Als ik nu mijn essay doorlees, zie ik over het algemeen alles nog steeds hetzelfde. Ik had wel graag willen toevoegen dat we het virus erg hebben onderschat. Want dat zo’n klein virus zoveel effect op de wereld heeft kunnen hebben is bizar.
Mijn lesson learned ging vooral over eenzaamheid. Ik kende dat gevoel niet zo. Het was voor mij heel apart want ik heb zelf nog nooit maandenlang alleen gezeten. Ik vond het erg saai. Je kon niet afspreken met vriendinnen. Ik heb gelukkig soms nog wel gebeld maar het was gewoon heel anders dat normaal. Ik miste vooral mijn familie in Sudan want de laatste keer dat ik ze heb gezien was ik acht jaar. Maar ik miste ook bijvoorbeeld de tenniscompetities en wedstrijden.
Vorige week is mijn schooljaar weer gestart. Ik vond het erg fijn dat het ‘’normale’’ leven weer kon beginnen, tijdens corona keek ik er erg naar uit, maar ik ga de vrije tijd die ik had wel missen. Ik keek er eigenlijk ook wel tegenop om dagelijks vroeg op te staan, lange schooldagen en de toetsen.
Ik denk dat we als maatschappij niets hebben geleerd. Maar misschien ligt dat gewoon aan mij. De waardering voor het supermarktpersoneel is wel wat minder geworden maar dat komt ook omdat ze tijdens de coronacrisis extra hard hebben moeten werken. Zonder hun zaten we in grote problemen en kwamen we aan enorm veel dingen te kort. De waardering voor de zorgmedewerkers is even hoog gebleven en dat zal voorlopig niet zakken want deze mensen werken altijd hard voor de zieke mensen. Ik denk dat een grote groep jongeren ook hetzelfde denkt, aangezien best veel jongeren in deze twee sectoren werken.
Mijn belangrijkste boodschap voor andere jongeren is dat we geduld moeten hebben. Zonder geduld kun je helemaal niks bereiken. Soms gaan dingen nou eenmaal anders als dat je gewild had. Als ik aan corona denk, denk ik meteen aan respect, geduld en eenzaamheid. Ik denk dat er niet alleen nu over corona gepraat gaat worden maar ook in de toekomst.
Lees het winnende essay van Meysam.