De lama (oudere wijze monnik) voorziet problemen, want de rust en vrede komen onder druk te staan omdat verkiezingen strijd betekent: mensen leren tegen de standpunten van anderen te zijn en dat te uiten ook. Daarom vraagt hij zijn jonge volgeling om twee geweren te gaan kopen. Waarom, dat blijft lange tijd onduidelijk. Maar de jonge monnik gaat op zoek.
Hij komt terecht bij een dorpsoudste, die zou wel eens een geweer kunnen hebben. Dat blijkt ook: een oud geweer dat in een westerse oorlog is gebruikt en een fortuin waard blijkt te zijn. De jonge monnik blijkt niet de enige die dit geweer wil bemachtigen, een wapenverzamelaar uit de Verenigde Staten ook.
Wat zich ontspint is een interessante zoektocht naar wat oprechtheid is, wie waar recht op heeft en wat een samenleving nu doet binden of uit elkaar doet vallen.
Wij hebben hier altijd geleerd dat democratie het grootste goed is, dat te allen tijde moet worden beschermd. Maar wat doen we met de verworvenheden van die democratie? Beschermen we de hogere waarden die aan de democratie ten grondslag liggen, of gooien we ze te grabbel voor eigen gewin en nemen we de ravage die dat teweeg kan brengen op de koop toe?
Op pijnlijke én geestige wijze doet regisseur Pawo Choyning Dorji ons afvragen wat wij nou eigenlijk moeten beschermen. Een zeer relevante vraag nu de politieke verhoudingen en daarmee leefbare samenlevingen in het Westen onder continue druk staan. Vredig en gelukkig samenleven lijkt niet langer het ultieme doel. Steekt de lama daar een stokje voor? En dat stokje… dat is een inside joke die je begrijpt als je het einde van de film hebt gezien.
