Kom op meid, niet zo moeilijk doen. Anders vind je hem natuurlijk nooit. Ook al zoiets: moeilijk doen. Wordt een mens tijdens het klimmen der jaren doorgaans gemakkelijker en onbezorgder, onze liefdesjurering lijkt daarentegen gaandeweg strenger en zorgvuldiger te worden. Dat kan komen door schade en schande, maar natuurlijk ook vanwege voldaanheid en dankbaarheid. Voor mij persoonlijk gelden al die begrippen tegelijk. Buts en pijn, overvloed en tevredenheid kleuren mijn liefdesbiografie. Wat zou een vrouw zich nog meer kunnen wensen? Het gereformeerde meisje in mij piept angstig: ‘niets!’.

Om mij heen sla ik talloze alleenstaande oudere vrouwen gade. Wijs gewordenen. Wellicht is dat ons voorland na huwelijk en gezin. Of door diffusere verbanden omdat we bijvoorbeeld in toenemende mate durven voelen dat we ook op vrouwen vallen. Of op een homo, een priester, een getrouwde man. Ja, wat dat betreft ben ik hopeloos nieuwerwets: de man met wie ik uitga en vakantie vier is 84, mijn beste vriend is getrouwd met de mooiste vrouw van de wereld, ik verkeer regelmatig onder sterk ouder wordende monniken en voel me aangetrokken tot sommige homo’s. Bovendien heb ik een veel oudere ex met wie ik achttien jaar lief en leed heb gedeeld en die mij vooral stief- en pleegkinderen heeft nagelaten. Kortom: wat een 21e eeuws zootje ongeregeld.

De enige overzichtelijke troost die ik in deze liefdeschaos kan ontwaren is dat ik in tegenstelling tot veel van mijn vriendinnen, mannenlijf en -ziel gekoppeld weet te houden. Vaak hoor ik dat vrouwen op ‘foute’ jongens vallen. Het type mooi maar wreed zal ik maar zeggen. Daar heb ik in het geheel geen last van. Een zalige ziel in een lichaam dat dik, dun, grijs, kaal, oud of stokoud is… zoenen graag. Nu.

Maar wat maakt een sensuele relatie ook spiritueel? Ach, het antwoord op die vraag is zo kostelijk simpel: dat je een procesrelatie durft te beginnen in plaats van een egorelatie. Die tweede categorie kennen we allemaal wel: dat je op iemand valt omdat hij of zij mooi, interessant, jong en vol belofte is. Maar durven we ook nabij te blijven als de nood aan de man komt? En wil de ander met jou door het vuur, de zee, het proces van groeien en pijn, zijn we bereid de ander iedere dag met nieuwe ogen te zien? Misschien beseffen we dan dat zo’n liefdesavontuur een looprekje is naar de Grote Liefde. En als er tijdens dit heilige proces ook nog gelachen kan worden… nou, kom er dan maar in. Trek je harnas uit en hang je masker maar op dat haakje. Er is op je gerekend.

annemiek

Annemiek Schrijver

Presentatrice, interviewster en schrijfster

Annemiek Schrijver presenteert voor de KRO-NCRV het televisieprogramma ‘De Verwondering’ op NPO 2, elke zondag van 08.30-09.00 …
Profiel-pagina
Nog geen reactie — begin het gesprek.