Onder hindoes worden regelmatig tradities doorbroken. Soms worden ze echter in stand gehouden waardoor de kloof tussen ouderen en jongeren bijna onoverbrugbaar lijkt. Steeds meer jongeren worden kritisch, willen antwoorden op (existentiële en religieuze) vragen, yoga-scholen zitten vol met mensen van niet-hindoe origine en jongeren mijden de tempels. Ouders en ouderen blijken vaak nog sterk afhankelijk van de macht en het gezag van hindoepriesters. Hindoejongeren daarentegen worden steeds mondiger en kritischer.
Steeds meer ouders spreken Nederlands met hun kinderen waardoor de taal dreigt te verdwijnen. De hoeveelheid vertalingen van authentieke, religieuze werken door niet-hindoes is enorm, maar de vertalingen bevatten vaak ook fouten. Ook worden de overal bekende, oppervlakkige en soms geheel onjuiste zaken steeds gerepeteerd, zoals de 33 miljoen goden en het totaal uit zijn verband gerukte geweldloosheids-principe.
In de tijd dat hindoes uit India vertrokken naar Suriname, koesterden ze het cultureel en religieus erfgoed van de gigantische rijkdom in het hindoeïsme. In de huidige maatschappij en onder invloed van het westerse, individualistische, autonome denken, gaat veel van de hindoe religie verloren. Met de cultuur lijkt het minder zorgwekkend. Bollywood, de grootste film industrie ter wereld, maakt een en ander goed. Maar als we niet oppassen, zien we ook daar binnen de kortste keren een verwestering, voor zover al niet aan de orde.
De jongeren zouden een voorbeeld kunnen nemen aan de ouderen die meer respect hadden voor traditionele normen en waarden, mede ingegeven uit de mythologische verhalen uit het oude hindoe geloof. Ouderen daarentegen zouden zich meer kunnen inleven in de jonge, moderne hindoe die is geboren en getogen in een westers land. En uitgerekend Nederland dat bekend staat om zijn softdrugsbeleid, legale prostitutie en poldermodel. Bij een programma als ‘Spuiten en slikken’ moet menig hindoe oudere daadwerkelijk even slikken. Ik herinner mij mijn moeder die met de afstandsbediening al flink zapte (het woord zappen bestond nog niet) bij een scene met een beetje bloot of een hartstochtelijke zoen. Wij kinderen lagen dan in een deuk als de andere zender hetzelfde beeld vertoonde. Tsja, van Veronica naar de VPRO zappen om bloot te mijden zet weinig zoden aan de dijk.
Maar als er één ding is waar geen kloof bestaat tussen hindoe jongeren en ouderen, dan is het alcoholgebruik. Of beter gezegd: misbruik. Overmatig alcoholgebruik is aan de orde van de dag. En niet te vergeten een typisch hindoestaans fenomeen: geen comazuipen maar kofferbakzuipen. Op hindoestaanse feesten begeven de mannen op steeds jongere leeftijd, in navolging van de ouderen, zich veelvuldig naar hun auto. Nee, tegenwoordig niet meer om te checken of hun autoradio is gestolen (dat is van de vorige generatie), maar om de Johnny Walkerflessen – ik kies bewust de meervoudsvorm – gezamenlijk leeg te drinken.
Ouderen zouden van jongeren kunnen leren om mondiger en kritischer te worden, meer voor hun belangen op te komen en zich enigszins aan te passen aan het huidige denken. Daarentegen zouden jongeren de traditionele hindoe normen en waarden zich meer eigen kunnen maken, al dan niet aangepast aan de tijdsgeest. Als beide groepen hun best doen respect voor elkaar te ontwikkelen, is de kloof zeker niet onoverbrugbaar. Maar eerst zullen we de Johnny Walkerflessen in de kofferbak moeten laten liggen, want met een vertroebelde geest is het lastig bruggen slaan.
Dit is weer stevige maar wel heldere en juiste taal van meneer Sewnath. Mijn zegen heeft hij, hij durft te zeggen waar het op staat.