Misschien is het goed om Mona Keijzer en de andere kopstukken van het nieuwe ‘programkabinet’ een opfriscursus te geven. Laten we beginnen met de manier waarop Mona Keijzer naar islamitische landen kijkt.
Om haar beeld van de ‘islamitische asielzoeker’ te plaatsen, moeten we even het concept van het oriëntalisme erbij pakken. Het oriëntalisme heeft zijn oorsprong in het gedachtegoed van Edward Saïd, een Palestijns Amerikaanse academicus en politiek activist. Palestijnse activisten, zoals de arts Gassan Abu Sitta, kunnen tegenwoordig dan wel op basis van willekeur fysiek de toegang tot Nederland worden geweigerd, maar hun gedachtegoed is gelukkig (nog) niet vogelvrij verklaard.
Edward Saïd was één van de pioniers en grote denkers in de wetenschappelijke stroming genaamd postcolonial theory en ook de grondlegger van het concept oriëntalisme. Het oriëntalisme stelt dat het Westerse kolonialisme en (hedendaagse) imperialisme niet alleen een politieke heerschappij behelst, maar ook een overkoepelend wereldbeeld vormt waarin ‘het Westen’ zich superieur acht ten opzichte van ‘het Oosten’ of ‘de Oriënt’. Edward Saïd bestudeerde en bekritiseerde het essentialistische discourse en frame van de Westerse politiek, wetenschap, media en literatuur dat werd gebruikt om (onder andere) islamitische landen en diens gemeenschappen te categoriseren en te beschrijven, zonder daarvoor ruimte te bieden voor nuances. Een hedendaags voorbeeld van zo’n frame? Mona Keijzer’s extreem vertekende uitspraak dat ‘Jodenhaat onderdeel is van de cultuur en de opvoeding in islamitische landen’.
Nee Mona, ik haat geen Joden. Het is geen onderdeel van mijn ‘cultuur’ en ik heb het ook niet meegekregen in mijn opvoeding. Wat ik wel heb meegekregen in mijn opvoeding? Om een sterke afkeer te hebben tegen demagogen die hard van de toren blazen zonder enige kennis van zaken te hebben. Als meer Nederlandse medeburgers deze ‘Hollandse nuchterheid’ hadden meegegeven aan hun kinderen tijdens de opvoeding hadden we wellicht een andere verkiezingsuitslag gehad. Maar het kan ook aan mijn ouders liggen hoor, misschien waren zij als Afghaanse vluchtelingen een tikkeltje doorgeslagen in hun ‘integratie’.
En nu we toch bezig zijn, een kort geschiedenis lesje kan ook geen kwaad. Want als je nieuwkomers wilt onderwijzen over de Holocaust is het wel zo handig als je zelf eerst de feiten op een rijtje te hebt. Gezien het bijna zes maanden (!) heeft geduurd om met een ‘hoofdlijnenakkoord’ te komen voor een ‘programkabinet’ vol met onuitvoerbare plannen, ben ik zo vrij geweest om alvast een opzetje te maken. Scheelt weer tijd en dan hoef je de volgende keer ook niet zo te in te leveren op de kwaliteit.
Zoals je misschien al weet, verwijst de Holocaust naar de verschrikkelijke genocide op bijna zes miljoen Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog, gepleegd door de Nazi’s. Maar deze genocide voltrok zich natuurlijk niet in een vacuüm en moet worden gezien in een bredere context van eeuwenoude Europese vijandigheid tegenover Joden, rassendiscriminatie en nationalisme. Joden werden in Europa namelijk al honderden jaren gediscrimineerd en vervolgd, vaak om religieuze redenen. Zo werden ze verantwoordelijk gehouden voor de dood van Jezus Christus en in tijden van onrust en instabiliteit werden ze vaak als zondebok aangewezen.
In de Middeleeuwen moesten Joden vaak in aparte buurten of getto’s buiten de gemeenschap wonen en waren ze uitgesloten van bepaalde beroepen. Tijdens de pestepidemie in Europa rond 1350, werden Joden verdreven en vervolgd. Met de opkomst van het moderne racisme in de negentiende eeuw werd het rassendenken door Europese landen niet alleen gebruikt om andere volkeren te onderdrukken en te koloniseren, maar het was ook een voorbode voor antisemitisme. Het idee ontstond namelijk dat Joden een ander ras vormden en daarom geen onderdeel waren van ‘het volk’ of de natie.
