zo veel toen ik zwanger was. Ik wilde dat met ze delen. Met ze praten voordat ze er waren. Ik heb altijd het gevoel gehad, vanaf het moment dat ik zwanger was, dat ik ze kende. Ik heb met allemaal ook een heel ander gevoel gehad. De een bewoog zo zacht, de ander bewoog weer heel fel, en weer een ander een helder en diep gevoel. Kijk maar naar de boekjes, die zijn allemaal heel anders. Ik herkende ze ook toen ze geboren werden. Zoals ik het voelde is ook hun karakter.
Reservekracht-reservoir
Ik vond die geboortes ook echt te gek. Ja, het is een waanzinnig iets. Als je het hebt over iets wat er gewoon ís, wat zich buiten jou om voltrekt… Zo’n bizarre kracht die je dan hebt! Dat heb je nooit in je leven. Ja, misschien als je een auto-ongeluk hebt gehad en je hebt twee gebroken benen en je rent alsnog naar de kant van de weg, zoiets.
Het is alsof het van zichzelf is. Niet van ons, niet van mij. Je hebt het gevoel dat je in een andere wereld verkeert, en vooral ook dat het zich voltrekt van zichzelf. Heel aards en dierlijk, een totaal andere dimensie dan waar je normaal in verkeert. Iets wat zo van zichzelf is, ik weet niet zo goed waar je dan aan raakt. Het is aan het eind van wat je kunt verklaren.
Ik kom uit de topsport. Het trucje wat ik kon, was mijn sporters door het gaatje heen wurmen naar hun reservekracht-reservoir. Wat je altijd bij je hebt, je oerkracht, waar je niet ongestraft uit kunt putten. Een soort van geheime batterij waar je niet zo maar van mag trekken. Maar het kan wel. Ik had echt zo’n gevoel dat bij die geboortes, dat dát wijd open gaat. Dat je dus inderdaad in een winkelstraat kan bevallen, of op de vlucht. Daarin schuilt wel een soort mysterie of een soort kracht die iets van heiligheid nadert. Het rare is, als ik het teruglees, heb ik dat toch niet helemaal kunnen vangen, toch niet.