In de oproep werd duidelijk dat ze op zoek waren naar jonge toekomstige leiders die graag wilden werken aan een beter samenwerking tussen de twee groepen in ons Mokum, Amsterdam. De ‘ander’ moest hierbij bereikbaar worden, alleen een appje of telefoontje van je verwijderd zijn.
Na een strenge selectieprocedure maakte we in oktober voor het eerst kennis met elkaar in een café. Een groep van twintig jongeren tussen de 25 en de 35 jaar van verschillende achtergronden. Het werd meteen duidelijk dat het een erg diverse groep was: acteurs, leraren, politici en vele anderen. Ook was de een streng religieus en de ander noemde zich juist seculier. Op het eerste gezicht was de enige overeenkomst dat we ons allemaal wilden inzetten voor de dialoog. We hadden daarbij een sterke mening over hoe dit vervolgens bereikt moest worden.
De trainingen begonnen even daarna. Duidelijk werd dat voor we konden beginnen er regels moesten komen. Er was van verschillende kanten weinig vertrouwen in een goede afloop en we hoopten door duidelijkheid te stellen over wat wel en niet toelaatbaar was dit beter te laten verlopen. Discussie, zeker over Israël, was de eerste paar weken streng verboden. Eerst moesten we elkaar beter leren kennen en gaan vertrouwen. Gelukkig hadden we twee erg ervaren en bevlogen trainers die de ontmoetingen in goede banen konden leiden.
Nou dat is een ding waar ze zeker in geslaagd zijn. De afgelopen maanden hebben we elkaar ongeveer twee keer per maand voor vier uur achterelkaar gezien in zeer intensieve, interessante trainingen. We hebben daarbij gelachen, geschreeuwd en zelfs gehuild. Vooral de interviewtraining was heel heftig. Veel verhalen over onze jeugd, onze plek in de samenleving en je altijd ‘de ander’ voelen waren voor ons allemaal herkenbaar. We bleken veel met elkaar gemeen te hebben. We hadden tot onze verbazing meer overeenkomsten dan verschillen. Hierdoor zijn we een erg hechte en intieme groep vrienden geworden die elkaar constant berichten en hilarische filmpjes sturen in een Whatsappgroep.
We zijn zelfs zo hecht geworden dat toen het tijd was om de moeilijke discussies aan te gaan, zoals over Israël, dit helemaal goede is gegaan. Hoewel de emoties bij sommigen erg opliepen bleef iedereen respectvol en liepen de meesten weg van de discussie met een tevreden gevoel. Ikzelf heb van de discussies ook veel geleerd en heb hier meer respect voor de andere standpunten gekregen. Dit geldt ook voor de discussie over bijvoorbeeld vrijheid van meningsuiting. Hoewel ik het niet altijd eens ben geworden met de ander snap ik door de manier van communicatie en het respect wat ik heb voor de groep wel beter waarom ze denken wat ze denken.
Over een paar weken trekken we met onze groep de wereld in. We gaan dan scholen, bedrijven en andere plaatsen af om te vertellen over onze ervaringen met diversiteit. Daarnaast hebben we nog een aantal andere spannende activiteiten gepland maar die houden we nog even geheim. Ik kan niet wachten om met mijn lieve vrienden deze stap te ondernemen. Ik heb er alle vertrouwen in dat we samen alle moeilijkheden die we ongetwijfeld zullen tegenkomen aankunnen en ben erg trots dat ik deel mag maken van deze fantastische groep mensen.
Wat een fantastisch initiatief! Ben benieuwd wat jullie ervaringen zullen zijn als je straks ´de wereld in trekt´.