Wansmaak van een ‘patatje met’

Natuurlijk mag dat. De vraag is wat je daarna doet, nadat je dit gedacht/gevoeld/gezegd hebt. Iets raar vinden smaakt verdacht veel naar een lichte afkeur van iets hebben. Niet de soort afkeur die uitnodigt tot een gesprek of een discussie, maar een afkeur die met name de behoefte oproept om je gevoel te uiten, je mening te luchten, de wansmaak die je ervaart uit je mond te krijgen.
Smaken verschillen natuurlijk. Toen ik naar Nederland kwam, vond ik friet met mayonaise ‘raar’. Ik had er nog nooit van gehoord, laat staan dat ik het ooit geproefd had. In Amerika eet je friet bijna altijd met ketchup. De gedachte aan mayonaise op mijn french fries riep dan ook onmiddellijk een lichte afkeer op. Ik kon het gevoel van onpasselijkheid bijna letterlijk door mijn keel naar mijn maag voelen vloeien, alsof mijn lichaam alleen het idee al weigerde. Een écht frietje met mayonaise zou het zeker nooit toelaten. Toch is het gebeurd. In de loop der tijd ben ik friet met mayonaise erg lekker gaan vinden. Eerlijk gezegd: de lekkerste combinatie die er is.
Met meningen, bijvoorbeeld over gender en seksualiteit, is het vaak niet anders. Afkeuring is de eerste stap naar het tot je nemen en het je eigen maken. Soms zul je denken iets onverteerbaar te vinden. Maar dat zul je pas werkelijk weten als je het aandurft om even te ‘proeven’, zodat je weet waar je het over hebt.
Hoe kwam de gedachte dat transgenders ‘raar’ zijn in je op? Ben je een transgender tegengekomen en wist je niet wat je moest zeggen, wat voor houding je moest aannemen, of hoeveel je wilde of mocht kijken naar hoe anders (of juist niet anders) z/hij er uit zag? Waren er vragen die je niet durfde te stellen? Voelde je je aangetrokken door je ontmoeting met een transgender? Of wilde je deze ervaring juist zo ver mogelijk van je afhouden: niet kijken, niet praten? Had je de neiging om simpelweg weg te gaan, terug naar dat wat je kent, dat wat normaal voelt en waarvan je niet schrikt? Of heb je misschien nog nooit een transgender ontmoet en baseer je je mening op dat wat je vrienden je hierover hebben verteld?
Wat je antwoord op bovenstaande vragen ook moge zijn, hier is je kans om op ontdekking uit te gaan. Ga maar in gesprek, stel de vragen die je niet durfde te stellen, kijk wat er gebeurt.
Het is best mogelijk dat je de afkeur die je op dit moment ervaart blijft voelen. In dat geval heb je in ieder geval gedurfd om te ontdekken waarom je die afkeur voelt. Of misschien ontdek je – net als ik – dat wat je raar vond, eigenlijk best lekker is. Kijk maar: ik ben benieuwd.