Maar de ruïnes waren geen overblijfselen van het Romeinse rijk. Het waren de resten van het dorpje Al-Sumayriyya waar onze buren, de Palestijnen, tot 70 jaar geleden woonden voor ze werden verjaagd tijdens de grote catastrofe; de Nakba.
Pas later leerde ook ik je kennen; je naam, je verwoestende kracht, je oorverdovende huilen en het grote verlies dat bij je hoorde.
Nakba, onze rampspoed. Mijn mensen die jouw kracht gaven, mijn mensen die verwoestten, mijn lieve oma en opa, savta ve saba, die een veilige plek op de wereld zochten en verstrikt raakten in de tentakels van giftig nationalisme. Je bent ook mijn rampspoed geworden. Je maakt deel uit van mijn schaamte. Als jij deze maand na 70 jaar wordt herdacht, viert Israel haar 70e levensjaar.
Voor mijn mensen besta je niet, heb je geen naam. Op jouw herdenking worden vlaggen gehesen en feest gevierd. Door je naam te noemen, houd ik je herinnering in leven.
Zodat wij niet vergeten, zodat wij verantwoordelijkheid nemen voor de rampspoed van anderen. Opdat onze kinderen in Israel leren dat de ruïnes in de parken waar ze wandelen niet horen bij volkeren die al eeuwen niet meer leven. Maar dat het de resten zijn van de dorpen van onze buren, de Palestijnen. Onze buren die net zoveel van het land houden als wij.
Want ook ik houd van het land, hoewel het gebouwd is op zoveel tranen. Ik ben hoopvol. Ik moet wel hoopvol zijn. Ik hou van het land net zo hard als ik jouw naam blijf roepen, Nakba.
Opdat wij samen de ruïnes weer kunnen opbouwen om te leven zonder rampspoed en haat, maar in absolute gelijkheid en vrede.
Heel mooi verwoord!
Gun elkaar toch gewoon het leven.
Zo lang er mensen zijn als jij Erella,
is er hoop.
Voor beiden.
Het is heel akelig. Mag er ook eens wat aandacht komen voor de Palestijnen die niet direct betrokken zijn bij Israël? Zoals de Palestijnen in Irak die de regering onlangs hun nationaliteit heeft afgenomen en de Palestijnen in Yarmouk-Syrië die zwaar onder vuur liggen in de burgeroorlog.
De Palestijnen zijn de speelbal van Hamas in Palestina. In de Arabische landen waarheen ze uitgeweken zijn, worden ze op (op zijn best) : gedoogd.
Geen één land stelt zich in woord en daad eens vierkant achter dit volk.
(Het lijken wel joden in de diaspora.)
Hoe zou dat toch komen?