Door: Maarten Meester
Een combinatie van een opslagplaats en een vuilnisbelt. Daarop lijkt onze wereld nog het meest volgens Wicca-hogepriesteres Phyliss Curott. “En ons eigen leven lijkt gevangen in eindeloze details en verantwoordelijkheden die in de verste verte niet op magie lijken.” Om onze soortgenoten hoeven we hier ook niet te blijven. “Mensen zijn een gevaarlijk krankzinnige en erg zieke soort”, aldus spiritueel leraar Eckhart Tolle. “Dat is geen oordeel, ik stel gewoon een feit vast.” Alleen al in de vorige eeuw hebben we ‘meer dan honderd miljoen medemensen’ gedood.
Direct afscheid nemen van deze wereld lijkt de beste optie. Tolle komt met een levensreddende variant: ‘Sterven voor je dood’. Zijn oplossing lijkt op wat filosoof Edmund Husserl al eerder predikte. In plaats van de wereld met een wetenschappelijke blik te benaderen, en haar daardoor tot object te maken, wilde Husserl haar puur ervaren. Zet de wereld zoals je die denkt te kennen tussen haakjes. Interpreteer niet, maar neem alles puur waar. Je ziet dus geen ‘Friese hengst’ in de wei staan, geen ‘paard’, geen ‘rij-, trek- of lastdier’. Wat je ziet, is een zwarte vlek met vier benen. Alhoewel, zijn ‘zwart’ en ‘benen’ niet ook al interpretaties?
Net als Husserl pleit Tolle ervoor te stoppen met etiketten plakken. Je identificeert je graag “met bezit, het werk dat je doet, sociale status en erkenning, kennis en opleiding, lichamelijke verschijning, speciale vermogens, relaties, geschiedenis van jezelf en je familie, geloof en vaak ook politiek, nationalistische, raciale, religieuze en andere collectieve identificaties. Maar jij bent niets van dit alles.”
Keer je af van de wereld waaraan je lijdt. Stop met de verkeerde identificaties. Sterf. Om snel weer op te staan en nog tijdens dit leven terug te keren in een wereld waarin je je wel thuis voelt. Dat is de wereld van het NU, ‘het tijd- en vormeloze rijk van Zijn’, waarin pijn en verlangen niet meer voorkomen.
Tolles oplossing is zeker een oplossing, zoals je ook van een beenwond kunt genezen door je been te laten amputeren. Je lijdt minder aan de wereld waarin je ‘terugkeert’, maar je hebt ook minder wereld.
Hogepriesteres Curott bepleit een andere weg. Zij keert wat Husserl beweerde om. Ze maakt van het bewustzijn een toverbol, die alles in de wereld interpreteert op een manier die jou verder helpt. “De dieren, de planten en de Aarde zelf zijn allemaal stemmen van het goddelijke die je toezingen. De wereld is vol betovering.” Waar je eerst te midden van vuilnis leefde, geplaagd door eindeloze details en verantwoordelijkheden, weet je je nu gekoesterd in de liefdevolle omarming van moeder Aarde.
In plaats van een Friese hengst zie je dus een manifestatie van het goddelijke in de wei. Een manifestatie die daar niet bij toeval staat, maar die jou de weg komt wijzen. Misschien twijfelde je. Moet je bij je echtgenoot blijven die je veel zekerheid biedt, maar weinig opwinding? Of kiezen voor je onbetrouwbare maar stoere minnaar?
Het antwoord staat voor je, in de wei.
Maarten Meester (1966) studeerde algemene literatuurwetenschap. Met zijn broer Frank Meester schreef hij ‘Meesters in de filosofie’ (2005), ‘Meesters in religie’ (2006) en de roman ‘Descartes’ dochter’ (2007). Voor de reeks ‘Jonge denkers over grote religies’ verzorgde hij het deel ‘Nieuwe spiritualiteit’ (2008). Voor meer informatie: www.gebroedersmeester.nl.
