Beste Sander,
Op het moment dat ik deze woorden tik schuifel jij waarschijnlijk net achter je computer. Of misschien ben je een vroege vogel, heb je heerlijk gesport en zit je om 7.30 uur al fris en fruitig achter je laptop om weer een volgend stukje te tikken dat druipt van het privilege.
Zal ik je over mijn ochtend vertellen? Ik sta om 6 uur (of eerder) op om er samen met mijn man voor te zorgen dat twee kleine kinderen gegeten hebben en aangekleed zijn. Er moet brood gesmeerd worden, wassen gedraaid en bedden worden opgemaakt. Ik heb zelf een paar minuten om te douchen, me aan te kleden en te eten. De vroege ochtend staat geheel in het teken van het verzorgen en naar school en de opvang brengen van twee kleine kinderen. Dat is verder niet zielig, mijn man en ik boffen met onze kinderen en we hebben het geluk dat we met zijn tweeën zijn. Maar om je even een indruk te geven: op het moment dat ik aan mijn werkdag begin om 8.30, heb ik er al 2,5 uur intensieve arbeid opzitten.
Mijn man werkt in Den Haag waardoor hij mijn zoon die in Amsterdam op school zit zelden kan wegbrengen. Voorschoolse opvang bestaat nauwelijks en als het er wel is – en je maakt er gebruik van – dan ben je een monster. Let wel: de moeder is een kinderverwaarlozend monster. De vader niet. Zo werkt onze maatschappij nog altijd. De moeder is altijd de schuldige.
Geen voorschoolse opvang betekent dat er van alles geregeld moet worden wanneer ik eerder aan mijn werkzaamheden begin dan half negen. Nou kan ik als fulltime zelfstandig ondernemer (jawel, ze bestaan echt die fulltime werkende vrouwen) uitwijken naar de avond of het weekend, maar organiseer dat schoolleven maar eens wanneer je beiden in loondienst bent. Ondertussen regel ik naast het opvoeden van mijn kinderen – ik hou heel veel van ze, ik doe dit met liefde. Sander, dat moet ik echt opschrijven, want anders word ik als moeder geshamed – een groot deel van alle zaken rondom de crèche en school. Geloof me dat is bijna een tweede fulltimebaan. Met het produceren en opvoeden van nageslacht dragen mijn man en ik bij aan onze economie. Zeker om de in-onze-nek-ademende vergrijzing op te vangen. Neem je dat ook mee in jouw berekeningen?
Grappig trouwens hoe perspectieven en ervaringen kunnen verschillen. Ik ben het helemaal met je eens dat het argument dat ‘vrouwen werken om de kinderopvang te betalen’ een idiote redenering is om niet te werken. Weet je van wie ik die opmerking meestal hoor? Van de heteroseksuele ‘man van’. Die heeft zijn vrouw graag thuis. Hoeft hij ook niet te emmeren met huishoudelijke taken en regeldingen.
Nu we het er toch over hebben: heb je enig idee hoe de meeste werkgevers reageren op vrouwen tussen de 25 – 45 jaar? Oftewel de ‘baarmachines’.
Ik zal het je uitleggen aan de hand van mijn eigen (fulltime, whoohoo) carrière en voorbeelden uit mijn omgeving:
- Je wordt gevraagd naar je toekomst(baar)plannen door potentiële bazen tijdens sollicitatiegesprekken. Verrassing: dat zijn nog altijd meestal mannen. Ik weet het – naar die kinderplannen mogen ze niet vragen – maar Sander dat doen ze gewoon toch. De wereld is niet eerlijk. Hoewel, voor jou misschien wel.
- En als je dan zwanger raakt, o o o, dan gaat de beerput open. Tijdens alle 6 maanden dat de wereld wist dat mijn man en ik ons eerste kind verwachtten vroegen welgeteld nul mensen aan hem hoe hij dat ‘werktechnisch’ allemaal ging aanpakken als de kleine er eenmaal was. Voor mij was deze vraag dagelijkse kost. Dan laat ik snerende opmerkingen van bazen in de trant van ‘oh dan ben je al met verlof, pfff, onhandig’ even achterwege.
- En heb je je baan überhaupt nog als je terugkomt van verlof? Bij deze wat relevant leesvoer: https://www.cnvvakmensen.nl/diensten/kennisbank/zwangerschapsdiscriminatie.
- En wat te denken van alleenstaande werkende moeders? Ik ken meerdere voorbeelden van werkgevers die daar niet zo op zaten te wachten, hoe FULLTIME deze vrouwen ook wilden werken. Want, boehoe, wat als haar kinderen ziek zijn?!
- Oja, en die doorstroom van vrouwen naar leidinggevende posities: hoe dol denk je dat besturen zijn op fulltime werkende moeders voor topfuncties? Inderdaad, niet zo. Dan is er ineens toch de voorkeur voor die fulltime werkende vader, wiens vrouw PARTTIME werkt. Kan zij lekker alles rondom de kinderen regelen. Kan vaders zijn fulltime leidinggevende gang gaan.
