Als niemand echter de moed heeft om een klacht in te dienen dan blijft het probleem van seksuele intimidatie onbespreekbaar terwijl het diep ingrijpt in het persoonlijk leven van het slachtoffer. Een slachtoffer die wél de moed heeft om een klacht in te dienen verdient daarom onze steun, juist omdat zij of hij de wegbereider kan zijn voor andere personen die ook seksuele intimidatie hebben ondervonden.
In de video ‘Zwijg, draag je leed’ roept filmmaker Maheshvari Autar vrouwen op om het taboe van seksuele intimidatie bespreekbaar te maken. Ik onderschrijf deze oproep volledig, maar ik ben weinig optimistisch omdat ook vergelijkbare taboes als suïcide en seksueel misbruik helaas nog steeds niet zijn doorbroken.
Toen ik op 14 januari jl. een e-mailtje ontving naar aanleiding van mogelijke seksuele intimidatie bij de OHM en de zaak in de doofpot dreigde te belanden, heb ik een algemene statement opgesteld tegen seksuele intimidatie met als doel dat deze zou worden ondersteund door Hindostaanse vrouwenorganisaties. De oorverdovende stilte die volgde op de oproep om dit statement te tekenen, vind ik nog steeds pijnlijk.
Orchida Bachnoe is auteur van ‘Azijn in mijn aderen’, een boek over zelfmoord onder Hindoestaanse meisjes. Voor meer informatie: klik hier.
Het vraagt veel moed van slachtoffers van seksuele geweld om aan de bel te trekken, met alle gevolgen van dien! Niet alleen hebben ze een nare ervaring ondergaan, de volgende nare ervaring is dat ze niet geloofd worden door hun omgeving en dat zij niet serieus genomen worden.
‘Je zal het wel hebben uitgelokt’, wordt er vaak gedacht… Het meisje is vaak de dupe en haar naam is bezoedeld…haar reputatie verwoest en haar eer naar de knoppen….
Dit kunnen we niet langer toestaan! Ageer hier tegen! Verhef je stem!