Wat me opvalt in het tumult op de sociale media en tijdens optredens van mensen op radio en televisie is soms de eenzijdigheid. Of ze leggen alle nadruk op de geschonden vrijheid van meningsuiting, vaak zonder zich te storen aan moslimhaat en grove generalisaties over bijvoorbeeld religie. Of ze waarschuwen tegen het stigmatiseren van bevolkingsgroepen en de islam, met de opmerking dat provocaties nu eenmaal tot provocaties leiden: een ondoordachte en onverantwoordelijke manier van bagatelliseren.
Eeuwenoude bronnen en wijsheidstradities helpen ons verder. Kernboodschap: zonder compassie – zonder liefde – gaat het niet. We zouden ons allereerst moeten verplaatsen in de partner of in het kind van een redacteur of cartoonist die om het leven kwam. En in de familie van de 42-jarige Franse politieagent Ahmed die ook bij de dodelijke slachtoffers hoort. En in de ouders van de niets en niemand ontziende daders. En in de journalisten en medewerkers die de aanslag overleefden, gewond of ternauwernood ontkomen aan een genadeloze zee van kogels.
Misschien moeten we eerst gewoon stil worden. Misschien moeten we eerst luisteren. Respect tonen. Begrijpen dat het gaat om een strijd tussen liefde en haat. Niets meer en niets minder. Naar All you need is love van de Beatles luisteren. Vriendelijk zijn voor een willekeurige onbekende. En beseffen dat blamen en framen vooral leidt tot vijandschap en haat. En dat we zonder liefde zelf ook de vrede om zeep helpen. En daarmee uiteindelijk de vrijheid vermorzelen.
Termen als ‘compassie’ en ‘respect’ zijn behoorlijke clichés geworden.
‘Haat’ is niet goed, dat ben ik met de auteur eens, haat lost uiteindelijk niets op.
Maar bij dit taboe op haat moeten we een andere emotie niet ook laten onderdrukken, die van BOOSHEID.
Bij zichzelf ontkennen dat men boos is, werkt contraproductief.
Eerlijk naar je eigen emoties kijken hoort ook bij de wijsheidstradities
Natuurlijk moet je je boosheid ook niet ontkennen. Maar het is wel belangrijk je af te vragen in hoeverre je die de wereld in moet sturen. Volgens mij is het op dit moment echt belangrijk dat we het hoofd koel houden. Vrede, vrijheid, openheid zijn kwetsbaar. We moeten ze elke dag opnieuw veroveren, ook op onszelf.
De emoties die we voelen, die voelen we. En terecht! Wie kan met een zuiver hart en geweten dit soort zelf gevalideerde moordpartijen toejuichen? Niet wat we voelen, maar wat we doen is van belang. Daar wordt onze maat genomen. Niets doen is geen optie. Bidden kan altijd.
Is niet alles wat in de ander is, ook in mij aanwezig, in dat licht en mededogen kijken leven zijn.
van uitlieftehebben kan ik werkelijk zijn ,naderbij, dichtbij, liefdevol, licht op licht, in tezamen
op weg en onderweg, in alle ruimte, jij en ik