Het antwoord is: “Ja, dit kan allemaal zo.” Demonstreren is een recht. En als dat binnen het kader van de regels die hier voor gelden gebeurt, is er niets op tegen.
Een andere foto komt langs. Een groepje christenen, dominees met in hun midden de rabbijn, staan omhuld door Israëlische vlaggen op de stoep van de Israëlische ambassade in Den Haag, een geliefde plek om te demonstreren. “Die Christenen samen met de rabbijn in deze tijd met Israëlische vlaggen de straat op. Kan dat nou allemaal maar zo?” Ook hier is het antwoord: “Ja, dit kan allemaal zo”.
De volgende vraag die gesteld zou moeten worden, die blijft echter achterwege. En dat is: “Heeft dit zin? Bereiken we hier iets mee?” Het antwoord is een dubbel en dwars: nee. Hier bereiken we niets mee. Integendeel. Met dit soort vlaggen- en demonstratiestrijd worden we deelgenoot aan het conflict wat we natuurlijk allemaal juist willen bestrijden. In plaats van vrede en verbondenheid te stichten stimuleren we tweedracht.
Ieder weldenkend mens heeft in de deze tijd maar één doel voor ogen. En dat doel bestaat uit vijf letters “vrede”. Dat is het. Die vrede zal in Gaza, in Israël, in Palestina moeten worden bereikt. Daar zullen de raketten en de bommen moeten gaan zwijgen. Dat kan alleen gebeuren door een toenadering van de partijen. Vrede maak je met je vijanden. Niet met je vrienden. Daar op die plek zal het moeten gebeuren. Hier in Nederland gaan we dat voor de Israëliërs en de Palestijnen meer dan drieduizend kilometer verwijderd niet redden.
Maar kunnen wij in ons eigen landje dan niets doen? Moeten we afwachtend op onze handen gaan zitten of desnoods onze handen in gebed vouwen in de hoop dat de Eeuwige die vrede zal bespoedigen? Mogelijk dat laatste.
Maar daar zijn we niet klaar mee. We moeten ook nog ons gezond verstand gebruiken. En dat gezonde verstand vertelt mij in ieder geval dat wij allereerst alles moeten doen om te voorkomen dat het conflict, de tweespalt tussen Palestina en Israel, nog verder naar Nederland wordt gehaald. Dit soort vlaggengedoe maakt het conflict niet kleiner, het maakt het eerder groter. Vandaag een pro-Palestina demonstratie in de stad, morgen Israëlische vlaggenparade op straat. Dit wordt weer gevolgd door luid scanderende jongeren die het nu over Joden en Nazí’s hebben met het gevolg dat de Israël-gangers hun tegenstanders weer als antisemieten beschrijven.
“Ja, dit mag en dit kan allemaal”. Maar, van beide kanten, moeten zij die dit opzetten en stimuleren, zich drommels goed realiseren dat zij niet bijdragen aan de oplossing van het conflict en mede de verantwoordelijkheid dragen voor het nog verder verstoren van de onderlinge verhoudingen in Nederland. En die verstoring is niet zo één, twee drie hersteld op het moment dat het weer wat rustiger wordt in Gaza en Israël.
Te midden van het oorlogsgeweld bestaan verwoede pogingen én in Israel én in Palestina om tot vrede te komen. Arabieren, Palestijnen, Israëliërs, Joden en Moslims, zoeken elkaar op. Helaas wordt de stem van deze krachtinspanningen luidkeels overstemd door de bommen en de sirenes. Hier in Nederland zijn er velen die juist deze hoopvolle bewegingen steunen. Ondanks de verschillen, ondanks de verschillende inzichten, zichzelf nooit laten leiden door vijandschap maar wel door de zoektocht naar een rechtvaardige vrede.
De eenzijdige demonstraties van beide kanten zoals die nu plaats vinden, verstoren die pogingen. Maar we weten dat zwaaiende vlaggen in de hand van hen die gemeenschappen uit elkaar lijken te drijven het niet van gewone vreedzame burgers gaan winnen.
Geachte rabbijn van de Kamp, ik waardeer uiteraard uw intenties met dit stuk !! Ook ik wil, als christen en als predikant, vrede in en voor Israël en bid daar dagelijks voor. Maar het is niet waar dat wij – wanneer wij een Israëlische vlag tonen, ook vanmiddag tijdens de manifestatie – daarmee “het conflict hierheen halen” of tweedracht stimuleren. Immers, het “conflict”, de jodenhaat, en het antisemitisme is hier al veel en veel langer, soms sluimerend, dan weer opvlakkerend. Zelfs honderden vlaggen doen daar niets aan af of toe. Het conflict, de jodenhaat en het antisemitisme is zelfs al veel ouder dan de Staat Israël (sinds 1948 een prachtig feit). Het zit bijvoorbeeld middenin de leer van de Islam, waardoor er geen enkele vierkante centimeter van het gehele land Israël ooit Joods zal mogen blijven. En dit alles veranderen wij niet door de vlaggen achterwege te laten, was het maar zo !! Dus laten we als christenen ermee zien dat we áchter het Joodse volk staan, ook in Nederland ! En dat kan niet vaak genoeg getoond worden. Shalom, broeder van de Kamp, in de breedste en diepste zin van het woord wens en bid ik u toe ! Alfons van Vliet, PKN predikant in Bolsward
Als christen erger ik me aan de nogal boute uitspraken van deze dominee van Vliet met zijn woorden: “Het conflict en jodenhaat zit bijvoorbeeld middenin de leer van de Islam”. Met zijn eenzijdige visie wakkert hij juist wederzijdse haat aan. Kent hij de gruwelijke verhalen in de Bijbel van het volk Israël jegens de inheemse volken in Palestina dan niet? Hij zegt te bidden voor vrede (uitsluitend in en voor Israël), zwaait met de Israëlische vlag, en beweert nota bene dat christenen achter het Joodse volk staan; hij bedoelt echter uitsluitend de groep ‘Christenen voor Israël’ die óók achter de bezetting van Palestina staan en alle onrecht jegens de Palestijnse bevolking, christenen en moslims. Die gelijkwaardige mensen-van-God ontbreken geheel in zijn verhaal. Christelijke waarden en begrippen als recht en gerechtigheid (zoals Jezus leerde) zijn bij deze dominee ver te zoeken.
Lody van de Kamp pleit juist voor vrede en gerechtigheid in Israël én in Palestina; en dat je naast bidden ook je gezonde verstand moet gebruiken, op grond waarvan hij een strijd met vlaggen afkeurt.
Graag wil ik Yalla en Lody van der Kamp attent maken op mijn blog: http://www.joycehes.nl/wp.
Een open brief aan Bibi Netanyahu.
Inmiddels is er een bestand, maar hoe lang dat gaat duren is de vraag.
Het wordt tijd dat er serieus gekeken wordt naar andere leiders