Door: Maria Deurvorst
Ook man en vrouw worden door velen over een kam geschoren. Het is alsof in die discussies een grote gelijkheidskwast over alles en iedereen gaat, waardoor onderlinge verschillen weggevaagd worden en alles als met een grauwsluier bedekt wordt.
Zijn wij gelijk? Wat een onzinnige vraag en wat voor rare kronkel zit er achter die gedachte. Zijn we niet bezig al te ongenuanceerd alle onderlinge verschillen weg te poetsen en daarmee het grote wonder van de schepping? Want geen mens is gelijk, ondanks het feit dat we allemaal, als het goed is, twee ogen, een neus en een mond hebben. Zelfs de vingerafdrukken van iedereen zijn verschillend waaraan onze identiteit vastgesteld kan worden.
Onlangs is de zeven miljardste inwoner van deze aardbol geboren, een zoveelste wondertje van uniciteit en aan die eindeloze stroom van creativiteit komt zolang de aardbol blijft bestaan, nooit een einde. Staan we wel eens stil bij dit gewoon niet te geloven fenomeen? En als we de statistieken mogen geloven dan zijn we in 2050 met negen miljard mensen gezellig dicht op elkaar. Astronomische getallen en duizelingwekkende staaltjes van creativiteit die ons bevattingsvermogen te boven gaan. Zijn we niet blind geworden voor de niet te geloven creativiteitskracht die hier achter zit?
Waar komt dan toch dat hardnekkig geloof in gelijkheid vandaan? Ik denk dat het een rudimentair overblijfsel is van de Babylonische spraakverwarring. Want de gelijkbeweerders hebben in zoverre gelijk als ze bedoelen dat we gelijkwaardig zijn. Wij zijn gelijk klinkt aardig en verwordt dan gemakkelijk tot gelijkaardig. Maar gelijkaardig is niet gelijk aan gelijkWaardig. Het grote verschil zit hem in dat ene lettertje, daarom met hoofdletter geschreven, wat eruit springt om gezien te worden.
Of we nu man zijn of vrouw, blank, zwart of kleurling, religieus of atheïst, arm of rijk, iedereen schreeuwt erom gelijkwaardig behandeld te worden en in eigen uniciteit gezien te worden.
Heb ik gelijk? Juist de ongelijkheid van al die miljarden mensen, inspireerde tot het schrijven van deze column en ík blijf me verwonderen over het creatieve beginsel van deze schepping waarin zelfs geen blad aan een boom gelijk is.
Maria Deurvorst schrijft maandelijks een column voor Nieuwwij.nl
ik ben het relemaal eens met je uitstekende column
‘een zoveelste wondertje van uniciteit en aan die eindeloze stroom van creativiteit komt zolang de aardbol blijft bestaan, nooit een einde’.
Nog een paar milliard van dat soort wondertjes en het is met de aarde gedaan.
met bewondering gelezen of moet ik zeggen verwondering: wat kan Een letter in een woord veel verandering brengen of moet ik zeggen verwarring. Over creativiteit gesproken.
Maria, je schrijft steeds beter en beter. Ik lees, voel en zie je innerlijke rijkdom en ben trots dat ik je ken!
Ik blijf je volgen en wens je alle liefde en rijkdom maar bovenal uniek zijn in het menszijn toe door het schrijven op jouw unieke, eigenzinnige, creatieve manier van schrijven in deze maandelijkse columns ;)!
Prachtig om je te volgen en op te hoolgte te blijven van jou innerlijke rijkdom, dank je wel weer voor het delen ervan.