Tekenend is overigens al de wens van genoemde protestant. Het verlangen om samen de eucharistie te vieren, toont dat over en weer de herkenning als mede-christenen groter is dan de beleving van het verschil, dat er wel degelijk is en ook nog wel zal blijven. Maar verschil is geen scheiding meer.
De negen bijdragen in het vlot leesbare boekje zijn persoonlijk gekleurd. We lezen hoe de Ignatiaanse spiritualiteit Mirjam van der Vegt hielp om een diepe persoonlijke crisis te overwinnen. Ciska Stark werd in Lourdes ondanks intellectuele bezwaren geraakt door de oprechte devotie. Herman F. de Vries krijgt de ruimte om zijn liefde voor Maria te belijden, zoals Rien van den Berg dat doet voor het kloosterleven en Hans Kronenburg nog een keer voor het bisschopsambt mag pleiten. Andries Knevel vertelt hoe hij zijns ondanks waardering voor de paus ontwikkelt. Zo worden diverse katholieke pluspunten belicht. Theo Boer prijst de katholieke ethiek de lucht in vanwege haar ‘onbuigzame’ karakter (p. 46), en dan slaat de lof wat mij betreft wat teveel door naar blinde liefde. Het artikel van Boer valt so wie so enigszins uit de toon, juist omdat hij zo serieus is. Iets te weinig katholiek?
Flirten is een speelse onderneming en gelukkig is dat in de meeste bijdragen aan de orde. Dat maakt het een prettig licht verteerbaar boekje. Het maakt nieuwsgierig naar hoe katholieken op dit protestants voetjevrijen reageren. Want de liefde komt toch niet van één kant?
Boekgegevens
Almatine Leene (red.), Flirten met Rome. Protestanten naderen katholieken, Amsterdam, Buijten & Schipperheijn Amsterdam, 2017. ISBN 978 90 5881 936 9.