Weet je wat het ironische is aan het geheel, Sander, ik ben het met je eens dat in Nederland wel erg veel vrouwen deeltijd werken. De oorzaak daarvan ligt toch echt vooral bij het patriarchale systeem dat eeuwenlang is opgebouwd en de oerconservatieve samenleving die Nederland nog altijd is. Bijvoorbeeld dat basisschoolsysteem, met al die middagpauzes en lesdagen tot 15 uur. Wie denk je dat daarvoor ‘opdraaien’?
Mannen en vrouwen zullen dit toch echt samen moeten veranderen. En om een beginnetje te maken: denk aan de kostbare minuten die je ons had kunnen besparen door niet jouw column te schrijven, maar jouw eigen bevoorrechte positie te onderzoeken en te bevragen. Wow, wat een geld zou het onze economie opleveren als meer mannen dat zouden doen.
Dank u! Dank u!
Helemaal mee eens! En daarbij kan het misschien ook nog zo zijn dat die deeltijdwerkende vrouwen er heel bewust voor kiezen om in deeltijd te werken, omdat ze ook nog tijd willen hebben samen met hun kinderen en niet de hele opvoeding uit willen besteden aan anderen. Heel vertandig eigenlijk om niet mee te doen in die ratrace van zo nodig fulltime te moeten werken en carriere te moeten maken. Leven is meer dan werken!
De arrogante kortzichtigheid is idd stuitend!! Inmiddels zijn onze kinderen 20 en 18, maar mijn man en ik herinneren het ons nog goed, die ochtend die al een kwart van je energie opslurpen. En ja, ook wij kozen ervoor om zorg en werk beiden te combineren. Toen al, in het begin van deze 21e eeuw. En geloof me, een part-time werkende moeder vindt men lastig, maar een vader die de zorg voor zijn kinderen combineert met part-time werken wordt net zo serieus genomen op de werkvloer. Geen leuke projecten meer want ja, daar moet je toch fulltime voor aanwezig zijn. De leidinggevende die een dag thuiswerken goedkeurt en vervolgens een ander die dat met onmiddellijke ingang intrekt want dat schept een precedent… (om daar een paar weken later met hangende pootjes op terug te komen omdat mijn man als reactie zijn thuiswerkuren per direct omgezet had in ouderschapsverlof en ze zijn expertise toch niet konden missen). Het systeem is niet tegen vrouwen, het systeem is tegen feminine waarden.
Tjonge jonge, 20 jaar verder … om te janken!
En al die jonge vrouwen die meteen na hun studie deeltijd gaan werken dan?
Het probleem blijft nog steeds dat de meeste vrouwen niet fulltime werken. Met kinderen zul je dat toch echt met je partner moeten oplossen.
Ja fijn dat je deze kant zo onder woorden brengt. Ik werk zelfstandig naast 3 kids en zo’n fulltime manager die zelfs geen kidsdag kan regelen op zn werk. Gelukkig kan hij wel nog enigsinds zn eigen werktijden regelen…en doet dit ook ten gunste van mijn werk. We hebben geen ouders die de kids even kunnen opvangen en ookal zie ik bij vriendinnen dat ook dit soort opvang niet altijd handig is, mis ik het soms wel.
Ik sprak laatst een vrouw die mij goed kon helpen met een zakelijk onderwerp en vroeg haar hoeveel ze kost per uur…haar antwoord was dat haar klanten geen kleine kids meer hebben dus ze wilde mij niet als klant.?!! Ookal is dit een eerlijk antwoord geeft wel aan hoe er zelfs obder vrouwen onderling tegen moeders met jonge kids word aangekeken.
En wij als ouders zorgen wel voor de volgende generatie van dit land en medewerkers van de toekomst.
Ik vraag me wel eens af waar de nieuwe schooltijdenwet blijft….zodat beide ouders makkelijker kunnen werken. Kunnen crea muziek en sport activiteitenniet aansluitend aam de schooltijden worden verzorgd. Evt met pauze van 20 min ertussen zodat schoolgebouwen ook gebruikt worden door andere ontwikkelingsmogelijkheden.
Iig. Heel goed artikel dank je wel.
Zo eens… als fulltime werkende moeder (met 2 hele jonge kinderen) op C-level tussen de witte mannen in grijze pakken kan ik helemaal beamen dat het helaas nog steeds zo werkt. Nog steeds worden er elke schoolvakantie meetings van hele dagen ingepland en altijd last minute verzoeken of afspraken of reizen ingepland die moeilijk te combineren zijn met die voorleesochtend die je net had ingepland in de klas. Helaas geen ouders in de buurt die makkelijk kunnen bijspringen… die moeten namelijk allemaal nog fulltime tot hun 68e doorwerken. Nu heb ik gelukkig een man die 90% werkt en daardoor ook 1 dag thuis kan zijn, maar je moet sterk in je schoenen staan om je hier doorheen te slaan – en er ook zin in hebben. Overigen kreeg hij op zijn werk destijd ook te horen “tja, het is tenslotte 2017”…. Ik ben dus ook een groot voorstander van het vrouwenquotum. Alleen op die manier kunnen we als vrouwen langzaam zorgen dat de masculine bedrijfscultuur lamgzaamaan van bovenaf wordt beinvloed. Maar daarnaast is een structureel anders ingerichte samenleving nodig (opvang/zorg/scholen/zwangerschaps- en ouderschapsverloven etc) en het wordt tijd dat de overheid (en kortzichtige mannelijke journalisten) dat eens inziet…
Zo ontzettend niet mee eens met dit stuk!