Fast forward naar een eeuw later: in de ruïnes van de verwoesting van Duitsland na de Eerste Wereldoorlog ontstond vervolgens een giftige ideologie, namelijk die van het nazisme. Te midden van de economische malaise, wanhoop en verlies kon het nationaalsocialistische gedachtegoed aan terrein winnen. De uitvinder van deze antisemitische ideologie? Een in Oostenrijk geboren Duitser genaamd Adolf Hitler.
Ik weet dat het een open deur is Mona, maar ik zeg het er toch maar even bij: de meeste moslims heten toch echt – zoals je vriend Wilders mooi stereotypeert – Mohammed of Fatima. Dat klinkt toch iets minder ‘Arisch’ dan Adolf Hitler. Maar misschien ligt het aan mij.
Al het cynisme terzijde, laat ik maar met de deur in huis vallen: het waren de Europese machthebbers – onder leiding van de Duitse Nazi’s – die de verschrikkelijke genocide op bijna zes miljoen Joden voltrokken tijdens de Tweede Wereldoorlog. Nederlandse collaborateurs waren Europees kampioen in het uitleveren van Joden aan het Naziregime. Niet Mohammed en Fatima. En zeker geen islamitische vluchtelingen die met gevaar voor eigen leven huis en haard hebben moeten achterlaten, op de vlucht voor oorlogen. Oorlogen waar Europese landen, vaker wel dan niet, een dubieuze rol in hebben gespeeld. Net zoals de medeplichtigheid van veel Europese landen aan de genocide die zich nu voltrekt in Gaza.
Maar weerloze vluchtelingen zijn voor het nieuwe kabinet bij voorbaat al guilty by association als het gaat om antisemitisme en krijgen daarnaast ook de schuld van het nijpende woningtekort, de sociale zekerheid die steeds meer onder druk staat en de groeiende criminaliteit in Nederland. Je zou als vluchteling maar de hoop hebben om je kinderen in een veilig land te zien opgroeien en in Nederland asiel aanvragen.
Tegen Mona en haar collega-aspirant-bestuurders wil ik zeggen: animositeit tussen moslims en joden is geen natuurwet. Er zijn genoeg voorbeelden van vreedzame co-existentie tussen moslims en Joden. Bijvoorbeeld Sultan Mohamed V van Marokko die weigerde om Marokkaanse Joden uit te leveren aan de Nazi’s en daarmee inging tegen de Franse bezetter. Of Marokkanen en Algerijnen van de Grote Moskee in Parijs die Joodse identiteitskaarten vervalsten om te laten lijken dat zij moslims waren en Joodse kinderen lieten onderduiken in de kelder van de Moskee. Of het land van mijn ouders, Afghanistan, waarin Joden en moslims een gedeelde geschiedenis hebben van vreedzaam samenleven wat teruggaat tot in de middeleeuwen.
Dus Mona en andere leden van het nieuwe kabinet, als jullie echt iets hebben geleerd van de geschiedenis, stop dan met vluchtelingen tot zondebok maken. Stop met het verdacht maken van Nederlandse moslims. Stop met het selectief en instrumenteel toepassen van de term antisemitisme, kritiek op Israël is geen antisemitisme. Practice what you preach en bescherm de democratie en rechtsstaat. Bescherm het demonstratierecht. Bescherm de journalistieke vrijheid. Bescherm het internationale recht en mensenrechten en spreek je óók uit tegen hedendaagse genocides. Want ‘nooit meer’ is nu.
Ik heb nu een aantal van haar uitspraken over dit onderwerp gezien. De conclusie is: Mona maakt zichzelf herhaaldelijk belachelijk.
Momenteel lees ik veel over dat Nederlanders collaboratie pleegden en de Duitsers hielpen. Er zijn velen die ook , met gevaar voor eigen leven, Joden en anderen hielpen. Vergeet niet dat informatie niet zo snel en helder is als nu. In Groningen wist men niet wat er in Amsterdam gebeurde…