Maak werk van de zorg voor we elkaar de hersens inslaan

Om me heen zie ik vriendschappen sneuvelen en families worden uit elkaar gedreven. Voor de goede orde: ik ben een provaxxer, simpelweg omdat ik denk dat we daarmee die verschrikkelijke lockdowns buiten de deur houden. Want dat is het ergste. Dat de hele samenleving plat moet voor een betrekkelijk klein percentage zieken, die voor het grootste deel niet eens zo ziek worden van het virus. Het is nu al voor het derde jaar op rij dat dit het geval is. Hoe lang nog? Iedereen is er doodziek van. Van de maatregelen nog meer dan van het virus.

Ik ben een provaxxer, maar een die begrip heeft voor antivaxxers. Dat is omdat ik in mijn omgeving beide partijen aantref in een nogal onverzoenlijke gestalte. Spreek ik met de provaxer, dan weet hij mij te overtuigen van het belang van vaccinatie. Over de argumenten daarvoor hoef ik hier niet uit te weiden. Ik kan niet anders dan hem gelijk geven.

Spreek ik met de antivaxxer – mits die zich niet laat leiden door complottheorieën en andere onzin! – dan moet ik ook hem gelijk geven. Het gaat niet aan om alle antivaxxers over één kam te scheren en tot wappie te verklaren. Ook op de argumenten van de antivaxxer ga ik hier niet in. Omdat er iets anders speelt.

De hele, steeds agressiever wordende discussie zou niet nodig zijn als er van één ding werk was gemaakt. Al vanaf het prilste begin van de pandemie wordt daaraan op een of andere vreemde manier voorbijgegaan. Dat is de capaciteit van de zorg. Daar wringt de schoen. Men heeft het telkens over het aantal besmettingen en lijkt te vergeten dat de meeste mensen – zeker nu, het betreft vooral kinderen – er niet echt ziek van worden. Het nijpende probleem is het aantal opnames in het ziekenhuis en dan vooral de bezetting van de IC’s.

Nooit hoor ik daar iemand over van regeringswege! Men doet maar alsof het normaal is dat de zorg het niet aan kan. Denkt men niet na over een langer termijnstrategie? Ziet men niet dat meneer Corona zich heeft gevestigd en nooit meer van plan is te vertrekken? Dat we niet aan de gang kunnen blijven met het platleggen van samenlevingen, en dit ook nog elke keer sneller omdat de capaciteit door overbelasting eerder kleiner dan groter wordt? Elk jaar kleiner…

Zeker, vaccineren zal veel oplossen, vooral voor de ouderen en anderszins kwetsbaren, maar inmiddels zie ik ook steeds meer mensen om me heen die wel gevaccineerd zijn maar toch besmet. Blijkbaar biedt het vaccin geen 100 procent garantie, moet ik als nog steeds provaxxer constateren. We zullen hoe dan ook moeten dealen met meneer Corona.

Decennialang heeft men de capaciteit optimistisch afgeschaald. Moet kunnen. We leven immers in een maakbare samenleving en hebben steeds minder medische zorg nodig…

Nu zien we dat het leven zo niet werkt. Een virus duikt op en we zitten met de handen in het haar vanwege een structureel afgeknepen zorgsysteem. Je zou zeggen, dat was toch van het begin af aan duidelijk, maar er is nog geen begin gemaakt met opschalen. En nog steeds lijkt er niemand haast te hebben om dat probleem aan te pakken, zoals er ook niet echt een begin is gemaakt met een campagne gezond leven, behalve een paar slappe spotjes die geen zoden aan de dijk zetten. Terwijl nu toch duidelijk is geworden dat gezond leven wel degelijk een belangrijke rol speelt in de strijd tegen corona.

Wat te doen? Als de bliksem opschalen. Natuurlijk weten we allemaal dat het nu vaak personeelstekort betreft, dat er weinig mensen bereid zijn in de zorg te gaan werken. Doe daar dan wat aan! Maak er een project van. Investeer erin. Maak het aantrekkelijk en dan bedoel ik: echt aantrekkelijk en stuur die harde werkers niet met een eenmalige fooi in het riet. Trek daar geld voor uit in plaats van, zoals het er nu uitziet, miljarden steun te moeten blijven uitkeren aan jaar op jaar gedupeerde winkeliers en horecamensen.

Daarnaast moet er – eveneens als de bliksem – geïnvesteerd worden in de promotie van gezond leven. Daar kan op scholen en op vele werkvloeren nog wel een tandje bij! We kunnen niet langer doorgaan met pappen en nathouden. De werkelijkheid dwingt ons om daar mensen in op te voeden: gezonde voeding, het vermijden van overgewicht, sporten. Het is met roken ook gelukt om dat stelselmatig terug te dringen.

Stel slimme mensen aan om hieraan keihard te werken. Geef ze een grote zak geld en kom niet meer aan met het smoesje dat er geen geld is, want dat gelooft niemand meer. Maak werk van de zorg!