Maar drieënhalf jaar geleden is er bij mij iets veranderd. Ik kreeg een ernstig fietsongeluk in mijn schoot geworpen. Met blijvend hersenletsel tot gevolg.

Het gehele proces van operaties, revalidatie en therapie bespaar ik je graag. Het was niet makkelijk, maar het is klaar. Wat er echter bij kwam kijken, daar wil ik – vanwege het oneerbiedig uitspreken van Gods naam – wel even iets over zeggen.

Het ongeluk was namelijk niet mijn schuld. Er was een ander betrokken in het moment van mijn vallen en niet meer kunnen opstaan. Een schat van een mens. Met een WA verzekering mocht zij – binnen of buiten haar schuld – iemand pijn veroorzaken.

Haar WA-verzekering vond het ongeluk niet haar schuld. En van aansprakelijkheid van het ongeluk was daarom geen sprake. Ik, mijn naasten en advocaten vonden echter dat ook ik onschuldig was. Daarnaast had ik een groot probleem met geld verdienen, omdat ik als zzp’er niet verzekerd was tegen arbeidsongeschiktheid.

Schuld en onschuld

Wat volgde was een rechtszaak. Terwijl ik bijna fulltime in therapie zat en keihard moest werken aan mijn eigen herstel. Ik vond het één van de ergste dingen die ik ooit heb moeten doen.

Voor de rechtbank moest ik me wel presenteren als slachtoffer. En moest ik haar wel als schuldenaar aanwijzen. Twee dingen die ik nog steeds niet goed met mezelf kan rijmen. Mensen die mij kennen weten dat ik vrij zwart-wit kan denken, maar schuld en onschuld aanwijzen liggen niet helemaal in mijn karakter.

Ik voelde me zo machteloos. Een nummer, een case, een file. Dit ging niet om mij of om haar. Niet om rechtvaardigheid of genoegdoening. Dit ging om het goed overkomen bij de rechter. De botte pech van de verkeerde persoon treffen bij een WA-verzekering. Dit ging over mijn toekomst. Over geld.

Om een lang verhaal kort te maken: ik heb in dit proces gevloekt. Meerdere malen.

In de machteloosheid die ik voelde, de boosheid en de tranen, kón ik voor mijn gevoel niet anders. Juist omdat het voor mij grove woorden zijn. Het voelde zo oneerlijk, het stond zover af van mijn ideeën over “hoe goed we het hier in Nederland allemaal geregeld hebben, mocht er iets met je gebeuren”.

Trots ben ik er zeker niet op. Maar Zijn naam heb ik wel ontheiligd.

Ja, ik ben nog steeds tegen het ontheiligen van Gods naam. Tegen het kwetsen van mensen terwijl je ook andere woorden kan gebruiken voor je frustratie, boosheid of machteloosheid.

En toch begrijp ik inmiddels wel waarom mensen dat soms doen.

U kunt gratis verder lezen

Klik deze melding weg via het kruisje. Maar goede artikelen schrijven kost geld. Steun daarom onze schrijvers en word al vanaf € 5 per maand Vriend/in van Nieuw Wij.

Ik lees eerst het artikel verder.
Inger-van-Nes

Inger van Nes

Psycholoog en theoloog

Inger van Nes is psycholoog en theoloog en werkzaam als counselor en communicatiemedewerker bij Stichting VPSG, voor advies en …
Profiel-pagina
Al één reactie — praat mee.