Ik heb meerdere bedrijven en 2 jonge kinderen (1 en 4) en ik heb honderden keren de vraag gekregen hoe ik dat ging doen toen mn oudste kwam.
Daarbij nemen wij met name mensen aan tussen de 23-40 en hebben bij vrouwen daar nog nooit rekening mee gehouden/moeilijk over gedaan en ik heb dit ook nog nooit gehoord in mijn vriendenkring..
Wat wij helaas elke keer tegenkomen: allemaal vrouwen die (terwijl ze nog geen kinderen hebben) part time willen werken…
Go Sander en vrouwen stop met jammeren en stap uit die slachtofferrol.
Beste Zoe,
Ik heb het stuk van Sander gelezen en nu ook jouw stuk. Wat mij opvalt is dat dit net zo gechargeerd en eenzijdig als het stuk van Sander. Jullie zijn beide bezig met het provoceren en daarmee mensen aan het denken aan het zetten, echter wel door naar de ander te wijzen. Ik juich dat toe, maar het is goed om constructief te zijn in het denken, en naar oplossingen toe te werken: Sander doet dat en dat is wat mij opvalt aan jou stuk, jij niet echt. Wat ik lees, is primair een klaagzang met in de laatste alinea dé oplossing: mannen en vrouwen moeten samenwerken…
Dat is zeker waar. Ik moedig mijn vriendin aan om te doen wat ze wil en juich het toe dat ze full-time blijft werken als verpleegkundige ondanks het meest schandalige salaris ooit: ik ben bang dat ‘werken voor de kinderopvang’ de lading niet dekt in haar geval, vrij letterlijk zelfs, want ze zou moeten bijleggen. Aangezien ik ook meer dan eens langer dan fulltime moet werken, moeten we daar samen wat op vinden als we ooit kinderen krijgen. We zijn geprivilegieerd dus komen er wel uit. Belangrijkst is vooral dat je beide gelukkig bent met wat je doet. Als dat overigens part-time werken is, kan dat ook.
En dat is de denkfout van Sander, want niet iedereen ziet full-time werken wel zitten, en dat is ook jouw denkfout, want jij doet alsof alle vrouwen dat willen, maar dat de patriarchale maatschappij jullie dat schijnbaar onmogelijk maakt (let op: dit is dus ook gechargeerd). Ik ben 30 jaar en werk nu een jaar of 5, en geen van mijn mannelijke vrienden en collega’s heb ik ooit het idee horen opperen om part-time te gaan werken noch doet iemand dat. Veel vrouwelijke vriendinnen en collega’s van mijn vriendin echter, beginnen meer dan eens met de uitgesproken voorkeur om wel part-time te werken, en wel aan het begin van hun carrière, vaak zelfs ruim voordat er (überhaupt) kinderen zijn. Nu kan je je afvragen waardoor dat komt: mogelijk door de patriarchale maatschappij, maar misschien ook wel door hoe vrouwen hier in zitten, zal ik eens wat geks zeggen, misschien hangt dat allemaal wel met elkaar samen… beetje een kip-ei verhaal.
Omdat ik deze reactie begon met een opmerking dat oplossingen belangrijk zijn, en ook vooral niet wil worden neergezet als iemand die zijn tijd verdoet met het louter uitweiden over een bepaalde positie (bevoorrecht óf als fulltime werkende moeder…) heb ik een idee: veel oude mensen zoeken werk maar komen niet meer aan de bak, worden vervangen door jongere collega’s, en soms zijn ze zelfs eenzaam. Veel jonge ouders willen werken maar hebben kinderen. Kinderopvang plekken raken vol. Als je zou faciliteren dat deze oude mensen op de kinderen zouden kunnen letten in het tijdvak tussen einde schooltijd en fulltime, zoals een nanny of gastouders soms doen (begrijp ik van een collega met kinderen), kan je toch veel groepen helpen. Ik denk dat er een soort oppas app zou moeten komen voor ouderen, nu de eerste tech savvy mensen richting hun pensioen kruipen zou dat toch moeten kunnen. Scholen zouden hier ook aan kunnen bijdragen door ouderen in de buurt te betrekken bij de opvang. Uitzendbureau’s zouden er een CSR ding van kunnen maken.
Ben benieuwd wat jij, en vooral ook de boze mevrouwen in de comment sectie vinden van dit idee c.q. oplossing.
Groet,
Harm
Sander snapt dit verhaal niet. Te dom voor, is me opgevallen., Iedereen moet en zal fulltime werken bij hem (waarom eigenlijk 40 uur = goed. Waarom niet 50? nooit geeft iem. mij antwoord op die vraag. Logisch ook. Wij moeten anderen niet een moraal opleggen over iets als dit. Wie dat wel doet … ach.