Suurmond en de ingewikkelde werkelijkheid

Suurmond schrijft: “De broers Kouachi haalden hun inspiratie uit het islamitische Midden-Oosten. Generaties na de dekolonisering bestaat daar nog steeds geen staat met een volwaardige democratie en vrijheid van meningsuiting”. Als ik even naar Pakistan kijk, een land waar ik enig verstand van heb, dan wordt de politiek daar in grote lijnen beheerst door militairen en een aantal rijke families, die afwisselend de macht delen. Gisteren Musharraf, een generaal, vandaag Nawaz Sharif, uit een rijke familie. Beide groepen hebben weinig met democratie en al evenmin met de islam; ze gebruiken de godsdienst alleen als het in hun kraam te pas komt, vooral om de armen en de imams tevreden te houden. Verdeeldheid in het land is al gezaaid ten tijde van de Engelse koloniale overheersing. Wat Suurmond niet ziet zijn die achtergronden van ‘islamitisch’ geweld: het koloniale tijdperk [alle landen in het Midden-Oosten en vele anderen in Afrika, Azië, etc., behalve Saoedi-Arabië, Jemen en Afghanistan, werden door het Westen bezet en de haat tegen het Westen is eeuwenlang gevoed en komt er nu uit], strijd tussen rijken en militairen, kloven tussen groepen van de bevolking met een andere taal, cultuur, en economie [Assad bijvoorbeeld steunt in Syrië op een kleine maar invloedrijke groep Alawieten]. Meneer Erdogan in Turkije is slechts met de vraag bezig hoe hij zijn ego nog meer kan vergroten, en misbruikt daartoe de islam, appellerend aan de Turkse geschiedenis toen de generaals de islam onderdrukten; jammer dat veel kiezers dat niet doorzien [zoals ze de publieke gebeden van Assad ook niet doorzien] en deze machtswellusteling toch weer kozen. Moraal: vele leidende figuren in al die landen hebben lak aan de islam en dus kunnen we ook de islam niet zonder meer de schuld geven.

Suurmond: “Wie individualisering zegt, zegt vrijheid van meningsuiting en democratie”… Een groot goed in Nederland! Maar hebben we dat aan kerk en christendom te danken? Of is dat de vrucht van Verlichting en secularisatie?! Als het aan de paus lag was Copernicus de mond gesnoerd en Galileï en… Is de Renaissance niet mogelijk geworden dankzij het wetenschappelijk werk van moslims in Bagdad en Spanje, die bijvoorbeeld Griekse bronnen vertaald hadden in het Arabisch?

En dan Mohammed en geweld… Islamoloog Jan Slomp zei ooit hoe onzinnig het zou zijn om Mohammed te verwijten te weinig ‘zaligmaker’ te zijn en Christus te verwijten dat Hij te weinig aan politiek deed. Je kunt Jezus en Mohammed niet vergelijken; de zuivere vergelijking is Jezus en de Koran. Ja, Mohammed gebruikte geweld. Maar Mohammed voerde ook de dialoog met christenen in Najran en zocht de steun van de joden. Pas na hun verraad gebruikte hij het zwaard, maar in een latere fase was verbanning of vernietiging van joden door Mohammed niet meer aan de orde. Ja, volgelingen van Mohammed gebruiken geweld. Maar: ten onrechte, zoals het grootste deel van alle moslims vindt. In het laatste nummer* van het blad Begrip [tussen moslims en christenen] is er alle aandacht voor 126 islamitische geleerden uit de hele moslimwereld, die in 2014 een ‘Open brief’ gestuurd hebben aan de moorddadige kalief Al Baghdadi, leider van IS, die ten onrechte zichzelf benoemde. Hun taal is niet voor tweeërlei uitleg vatbaar. Ik citeer enkele zinnen:

– Het is in de islam verboden onschuldigen te doden, evenals journalisten, diplomaten, hulpverleners.
– Het is in de islam verboden om christenen en mensen van het Boek, waaronder Yazidi’s te doden of te mishandelen.
– Het is verboden mensen te dwingen zich te bekeren.
– Het is verboden om mensen als niet-moslim uit te roepen tenzij zij dat zelf verklaren.
– Jihad is in de islam een verdedigingsoorlog. De grote jihad is de strijd tegen zichzelf, de kleine jihad is gewapende strijd ter verdediging, maar er bestaat geen agressieve aanvals-jihad omdat mensen een andere godsdienst of mening hebben.  In zijn commentaar op de brief zegt dr. Piet Reesink: “Over de (kleinere) jihaad, als gewapende strijd, lijkt een consensus te ontstaan dat deze alleen geoorloofd is als men wordt aangevallen. Geleerden in het verleden dachten hier soms anders over”.
– “Het gedrag van de profeet was heel anders. Hij liet slechts twee oorlogsmisdadigers doden in de slag bij Badr. In tien jaar tijd en tijdens 29 veldslagen heeft hij van de tienduizenden gevangenen geen enkele reguliere soldaat gedood. Hij zorgde ervoor dat ze vriendelijk behandeld werden volgens Gods woord”.
– Arabische christenen strijden niet tegen de islam… ze zijn vrienden, buren, medeburgers… ze vallen onder oude akkoorden van 1400 jaar geleden… sommige van hun voorouders vochten met het leger van de profeet tegen de Byzantijnen…
– Het is in de islam verboden een kalifaat uit te roepen zonder instemming van alle moslims.

Suurmond maakt de ingewikkelde werkelijkheid te eenvoudig en blijft de islam zien als een godsdienst die per definitie gewelddadig is, terwijl eeuwenlang vredevolle moslims met ontzetting keken naar wat christenen aan geweld produceerden: kolonialisme, kruistochten, slavernij, de lange en verwoestende Dertigjarige oorlog die in Duitsland begon als een godsdienstoorlog tussen katholieken en protestanten, en twee wereldoorlogen die in het ‘christelijke’ westen begonnen – om maar iets te noemen.