Wees niet bang… Het staat honderden keren in de Bijbel. Je vindt het terug in psalmen en het werd tegen Maria gezegd bij de aankondiging door de engel. Ook Freek de Jonge als domineeszoom kent deze zin. Hij maakte er een prachtig gedicht over met als eerste strofe:
Wees niet bang
Je mag opnieuw beginnen
vastberaden doelgericht
of aarzelend op de tast…
In deze tekst benadrukt hij telkens dat je zelf kunt kiezen hoe je daarin staat, maar het mooiste overkomt je als je echt loslaat en groot durft te dromen. Zit de angst dan daar waar iemand krampachtig ergens aan blijft vasthouden, omdat het onbekende te zeer verwart? Angst kan echter ook ineens transformeren in moedig gedrag, vastberadenheid met een onverwachte kracht, wat nu spreekt uit de houding van veel Oekraïners.
Zo ontmoet je soms mensen die niet bang zijn, die door alle gebrek(en) heen licht of een mogelijkheid zien. Dat valt ook op bij de vrouwen in de parlementaire discussies rond de toeslagenaffaire: ze zijn slachtoffer maar niet bang en voeren helder het woord.
‘Angst maakt dat je je afsluit en je hart niet meer open kan. Bij echte angst komt niets meer binnen.’
Wees niet bang. Dominicanes Holkje van der Veer (1960-2022) schreef er vaak over. Ze had vanaf haar geboorte de ziekte van Marfan, die allerlei soms levensbedreigende gebreken veroorzaakt. Daarom waren die woorden voor haar belangrijk in de levenskeuzes die ze maakte. In een interview zei ze: ‘Angst maakt dat je je afsluit en je hart niet meer open kan. Bij echte angst komt niets meer binnen.’
In 2019 stond ze met Patrick Nederkoorn (samen met andere dominicanen en cabaretiers) op het toneel. Ze maakte deel uit van het programma Cabaretiers en andere predikers. De ruimte zat vol met toeschouwers. Nee, ze was niet bang, ze ging de uitdaging aan en speelde met Patrick een kwetsbaar spel rond elkaars gebreken onder het motto: ga eens in de schoenen van een ander staan. Ze gingen letterlijk in elkaars schoenen staan: zij in zijn sportschoenen en hij in haar hoge orthopedische schoenen. En ze maakten ervaarbaar wat dat betekende.
Patrick ging zelfs aan haar beademingsapparaat liggen, dat ze elke dag nodig had en zo ontstond aan het eind met haar een Pieta. Het was heel ontroerend. In haar boek Drijf-veer, de angst voorbij schrijft ze ‘Wees niet bang. Heb moed en wees stoer.’ Haar leven lang heeft ze zich niet door angst laten verlammen: een stoer mens. Zo iemand is blijvend een inspiratie voor anderen!
